روزنامه‌های امروز بعد از سه روز تعطیلی منتشر شدهاند. معمولاً به‌علت نداشتن خواننده از هر فرصتی برای کش دادن تعطیلات استفاده می‌کنند. اما امروز در روزنامه‌های هم‌سو با خامنه‌ای بیشترین تیترها به‌موضوع طرح آمریکا برای فلسطین پرداخته‌اند تا اولاً با دود و دم بتوانند سرپوشی بر شکستهای اخیرشان بگذارند و با اشک تمساح ریختن برای فلسطین دخالت در کشورهای دیگر را توجیه کنند. اما از آنجا که بحرانهای درونی رژیم که در رأس آنها قیام مردم و فضای انفجاری است قابل کتمان نیست می‌بینیم که در صفحات داخلی روزنامه‌ها به‌نوعی این بحرانها بیرون می‌زند. مثلا در میان کشمکش بر سر سهم قدرت و غارت در مجلس ارتجاع، به‌نفرت مردم از نظام به بیانهای مختلف اذعان می‌کنند.
آرمان: غرضی وزیر سابق نفت: جناح‌های سیاسی سال‌هاست فراموش کرد‌ه‌اند که مردم برای این د‌عواهای سیاسی تره هم خرد نمی‌کنند. در شرایط کنونی برخی نمایند‌گان از مناطقی با ۷۰یا۸۰هزار رأی تنها با۶هزار رأی وارد مجلس شدهاند. این مسأله نشان میدهد که مردم از شعار و وعد‌ه‌های تو خالی خسته شدهاند و حاضر نیستند وقت و انرژی خود را صرف چیزی کنند که هیچ نتیجه‌یی برای آنها به‌همراه ند‌اشته باشد
ستاره صبح: (ایران) وسعت اش یک درصد کره زمین و منابع زیرزمینی‌اش حدود ۷درصد منابع جهان است. شاخص‌ها و مشاهدات عینی نشان میدهد که این کشور به‌لحاظ اقتصادی، کار کرد نهادهای مدنی، نظام انتخاباتی عقب است...: دوسوم افراد جامعه یعنی ۵۳میلیون ایرانی در شرایط سخت زندگی می‌کنند،... موضوع سوم وقایع تلخ آبان و دیماه است که نهادهای انتخابی نتوانستند کاری برای آسیب دیدگان انجام دهند و موضوع چهارم قضیه افزایش قیمت بنزین بود که در عمل مجلس نتوانست کاری درباره افزایش بی‌موقع بنزین انجام دهد. این چهار موضوع بستر را برای رویگردانی مردم از ناکارآمدی مجلس فراهم کرده است.
مردم‌سالاری: امروزه جامعه ما در شرایط خطیری قرار دارد، نباید مردم را بین «بد و بدتر» قرار داد!... اگر قدری با خود صادق باشیم باید اذعان کرد که طی این سال‌ها با فرصت سوزیهای مسئولان شکاف بین ملت و دولت بیشتر شده است. پس بهتر است بیشتر مراقب باشیم. حفظ منافع و امنیت ملی کشور در اولویت است... ترسم از آن است که همه به‌دامن باوری بیفتیم که باور کنیم «چقدر زود دیر شد»!؟ تا همینجا هم خیلی دیر شده است.
در روزنامه‌های امروز نمونه‌های قابل توجهی از وضعیت خفگی اقتصادی رژیم و بن‌بست رژیم دیده می‌شود
شهروند: تولید برق چیزی حدود ٩٠درصد از برنامه عقب‌افتاده است. یک عامل مهم این عقب‌ماندگی تحریم‌ها و لغو سرمایه‌گذاریهای خارجی برای تولید برق در ایران است... بنا‌به‌قراردادهایی که ایران با شرکت‌های آلمانی و حتی ژاپنی امضا کرده، بنا بود شرکت‌های خارجی در ایران ٦تا ٧میلیارد یورو سرمایه‌گذاری انجام دهند و ٩هزار مگاوات برق تولید کنند که با تحریم دوباره ایران، سرنوشت تمام این قراردادها در‌هاله‌ای از ابهام رفته است.
