در نوروز ۱۴۰۴ پارلمان انگلستان میزبان گردهمایی نوروزی بود که فراتر از یک مراسم سنتی، به صحنه‌‌یی برای نمایش همبستگی بین‌المللی با مقاومت سازمان‌یافته ایران و محکومیت ۴دهه جنایت رژیم آخوندی تبدیل شد. این رویداد، با حضور نمایندگان برجسته مجلسین عوام و اعیان، فعالان حقوق‌بشر و اعضای جوامع ایرانی، فرصتی برای بازتاب آرمان‌های آزادی‌خواهانه مردم ایران فراهم کرد.
این گردهمایی بخشی از یک کارزار دیپلماتیک برای جلب توجه جهانی به ضرورت حسابرسی از رژیم ایران و حمایت از برنامه ۱۰ماده‌‌یی خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران است.
ایران در آستانه تحول
ایران در سال ۱۴۰۴ در یکی از بحرانی‌ترین مقاطع تاریخی خود قرار دارد. رژیم آخوندی که از بدو تأسیس در سال ۱۳۵۷ با سرکوب، اعدام و نقض سیستماتیک حقوق‌بشر مشروعیت خود را در میان مردم از دست داده، اکنون با فشارهای فزاینده داخلی و خارجی روبه‌روست. اعتراضات سراسری سال‌های اخیر، همراه با گسترش کمی و کیفی عملیات و فعالیت کانون‌های شورشی و کارزارهایی چون «نه به اعدام»، نشان‌دهنده رشد مقاومت مردمی است. در عرصه بین‌المللی، افزایش تحریم‌ها، تهدیدات نظامی و افشای فعالیت‌های تروریستی رژیم، از جمله توطئه بمب‌گذاری در گردهمایی مقاومت در پاریس(۱۳۹۷)، جایگاه آن را بیش از پیش تضعیف کرده است.
همبستگی فراجناحی و فراخوان به اقدام
گردهمایی نوروزی با حضور چهره‌هایی چون سر دزموند سوین، پروفسور لرد دیوید آلتون، باب بلکمن و لرد کلارک، از احزاب مختلف انگلستان، نشان‌دهنده اجماع فراجناحی در حمایت از مقاومت ایران بود. اهداف اصلی این رویداد شامل محکومیت جنایات رژیم، فراخوان به لیست‌گذاری تروریستی سپاه پاسداران و پشتیبانی از برنامه ۱۰ماده‌‌یی مریم رجوی بود.
سخنرانان از جمله لرد آلتون، این نبرد را «مهم‌ترین تحول ژئوپلیتیکی خاورمیانه» خواندند و نتیجه آن را تعیین‌کننده آینده منطقه دانستند. این تأکید، نه تنها بر اهمیت استراتژیک ایران، بلکه بر نقش مقاومت سازمان‌یافته در شکل‌دهی به این آینده دلالت دارد.
فراخوان به حسابرسی از رژیم به‌دلیل ۴دهه جنایت علیه بشریت، از قتل‌عام ۱۳۶۷ تا اعدام‌های گسترده سال ۱۴۰۳ (بیش از ۱۱۵۰مورد به‌گفته لرد دالاکیا)، محور اصلی سخنان بود. این فراخوان، با ارجاع به گزارش‌های سازمان ملل و شواهد سرکوب فراملی رژیم، تلاشی برای جلب حمایت نهادهای بین‌المللی، به‌ویژه شورای امنیت، برای محاکمه سران رژیم بود. هم‌چنین، پیشنهاد باب بلکمن برای قرار دادن رژیم تحت فصل هفتم منشور ملل متحد و فعال‌سازی مکانیسم ماشه، نشان‌دهنده عزم نمایندگان برای تشدید فشارهای دیپلماتیک و حقوقی بود.
نقش مریم رجوی و برنامه ۱۰ماده‌‌یی
خانم مریم رجوی، در این گردهمایی سخنرانی آنلاین داشت. برنامه ۱۰ماده‌‌یی او که شامل انتخابات آزاد، جدایی دین از دولت، برابری جنسیتی و لغو اعدام به‌عنوان جایگزینی معتبر برای دیکتاتوری مذهبی مورد حمایت گسترده قرار گرفت. سخنرانان، از جمله سر راجر گیل و بارونس آلتمن، این برنامه را نمادی از آرمان‌های دموکراتیک مردم ایران دانستند و بر باور خود به توانایی مقاومت برای تحقق آن تأکید کردند.
