روز شنبه ۲۷بهمن ۹۷ که آخرین مهلت برای تعیین‌تکلیف لایحهٔ پالرمو در مجمع تشخیص مصلحت بود، بار دیگر این مجمع نتوانست به نتیجه برسد و تصمیم‌گیری دربارهٔ آن را به نشست بعدی موکول کرد.
این در حالی است که مهلت گروه ویژه اقدام مالی(FATF) به رژیم آخوندی برای پیوستن به کنوانسیون پالرمو ۲۸بهمن به پایان می‌رسد.
با تعیین‌تکلیف نشدن تصویب لوایح موردنظر این احتمال وجود دارد که FATF نام رژیم را در لیست سیاه خود ثبت کند.
غیبت روحانی و علی لاریجانی در جلسه مجمع
احمد توکلی عضو مجمع تشخیص طی اظهاراتی دربارهٔ جلسهٔ روز شنبه گفت: «در این جلسه مجمع، ۱۲تن از اعضا در موافقت یا مخالفت با این لایحه صحبت کردند اما با توجه به این‌که تعداد اعضایی که خواستار صحبت درباره این لایحه بودند زیاد بود، نوبت به همه اعضا نرسید لذا مقرر شد در جلسه بعدی مجمع که ۲هفته آینده برگزار می‌شود، بررسی ادامه یابد».(سایت الف ۲۷بهمن ۹۷)
سایت اعتماد در گزارشی از جلسهٔ مجمع می‌نویسد: «جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام امروز بعد از ۲هفته به ریاست آملی لاریجانی با دستورکار ادامه بررسی لایحه پالرمو برگزار شد. جلسه امروز در حالی برگزار شد که علی لاریجانی، رئیس مجلس و حسن روحانی رئیس جمهوری غایب بودند».(اعتماد آنلاین ۲۷بهمن ۹۷)
کانال کالایی اتحادیه اروپا
پاسدار محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص، روز ۲۶بهمن ۹۷ طی اظهاراتی که از تلویزیون حکومتی پخش شد، یکی از دلایل مخالفت دلواپسان با تصویب لوایح FATF را بیان کرد و گفت: «کشورهای غربی و اروپایی تأمین مالی ما را با مشکل مواجه کردند. ولی می‌گویند شما بیایید با ما تبادل مالی انجام بدهید.
خوب اگر شما بانک‌هایتان با ما کار نمی‌کنند، چه انتظاری دارید که بانک‌های ما با شما مبادله مالی داشته باشند. این کانال مالی که اروپایی‌ها درست کرده‌اند در حقیقت کانال مالی نیست بلکه یک کانال کالایی است یعنی نفت ما را می‌گیرند و از آن طرف به ما کالا می‌دهند و اشتباها اسم این را کانال مالی گذاشته‌اند.
بنابراین از بی‌صداقتی غرب و تحمیل خواسته‌هایشان به کشور ما می‌شود فهمید که تأمین مالی کشور ما را و حتی پول خود ما را حاضر نیستند به ما بدهند و برای همین است که ما به این تقاضاها در مسأله سی.اف.تی و پالرمو مشکوک هستیم و از دولت و مجلس خواسته‌ایم به صراحت به ابهامات مجمع تشخیص پاسخ دهند».
فریادی که به جایی نمی‌رسد
روزنامهٔ ایران ارگان دولت روحانی طی مقاله‌ای با عنوان «اگر برجام نبود و اگر FATF نباشد» با وحشت‌زدگی و ناامیدی نسبت به عدم‌تصویب لوایح FATF هشدار داده و می‌نویسد: «اگر چه از روز روشن‌تر است که هر چه به گوش تندروهای ایران بخوانیم و انتظار داشته باشیم که نه حتی به اندازه زیاد، بلکه به مقدار کمی عقلانیت به خرج دهند و این همه علیه برجام و در زمین ترامپ بازی نکنند، فایده‌ای نخواهد داشت و آنان هم‌چنان در مسیر زیانبار خود حرکت می‌کنند. حتماً گمان می‌کنند راهی را که رفته‌اند بدون بازگشت است و چون همیشه فرمان را کندِه‌اند و پا را روی گاز گذاشته‌اند و در جاده یک‌طرفه با سرعت می‌رانند به‌طوری که حتی فکر کردن به بازگشت از این مسیر نیز برایشان سنگین تمام خواهد شد. و لذا به‌قول شاعر: گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ما [مردم] است/ آنچه البته به جایی نرسد فریاد است».(ایران ۲۷بهمن ۹۷)
واقعیت این است که پس از گذشت چندین ماه از مطرح شدن لوایح FATF در مجلس، شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت آخوندی، تعیین‌تکلیف قطعی نشدن این لوایح بیانگر بلاتکلیفی و سردرگمی است که رژیم در آن قرار دارد.
این بلاتکلیفی وسردرگمی به گونه‌ای است که آخوند حسن روحانی و علی لاریجانی به‌عنوان ۲راس نظام و کسانی که خودشان موافق به تصویب این لوایح هستند، در جلسه امروز مجمع غایب بودند.
