نزدیک به ۳ماه از استیضاح و برکناری ۲وزیر کار و اقتصاد دولت روحانی می‌گذرد و همگان به یاد دارند که چند وزیر هم روی سکوی انتظار برای استیضاح و برکناری بودند، روز شنبه ۵آبان ۴وزیر را یکجا مجلس ارتجاع تصویب کرد. آیا این نشانه‌یی از همدلی دو باند است و بیانگر این است که باندهای رژیم به سمت وحدت حرکت کردند یا برعکس این نشانه‌یی از بحران است.
آن شرایطی که ۳ماه قبل، آتش جنگ باندی را برافروخته کرد هنوز همه به جای خود باقی هستند و برخی شدیدتر هم شده‌اند.
به‌لحاظ بین‌المللی، کماکان رژیم تحریمها را در پیش دارد که شدیدتر هم خواهد شد.
در سطح منطقه‌ای، فشارهای جهانی برای بیرون‌راندن رژیم از سوریه ادامه دارد و در داخل هم با اقشار به‌جان آمده مردم برای مطالبات حقوقشان طرف است و اساساً وحشت از بالاگرفتن اعتراضات اجتماعی بود که منجر به حمله به وزارت‌خانه‌هایی شد که بیشتر با اقشار ناراضی سروکار داشتند. این‌که الآن شریعتمداری که در نوبت استیضاح بود با بقیه که همه از مقامات بالای این وزارتخانهها بودند با هم رأی می‌آورند، حاکی از نمایشی بودن این صحنه و زد و بندهای باندی پشت صحنه است. چند روز قبل عسکراولادی به روحانی گفته بود: «برای ایجاد امید در جامعه هم شده کابینه‌ات را یک شخمی بزن. یه تغییری بده!» و این نمایشی که در مجلس ارتجاع دیروز به نمایش گذاشته شد در واقع همان شخم‌زدن کابینه برای ایجاد امید بود.
بندوبست و نمایش در مجلس
منظور از بندوبست باندی، سازش روحانی با باند دلواپسها و باند خامنه‌ای است. زمانی که مهره‌های روحانی را استیضاح می‌کردند این دلواپسها بودند که مهاجم به روحانی بودند ولی در صحنه روز شنبه مجلس دیده شد صدای مهره‌های نزدیک به روحانی و همسو با او در آمده بود مانند امثال محمود صادقی که شدیدترین حملات به روحانی از سوی آنها و باندشان بود. اینها حرفشان این است که روحانی روی دوش اینها به قدرت رسیده و اکنون که خرش از پل گذشته و دور آخر ریاست‌جمهوری‌اش هست برای این‌که رابطه خودش را با حلقه اصلی قدرت و مشخصاً خامنه‌ای حفظ کند اینها را حذف کرده و افراد مطلوب خامنه‌ای را می‌آورد!
روحانی هم در صحبت روز شنبه خودش چند جا از خامنه‌ای و سپاه مجیز گویی‌های غرایی کرد و برخلاف مواضع گذشته سعی نکرد که افتضاحات و بحرانها را به گردن دولت قبلی یا سپاه بیاندازد. بنابراین، علت این‌که هر ۴وزیر رأی آوردند نه وحدت باندها بلکه شدت شکنندگی دولت روحانی و در تحلیل نهایی تمامیت رژیم است. و به نظر می‌رسد که همین مسأله هم به اعضای گوش به‌فرمان مجلس خوب تفهیم شده است.
امیددادنهای کاذب
روحانی در مجلس ادعا کرد که اوضاع اقتصادی و ارزی روبه‌راه و از هر وقت دیگری بهتر است. آیا واقعاً تضادی حل شده که روحانی این‌طور صحبت می‌کند؟
این حرفهای روحانی در چارچوب همان امیددرمانی که خودش گفته قابل‌فهم است و در این ادعاها آن‌قدر وقاحت به خرج داد از جمله در زمینه افزایش اشتغال که سر و صدای اعضای مجلس را هم با وجودی که می‌خواستند نمایش وحدت را به‌هم نزنند درآورد. مثلاً در رابطه با خروج شرکتها از ایران گفت:
«شما نگید ۴تا ۱۰تا ۲۰شرکت اروپایی از ایران خارج می‌شوند ما به انحنای مختلف باید سرمایه را جذب کنیم» با اندکی دقت به همین جمله، «۱۰، ۲۰تا شرکت اروپایی؟!» در برابر خروج صدها و هزاران شرکت خارجی و در برابر فرار دهها میلیارد دلار سرمایه ایرانی از کشور، حرف روحانی این است که باید سرمایه را جذب کنیم. این باید از کجا و چگونه باید محقق شود معلوم نیست؟
امرونهی کردن به واقعیت!
روحانی در صحبتهای خودش بیشتر از ۴۵بار از کلمه «باید» استفاده کرد. مثلاً گفت:
«ما باید رشد نقدینگی را حل کنیم. بانکهای ما باید اصلاح بشوند. ما باید با توان بیشتر و قدرت بیشتر در مسیر اقتصادی حرکت کنیم. ما باید مسأله مسکن را حل کنیم. ما باید مشکلات کامیون‌داران را حل کنیم».
این «باید»ها چگونه باید حل بشوند، معلوم نیست. ۴وزیر مربوطه هم در حل مسائل وزارت‌خانه‌های خود هیچ برنامه‌ای ارائه ندادند. کما این‌که روزنامه حکومتی آرمان همسو با روحانی روز گذشته نوشت:
«در ارتباط با معرفی وزرای اقتصادی کابینه نیز باید اذعان داشت که با تغییر فرد مشکلی حل نمی‌شود و اگر نوبلیست اقتصاد نیز روی کار بیاید، اما رویکرد تغییر نکند اتفاقی نخواهد افتاد».
یک جا خود روحانی هم ناخواسته به وضعیت بن‌بست در وزارتخانهها اعتراف کرد و گفت:
«بعضی از آدمها را دعوت کردیم به کار گفتند استخاره بد آمد و قبول نکردند» و اضافه کرد وقتی به آنها پیشنهاد کردم دیدم صدایشان لرزان است با تردید دارند صحبت می‌کنند می‌گویند امروز با این شرایط و با این مشکلات چه‌جوری».
وقتی پستهای نان و آب‌دار خریدار ندارند!
سخنان روحانی نشان می‌دهد وضعیت به‌قدری خراب است که در همین رژیم کسانی حاضر نیستند مسئولیت این وزارتخانهها را قبول کنند. به‌رغم این‌که این پست‌ها آب و نان حسابی دارد. در خبرها آمده بود که شهاب نادری عضو مجلس گفت بعضی پستهای وزارت کار ۵۰میلیارد تومان خرید و فروش می‌شود!
همان‌طور که در مسائل مختلف از اف.ای.تی.اف تا سی.اف.تی تا مذاکره با آمریکا تا رابطه با اروپا، رژیم قادر نیست به‌طور واقعی یک گام به جلو بردارد و در قفل مطلق است. جابه‌جایی مهره‌ها در این وزارتخانهها هم نه تنها هیچ مسأله‌یی حل نمی‌کند بلکه به‌هم‌ریختگی و تشتت را تشدید می‌کند، این واقعیت در روزها و هفته‌های آینده که تحریمهای اصلی شامل تحریم نفتی، بانکی و کشتیرانی اجرایی می‌شود، بیشتر به‌چشم خواهند خورد.