این حمایت، پیام مقاومت را از یک شعار آرمانی به یک پروژه سیاسی ملموس ارتقا می‌دهد. فراخوان بلکمن برای به‌رسمیت شناختن NCRI به‌عنوان اپوزیسیون مشروع، نشان‌دهنده تلاش برای مشروعیت‌بخشی بین‌المللی به مقاومت سازمان‌یافته مردم ایران است که می‌تواند رژیم را در انزوای دیپلماتیک عمیق‌تری قرار دهد.
برجسته‌سازی پیام مقاومت از پارلمان تا خیابان‌های ایران
یکی از مهم‌ترین دست‌آوردهای این گردهمایی، برجسته‌سازی پیام مقاومت در ۳سطح بود: داخلی، منطقه‌ای و جهانی. در سطح داخلی، سخنان حسین عابدینی و ندا ضابطی بر پایداری مردم ایران در برابر سرکوب تأکید کرد. نوروز، به‌عنوان نمادی از مقاومت فرهنگی، با مبارزه سیاسی پیوند خورد و نشان داد که حتی در سایه استبداد، مردم ایران به آینده‌ای آزاد امیدوارند. در سطح منطقه‌ای، محکومیت تروریسم رژیم و نقش سپاه در بی‌ثباتی خاورمیانه(آلتون، دالاکیا)، پیام مقاومت را به‌عنوان نیرویی برای صلح و دموکراسی تقویت کرد. در سطح جهانی، حمایت بیش از ۴۰۰۰نماینده پارلمان از سراسر جهان(بلکمن) و قطعنامه کنگره آمریکا با پشتیبانی ۱۵۰قانون‌گذار، نشان‌دهنده تبدیل مقاومت به یک جنبش بین‌المللی بود.
این گردهمایی، با استفاده از پلتفرم پارلمان انگلستان، پیام مقاومت را از خیابان‌های ایران به عرصه دیپلماسی جهانی برد. کارزارهایی چون "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" و فعالیت کانون‌های شورشی که در سخنان بلکمن و آلتون برجسته شد، به‌عنوان شواهدی از قدرت سازمان‌دهی مقاومت این رژیم را در موقعیتی دفاعی قرار می‌دهد. ناتوانی آن در سرکوب کامل این جنبش، به‌گفته آلتون، نشانه‌ای از «باختن این نبرد» است.
پیامدها: فشار بر رژیم و چالش‌های پیش رو
از منظر سیاسی، این گردهمایی دست‌آوردهای متعددی برای دیپلماسی مقاومت ایران دارد. اول، فراخوان به لیست‌گذاری سپاه که مورد حمایت بارونس آلتمن و لرد دالاکیا قرار گرفت، می‌تواند محدودیت‌های مالی و نظامی بیشتری بر رژیم تحمیل کند. دوم، تأکید بر حسابرسی از جنایات، به‌ویژه قتل‌عام ۱۳۶۷(بلکمن)، می‌تواند راه را برای محاکمه بین‌المللی سران رژیم هموار کند. سوم، به‌رسمیت شناختن شورای ملی مقاومت به‌عنوان آلترناتیو دموکراتیک، رژیم را از ادعای انحصاری مشروعیت محروم می‌کند و ترس آن از انتخابات آزاد را (که خانم مریم رجوی بر آن تأکید دارد) برجسته می‌سازد.
گامی به‌سوی بهار آزادی مردم ایران
گردهمایی نوروزی در پارلمان انگلستان، در ادامه سلسله کارزارهای جهانی، لحظه‌ای تعیین‌کننده در مسیر مبارزه مردم ایران برای آزادی است. این رویداد، با برجسته‌سازی پیام مقاومت از طریق همبستگی بین‌المللی، نه تنها رژیم آخوندی را در معرض فشار دیپلماتیک و اخلاقی قرار می‌دهد بلکه برنامه مریم رجوی را به‌عنوان چشم‌اندازی برای ایران آزاد به جهان معرفی می‌کند. نقش این فراخوان در تقویت صدای مردم ایران، از زندان‌های اوین تا پارلمان‌های غرب، غیرقابل انکار است.
در یک‌کلام نوروز ۱۴۰۴، نه تنها آغاز بهار طبیعت، بلکه نشانه‌ای از سپیده‌دمی خجسته برای ایران و ایرانی است که طلیعه‌های سرخ‌فام خود را در گسترش کمی و کیفی آتش کانون‌های شورشی بارز می‌کند.
