در پی تحولات سیاسی و تحرکات نظامی اخیر آمریکا، موج سنگینی از وحشت و در عین‌حال امید به انجام مذاکره با آمریکا، حسرت فرصتهای از دست رفته و آرزو برای خلق فرصتهای جدید برای رژیم و نجات آن از گرداب کنونی، همهٔ سردمداران و مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی را فراگرفته است.
اعضای نمایندگان مجلس ارتجاع در زمره کسانی هستند که درپی تحرکات نظامی اخیر آمریکا ابراز نظر کردند.
ماباب مذاکره را نمی‌بندیم
علاالدین بروجردی عضو کمیسیون امنیت مجلس ارتجاع در اظهاراتی که ملغمه‌ای است از امید و ناامیدی در رابطه با مذاکره با آمریکا می‌گوید: «معمولا مذاکره با کشور‌ها برای توافق و حل مشکلات است این در حالی است که ترامپ نشان داده حاصل توافق صد‌ها ساعت مذاکره را به‌راحتی نقض می‌کند و از پیمان خارج می‌شود».
کواکبیان یکی دیگر از اعضای مجلس ارتجاع، با تأکید بر این‌که ما باب مذاکره را نمی‌بندیم، آرزوی خود را به جای واقعیت نشانده و به‌طور ابلهانه‌یی گفت: «می‌شود به آمریکاییها بگوییم شما تحریم‌ها را بردارید و به برجام برگردید تا ما مذاکره کنیم. نمی‌شود کسی به شما چندین سیلی محکم بزند و بگوید بنشینید با هم حرف بزنیم».
علی مطهری در بیان آرزوهای خام روی دست سایر همکارانش بلند شد و گفت: «اشتیاق آقای ترامپ برای مذاکره و دور یک میز نشستن کاملا مشخصه و این‌که از طرفی به‌اصطلاح یک ژست جنگ می‌گیرند و از طرفی می‌گوید بیایید دور یک میز بنشینیم و مذاکره کنیم، همه نشان می‌دهد که سیاست ایران درست بوده است».
نمی‌دانیم آنها چه مشی‌ای دارند
یکی دیگر از اعضای کمیسیون امنیت مجلس به نام نقوی حسینی سردرگمی و تشتت حاکمیت در این جریان را به آمریکا نسبت داده و می‌گوید: «آنان از یک‌سو از جنگ و حرکت ناو‌های جنگی سخن می‌گویند؛ از سوی دیگر اعلام می‌کنند که شماره دادیم برای مذاکره منتظر تماس هستیم. بالاخره نمی‌دانیم آنان چه مشی‌ای را می‌خواهند در پیش بگیرند و این تناقضات را چگونه می‌خواهند حل کنند؟».
فرافکنی شقه درونی رژیم به هیأت حاکمه آمریکا
تابش یکی دیگر از اعضای مجلس در فرافکنی و نسبت دادن تناقض دستگاه حکومت آخوندی به آمریکا هم سنگ‌تمام گذاشت: «این دوگانه جنگ و مذاکره نشانگر اختلاف‌نظر میان هیأت حاکمه آمریکا است. این‌که آقای بولتون یک حرفی می‌زند، آقای رئیس جمهورش می‌گوید که من منتظر این هستم که از ایران با من مذاکره کنند؛ یک روزی می‌گویند ما این رژیم را باید محو بکنیم تغییر رفتار رژیم ایران را می‌خواهیم، یا تغییر خود رژیم را، یا مذاکره را در هر صورت نشان‌دهنده اختلاف دیدگاه در هیات حاکمه آمریکاست».
حشمت الله فلاحت پیشه رئیس کمیسیون امنیت مجلس هم طی اظهاراتی که مصرف داخلی و نیرویی دارد از قرار دادن شرط برای آمریکا جهت مذاکره حرف زد و با گرفتن ژست قدرت در واقع پیشنهاد مذاکره داد و گفت: «معتقدم ایران می‌تواند برای مذاکره شرط تعیین کند ما کشوری بزرگ هستیم و کشورهای بزرگ هم تصمیمات بزرگ اتخاذ می‌کند. به هیچ‌وجه اجازه نداریم که کشور مان را وارد بحرانی کنیم که این بحران قابلیت پیشگیری دارد».
سردرگمی و تشتت
این مواضع متناقض اعضای مجلس آخوندی آیینه تمام نمای بن‌بست و بی‌راه‌حلی نظام در برخورد با شرایط فعلی است.
نمایندگان مجلس آخوندی این تشتت و سردرگمی را متوجه دولت آمریکا می‌دانند که به ادعای آنها سمت وسوی برخورد آمریکا در رابطه با حاکمیت آخوندی مشخص نیست و در میان تصمیم‌گیران در آمریکا مشی مشخصی وجود ندارد.
اما واقعیت این است که با این استدلال پوچ می‌خواهند هم سردرگمی و تناقض‌گویی و هم بن‌بست و سردرگمی حاکمیت را توجیه کنند.
سیاست اعلام شده آمریکا
سیاست اعلام شده آمریکا در قبال رژیم تاکنون این بوده است که فشار اقتصادی و طبعاً سیاسی را با تحریم‌های سنگین به جایی برساند که رژیم پای پذیرش خواسته‌هایی که پمپئو در ۱۲ماده در اردیبهشت ۹۷اعلام کرد بیاید.
این حکومت آخوندی است که به‌دلیل به دام افتادن بر سر دوراهی سرنگونی سردرگم است و نمی‌تواند یکسویه تعیین‌تکلیف کند.
حکومت آخوندی تابه‌حال در این مسیر بوده که به‌قول معروف این پا و آن پا کند و زمان بخرد تا زمان دولت ترامپ پایان پذیرد به این امید که شاید در انتخابات آینده در آمریکا دولت عوض شود و سیاست مماشات دوباره پا بگیرد.
رژیم آخوندی نمی‌خواهد این واقعیت را بپذیرد که دوران تغییر کرده و آرزوهایش سرابی بیش نیست.
بنابراین همه مسأله این است که نظام بر سر دوراهی خطرناک سرنگونی به دام افتاده است و در یک حالت بلاتکلیفی و سردرگمی به سر می‌برد، که اظهارات متناقض سردمداران و اعضای مجلس ارتجاع نیز ناشی از همین واقعیت است. واقعیتی که البته به‌دلیل فضای انفجاری جامعه و چشم‌انداز خیزشهای مردمی،کابوس سرنگونی را مقابل چشم نظام قرار داده است.
