روز ۲۸بهمن در شهر مونیخ آلمان ۲واقعه به موازات هم رخ داد که بسان ۲تیغهٔ گازانبر، کلیت نظام آخوندی را مورد تهاجم قرار داد:
ـ تأکید بر نقش زیانبار رژیم در کنفرانس امنیتی مونیخ
ـ تظاهرات اعتراضی و خشمآگین چندصد نفرهٔ ایرانیان هوادار مقاومت ایران علیه حضور ظریف در آن کنفرانس
در کنفرانس امنیتی مونیخ شاهد موضعگیری تند آنگلا مرکل علیه نقش مخرب حاکمیت ولایت فقیه در خاورمیانه بودیم. آنگلا مرکل با صراحتی بیشتر از گذشته و با لحن حسابرسی از نظام آخوندی، به اظهارنظر پرداخت؛ آن هم در کنفرانسی که موضوعش امنیت جهان است؛ جهانی که تروریسم آخوندی امنیت آن را همیشه تهدید کرده و برهمزده است.
خانم مرکل در بخش مربوط به رژیم آخوندی گفت: «آمریکا و اروپا در منطقه خاورمیانه هدف یکسانی را دنبال میکنند و آن مهار نقش زیانبار ایران است». واقعیت این است که در ۴۰سال گذشته، آلمان همواره یکی از طرفمعاملههای اصلی حاکمیت آخوندی در زمینههای اقتصادی و تکنولوژی و سیاسی بوده است. از این رو جملات خانم مرکل در حضور ظریف و تأکید بر اتحاد مواضع با آمریکا علیه آخوندها، بهخودیخود گویای تعادلقوای جدید جهانی علیه رژیم میباشد.
یکی دیگر از رویدادهای مهم کنفرانس مونیخ، سخنان تند معاون رئیسجمهور آمریکا علیه آخوندها بود. وی که قبل از کنفرانس از اردوگاه کشتار جمعی و آدمسوزی آشویتس بازدید کرده بود، رژیم خامنهای را مشابه رژیم هیتلر توصیف نمود و عبارت «همدهانی آخوندها با یهودستیزان» را استفاده کرد. واضح است که به فاصلهٔ ۳روز از کنفرانس ورشو که موضوعش رژیم ملایان بود، این اظهارات چه بار سنگینی در کنفرانس مونیخ علیه حاکمیت ولایت فقیه ایجاد کرده است.
جنبهٔ دیگر کنفرانس مونیخ که وضعیت مشابه در کنفرانس ورشو را علیه نظام آخوندی تشدید میکرد، انتقاد شدید مایک پنس به کشورهای اروپایی در موضوع برجام بود. ظهور بیپردهٔ این مواضع در یک کنفرانس امنیتی بینالمللی، گویای ۲امر مهم و موازی است:
ـ سیاست مماشات با ملایان ضربه کاری و کمرشکن خورده است
ـ فشارهای بینالمللی و اتحاد علیه آخوندها بیشتر و بیشتر خواهد شد
همین ۲کنفرانس ورشو و نکات مطرح شده در کنفرانس مونیخ، از نشانههای این واقعیت هستند.
تاریخچهٔ کنفرانس مونیخ
کنفرانس مونیخ از سال ۱۹۶۳تاکنون سالیانه در شهر مونیخ برگزار شده است و پنجاهوپنجمین جلسه خود را با شرکت حدود ۶۰۰نماینده از دولتمردان و کارشناسان سیاسی، اقتصادی، علمی و نظامی کشورهای جهان از ۲۶تا ۲۸بهمن در شهر مونیخ آلمان برگزار نمود. موضوع این کنفرانس بررسی بحرانهای کنونی و چالشهای امنیتی آینده جهان است.
حضور ایرانیان در صحنه
در بیرون این کنفرانس نیز تظاهراتی برگزار شد که اهمیت آن کمتر از نکاتی که در بالا برشمردیم نیست. ایرانیان هوادار مقاومت ایران با حضور همزمان در مونیخ و جلو محل برگزاری کنفرانس، فریادی رسا و اعتراضی عصیانی را علیه حضور ظریف وزیر خارجه آخوندها به جهان اعلام کردند.
حضور ایرانیانی که ۲روز قبل از آن در ورشو آن تظاهرات بزرگ را رقم زدند، اتحاد و اقدام عمل ایرانیان آزاده علیه تروریسم بینالمللی آخوندی است. این اتحادعملها و ظهور و حضورهای فوری آنان در عرصههای بینالمللی، در پشتیبانی از قیامهای مردم ایران در داخل کشور و نیز فعالیتهای کانونهای شورشی محسوب میگردد.
- این تظاهرات ضمنا پیامی است به جامعه جهانی مبنی بر ضرورت تغییر رژیم و شناسایی آلترناتیو دموکراتیک رژیم
خواستههای ایرانیان در تظاهرات ۲۸بهمن مونیخ اگر چه بارها توسط مقاومت ایران اعلام و جهانی شده است، اما در شرایط ضربه کاری به سیاست مماشات با ملایان، صدای مردم و مقاومت ایران را رساتر، محکم و قاطعتر و عمومیتر به مخاطبان و طرفحسابهای ذیربط اعلام خواهد کرد.
اگر مقاومت ایران و سازمان مجاهدین توانستهاند موانع بزرگی مانند لیستگذاری تروریستی را در آمریکا و اروپا درهمبشکنند و حقانیت مقاومت در برابر فاشیسم قرونوسطایی ولایت فقیه را از قوانین حقوقی و سیاسی عبور بدهند، این خواستههای هشتگانه نیز بیشک با استمرار پایداری مقاومت پیشتاز مردم ایران و اتحاد و مبارزه ایرانیان آزادیخواه و همپیمان با مقاومت محقق خواهند شد:
۱ـ قرار دادن تمامیت سپاه پاسداران و وزارت اطلاعات آخوندها در لیست تروریستی وزارتخارجه آمریکا و اتحادیه اروپا
۲ـ اخراج مزدوران اطلاعات آخوندها و نیروی تروریستی قدس از آمریکا و اروپا
۳ـ ارجاع پرونده نقض حقوقبشر ایران به شورای امنیت
۴ـ ارجاع پرونده قتلعام زندانیان سیاسی به دادگاه جنایی بینالمللی
۵ـ اخراج رژیم نامشروع آخوندها از ملل متحد و بهرسمیت شناختن نمایندگی مقاومت عادلانه مردم ایران
۶ـ اخراج قاطعانه فاشیسم دینی حاکم بر ایران و نیروهای آن از سوریه، عراق، یمن، لبنان و افغانستان
۷ـ واداشتن حکومت عراق به پرداخت مابهازای داراییها، تجهیزات و تسلیحات و قرارگاههای سازمان مجاهدین و ارتش آزادیبخش ملی ایران
۸ـ بهرسمیت شناختن حق مقاومت مردم ایران برای سرنگونی فاشیسم دینی؛ حق مردم ایران برای دستیابی بهآزادی و برابری؛ حق مردم ایران برای برقراری حاکمیت مردم