این بلاتکلیفی که حاکمیت را فراگرفته است قبل از هر جریان و هر کس دیگر گریبانگیر علی خامنه‌ای به‌مثابه «مقام عظمای ولایت» را نیز گرفته است که نمی‌تواند این دعوا را تعیین‌تکلیف کند.
بلاتکلیفی در میان دوراهی که هر یک را که انتخاب کند به ضرر است و عواقب آن گریبانگیر خودش هم خواهد شد، خصوصاً این‌که تجربه برجام نافرجام و جام‌زهر آن را نیز دارد.
بلا تکلیفی و چشم‌انداز ناروشن لوایح FATF
اگر چشم‌انداز روشنی برای خروج از این بلاتکلیفی بود و سمت و سوی تصویب لوایح در مجمع بود، قطعاً آنها به‌عنوان سران و رؤسای دوقوه در جلسه روز شنبه شرکت می‌کردند.
اما حرف واقعی در مورد لوایح را پاسدار محسن رضایی می‌گوید آنجا که اذعان می‌کند در صورتی که حاکمیت آخوندی لوایح را بپذیرد و تصویب کند باز هم تصویب این لوایح نمی‌تواند آن را از مخمصه و بحران تحریمها بیرون بیاورد.
حداکثر گشایشی هم که اینس‌تکس به‌وجود می‌آورد آن است که محسن رضایی گفت تبادل نفت در مقابل کالا و یا به‌گفته بسیاری ازکارشناسان مبادله نفت در مقابل غذا است که تازه در سازوکار اینس‌تکس هم اروپایی‌ها رژیم را موظف به پذیرش لوایح FATF کرده‌اند.
اصرار باند روحانی بر تصویب لوایح FATF
البته در مقابل اصرار دلواپسان مبنی بر عدم‌تصویب این لوایح از آنجایی که عدم‌تصویب آن ممکن است همین کانال مبادله نفت در مقابل کالا یا غذا را هم با دست‌انداز مواجه کند، باند روحانی و دولتش اصرار دارند لوایح تصویب شود.
در صورت عدم‌تصویب لوایح حکومت آخوندی با مخصمه بزرگتری مواجه خواهد شد که نویسنده روزنامه حکومتی ایران آن را «مسیری بی‌بازگشت» و «جاده‌ای یک‌طرفه» نامید که عاقبت آن برای نظام زیانبار است.
در چنین وضعیتی است که عجز و التماس باند روحانی برای تصویب شدن لوایح به «ناله»ای تشبیه می‌شود و عجز و التماس‌های باند روحانی برای تصویب این لوایح از طرف دلواپسان به‌مثابه «ناله» است که «البته به جایی نرسد».
کر هماهنگ امام‌جمعه‌ها
در نماز جمعه روز جمعه ۲۶بهمن ۹۷ بسیاری از ائمه جمعه خامنه‌ای هم در یک کر هماهنگ علیه لوایح و تصویب شدن آن در مجمع تشخیص مصلحت موضع گرفتند.
در این رابطه امام‌جمعه خامنه‌ای در کرج گفت: «برخی‌ها دقت کنند نوع موضع‌گیری و اظهارنظرشان خانواده‌های شهدا را نرنجاند. این لوایح خسارت مشخص و واضحی دارد و لازم است دولت با کنار گذاشتن اصرار خود بر این لایحه به تقویت توان هسته‌ای و توان اقتصادی داخلی توجه کند».(خبرگزاری فارس ۲۶بهمن ۹۷)
امام‌جمعه رشت هم گفت: «اروپایی‌ها پس از برجام FATF و CFT را علیه ایران مطرح کردند و قوانین نگین علیه ما را در دستورکار قرار دادند... پس از خروج آمریکایی‌ها از برجام رهبر انقلاب فرمودند که به اروپایی‌ها هم دل‌خوش نکنید از این‌رو، نباید به خنده ظاهری که پشت آن شمشیر تیز مسموم پنهان است دل‌خوش کرد».(خبرگزاری فارس ۲۶بهمن ۹۷)
و...
خمرهٔ FATF
ملاحظه می‌شود که پس از این کش‌وقوس‌های فراوان سر گاو ولایت هم‌چنان در خمرهٔ FATF گیر کرده است و چشم‌انداز روشنی برای برون‌رفت از این وضعیت وجود ندارد.
این بلاتکلیفی که رژیم را فراگرفته است قبل از هر جریان و هر کس دیگر گریبانگیر علی خامنه‌ای به‌مثابه «مقام عظمای ولایت» را نیز گرفته است که نمی‌تواند این دعوا را تعیین‌تکلیف کند.
بلاتکلیفی در میان دوراهی که هر یک را که انتخاب کند به ضرر است و عواقب آن گریبانگیر خودش هم خواهد شد، خصوصاً این‌که تجربه برجام نافرجام و جام‌زهر آن را نیز دارد.
برجامی که به اعتراف رسانه‌ها و مهره‌های باند خودش نتیجه آن «تقریباً هیچ» بود، اما با وجود این نتیجه «تقریباً هیچ» هنوز مصایب آن گریبانگیر حاکمیتش است.
