از روز جمعه ۲۱دیماه ۹۷ که وزیر خارجهٔ آمریکا خبر برگزاری اجلاس ورشو را در روزهای ۲۴ و ۲۵بهمن اعلام کرد، واکنشهای رژیم نسبت به این اجلاس تمامی ندارد. در روزهای اول واکنش آن تماماً وحشت از این کنفرانس و نتایج منفی برای آن بود.
اما در راستای مسلط نشان‌دادن خودش به اوضاع، به فاصله کمی بعد از اعلام برگزاری این کنفرانس واکنش رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی در راستای کوچک‌نمایی اجلاس بود.
همچنین آنها وانمود می‌کردند که این اجلاس پیش از برگزاری شکست خورده است. اما در میان این دود و دمها، ضدونقیض‌گویی و ابراز وحشت هم‌چنان وجه غالب را دارد.
در حالی که رسانه‌های آن مدعی دست بالای رژیم در ملاقات عراقچی با معاون وزیر خارجه لهستان شده‌اند، به‌صورت متناقضی اذعان کرده‌اند که وزیر خارجهٔ لهستان گفته است از رژیم برای اجلاس ورشو دعوت نشده چون ادبیات آن مورد قبول لهستان نیست.
مجاهدین «پیش‌قدم موضوعات ضدنظام»!
در میان ابرار نگرانی نسبت به کنفرانس لهستان هراس از مجاهدین خلق و مقاومت ایران هم در کانون این نگرانی قرار دارد. از روزی که خبر برگزاری اجلاس لهستان منتشر شده است، کمتر روزی است که آنها نسبت به فعالیت‌های مقاومت حرفی نزنند و نسبت به آن اظهار نگرانی نکنند.
در این رابطه روزنامه فرهیختگان ۱بهمن ۹۷ نوشت: «در میان متحدان آمریکا (سازمان مجاهدین)، هم انگیزه و هم نیروی لازم برای همکاری در این پروژه را دارند».
این روزنامهٔ اصلاح‌طلبان سپس افزوده است: «چهره‌هایی هم‌چون جولیانی، وکیل ترامپ و جان بولتون، مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور که دارای ارتباط ویژه‌ای با (مجاهدین) هستند، باعث شده تا در هر اقدام ضدایرانی آمریکا از ظرفیت (مجاهدین) نیز نهایت بهره را ببرد. (مجاهدین) بخشی از اتاق فکر آمریکا در ماجرای ورشو هستند که در نشست ورشو هم حضور پررنگی خواهند داشت».
نویسنده مقاله فرهیختگان افزوده است: «در موضوعات ضدنظام نیز همواره (مجاهدین) پیش‌قدم تولید محتوا در توئیتر بوده‌اند.
روزنامهٔ جوان وابسته به سپاه پاسداران ۱بهمن ۹۷ با عنوان «عملیات توئیتری مجاهدین برای نشست ضدایرانی آمریکا» نوشت: «چطور می‌توان فهمید (مجاهدین) در پشت پرده فضاسازی توئیتری علیه نظام در نشست ورشو هستند. مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا، جمعه ۲۱دیماه(۱۱ژانویه) خبر برگزاری نشستی بین‌المللی در سطح «رهبران جهان» را برای گسترش ثبات و آزادی در خاورمیانه اعلام کرد که تمرکز آن روی «تاثیرات منطقه‌ای ایران» است. از لحظه اعلام این خبر تا پیش از واکنش نظام به آن، توئیت چندانی در این‌باره منتشر نشد. اما پس از واکنش‌ها در ایران به اجلاس ضدنظام، در ۲۵دی(۱۵ژانویه) در یک ساعت تعداد توئیت‌های هشتگ حمایت از اجلاس لهستان(we support poland summit) از صفر به بیش از ۲۵هزار توئیت و ریتوئیت رسید».
حسینی، سفیر سابق رژیم در ایتالیا، با تأکید بر این‌که «ترامپ و تیم او گزینه‌های زیادی را برای دستیابی به تسلیم جمهوری اسلامی مورد توجه قرار داده‌اند»، می‌نویسد: «تیم ترامپ با همین تصور رویکرد روابط خود با (مجاهدین) را افزایش داد (و) (اکنون) آمریکا به فکر تجدید یارگیری و تقویت ائتلاف خود با محوریت ضدیت و خصومت با جمهوری اسلامی می‌باشد و برگزاری نشست لهستان در این راستا قابل تحلیل و ارزیابی است».
در ارتباط با نگرانی از موقعیت مجاهدین یک عضو هیأت‌رئیسه کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس ارتجاع به نام رحیمی جهان‌آبادی نیز در مطلبی که در سایت مجلس رژیم درج گردیده پس از به‌هم‌بافتن آسمان و ریسمان اصل نگرانی‌اش را این‌طور بیان می‌کند: «آمریکا که در موضوع پرونده اتمی ایران تنها مانده، با تقویت مجدد مجاهدین به‌دنبال اقدامات میدانی علیه ایران است که برگزاری اجلاس امنیتی ضدایرانی در لهستان به‌عنوان یک کشور دست‌چندمی اروپایی نیز در همین راستا است».
این نماینده مجلس در ادامه مطلب، به نقش مجاهدین در افشای تروریسم رژیم تحت عنوان «اتهام‌زنی به دیپلماتهای ایرانی» اشاره می‌کند و شکوه و شکایت می‌کند.(خبرگزاری مجلس ۲۸دی ۹۷)
این واکنشهای هراس‌آلود نسبت به فعالیت‌های سازمان مجاهدین خلق ایران و مقاومت ایران، بیانگر نگرانی اصلی حاکمیت آخوندی از دشمن اصلی‌اش در داخل و خارج کشور است.
دشمنی که در زمینه داخلی آن‌چنان عرصه را بر حکومت آخوندی تنگ کرده است که هر بارکه سردمداران و مهره‌های آن می‌خواهند در زمینه قیامهای دیماه ۹۶، مرداد ۹۷ و سایر خیزش‌ها و اعتراضات مردمی در طول یک‌ساله گذشته ابراز نظر کنند، بلافاصله لبه تیز حمله‌شان را متوجه سازمان مجاهدین خلق و کانونهای شورشی می‌کنند.
این آه و فغانها واکنشهایی هستند از سوی سردمداران و مهره‌های حکومتی نسبت به موقعیت اعتلایاینده قدرت مقاومت ایران در عرصه اجتماعی و بین‌المللی و توانمندی آن به‌عنوان آلترناتیو دموکراتیک رژیم است.
مقاومتی که با پایداری خود تمامی تمهیدات رژیم و اذناب آن در داخل و خارج کشور برای نابود کردن این مقاومت را ناکام گذاشت.
قدرت این آلترناتیو و مشروعیت جهانی آن آن‌چنان است که رژیم ناگزیر است به‌طور مستمر علیه فعالیت‌های آن در صحنه جهانی و اروپا یقه‌درانی کند.