وطن امروز: آمریکا یک گزاره‌ای مطرح می‌کند و آن هم این است که درآمد دولت ایران باید خرج مردم ایران شود...، این در عمل یعنی درآمدهای نفتی ایران باید برای مردم هزینه شود و تجارت خارجی کشور مان محدود به‌کانال‌های بشردوستانه شود... این یعنی منابع فریز شده ایران در سراسر دنیا به‌سمت این کانال سرازیر می‌شود... به‌صورت دقیق یعنی همان اتفاقی که در دهه ۹۰میلادی برای کشور عراق رخ داد. عراق هم‌چنین موضوعی را پذیرفت و ذیل همین کانال‌های بشردوستانه بیشترین فشار را به‌اقتصاد این کشور وارد آوردند که منجر به‌پذیرش راستی‌آزمایی هسته‌یی شد. نتیجه این‌که آمریکا اعلام کرد راستی‌آزمایی درست انجام نشده است و این کشور را اشغال کرد.
ایران: الآن بدون تردید به‌درآمدهای نفتی نیازمند هستیم، چون حتی اگر بخواهیم فقط صنایع را بازسازی کنیم و به‌سمت کارآیی بیشتر برویم، نیازمند درآمد ارزی هستیم. ما نیاز داریم روابط درستی با کشورهای دیگر داشته باشیم و تحریم‌ها برداشته شود و به تبع آن بتوانیم نفت بفروشیم. در دنیا اگر روابط دوستانه با کشورها تعریف نشود کشور در فشار قرار می‌گیرد.
روزنامه‌های هم‌سو با باند روحانی امروز در دود و دمهای ضد آمریکایی با باند غالب شریک شدهاند اما همزمان از خفگی اقتصادی نالیده‌اند و همزمان از مذاکره جویی ظریف دفاع کرده و بر ضرورت مذاکره با آمریکا تأکید می‌کنند. آن هم در شرایطی که باند رقیب به‌آنها حمله می‌کند بگذارید چهلم هلاکت قاسم سلیمانی بگذرد بعد برای مذاکره التماس کنید. این جمع متناقض رویکردها، چیزی جز بن‌بست رژیم برای گشودن راه نفس اقتصادی و تضمین بقای نظام نیست. چند نمونه از این ضدو نقیض گویی را ببینیم وضعیت بن‌بست کاملاً روشن می‌شود.
جهان صنعت: در حال حاضر تحریم‌های آمریکا زیاد شده و آنها هر روز تحریمی جدید لحاظ می‌کنند و علاوه بر تقابل‌های دو طرف، تقابل‌های منطقه‌یی و دیگر صحنه‌ها نیز کشور را تحت فشار قرار میدهد... اگر در حال حاضر موضوع گفتگو یا مذاکره مطرح می‌شود به‌این معنی نیست که در مقابل جنایات آمریکا سکوت کنیم
آرمان: نصرت الله تاجیک سفیر پیشین: در شرایط فعلی بین‌المللی ما و اوضاع داخلی به‌ویژه شرایط اقتصادی، د‌وگانه‌سازی مذاکره و عد‌م مذاکره قابل تبیین نخواهد بود. یعنی ما نمی‌توانیم به‌د‌نبال این باشیم که از طریقی جز مذاکره که کمترین هزینه را دارد، روش د‌یگری برای تأمین اهد‌اف خود انتخاب و دنبال کنیم
ستاره صبح: آیا اگر در شرایط امروز که فشار اقتصادی بر مردم ایران وارد شده است، آمریکا همه تحریم‌ها را رفع (کند)، این‌یک پیروزی بزرگ برای ملت نیست؟ و آیا امکان بازگشت به‌مذاکرات آمریکا در چارچوب ۱+۵وجود ندارد؟ آیا چنین مذاکره‌ای، مذاکره‌ای عزتمندانه نخواهد بود؟ به‌این ترتیب در مورد آنان که سخنان ظریف را این‌چنین انتشار دادند که او خواستار مذاکره شده، چه به‌ترامپ و چه به‌دوستان اصول‌گرای داخلی، باید گفت که دچار بدفهمی در منطق سیاست و دیپلماسی هستند...
