دو هفته از پیروزی انقلاب سوریه و سرنگونی خاندان منفور اسد می‌گذرد. خبرگزاریها و رسانه‌های خبری در گزارشهایی که روزانه از دمشق و دیگر شهرهای سوریه منتشر می‌کنند، تصویری به‌کلی متفاوت از تصویر خوفناک حاکمیت دیکتاتور ارائه می‌دهند. مردم در سراسر سوریه هم‌چنان مشغول شادمانی از نفس کشیدن در فضای آزاد هستند. پس از جشن و شادمانی آنچه موجب شگفتی ناظران و رسانه‌های خارجی شده، آرامش و امنیتی است که بر سوریه حاکم است. به‌رغم آن‌که این کشور طی ۱۴سال اخیر به ویرانه‌یی غرقه در فقر و خون و مصیبت تبدیل شده بود، از هرج و مرج خبری نیست. شرایط رو به بهبود می‌رود و مردم نسبت به آینده خوش‌بین و امیدوارند.
به‌لحاظ معیشت، نان با قیمت ارزانتر در دسترس مردم است. بازار رونق پیدا کرده و مغازه‌ها باز و فعالند. ارزش لیر سوریه در برابر دلار افزایش یافته است. نکتهٔ بامعنا این است که در همین بازهٔ زمانی (کمتر از دو هفته) ریال ایران، ۱۶درصد دیگر از ارزش خود را از دست داده است.
طی این سال‌ها رژیم آخوندی با تبلیغات پرحجم و دجالگرانه، مردم را از «سوریه‌یی شدن» ایران یعنی از همان بلایی که خودش و پاسداران و دژخیمانش مانند قاسم سلیمانی و پاسدار همدانی بر سر سوریه آورده بودند، می‌ترساند.
تسلیم طلبان حاشیه‌نشین رژیم هم یاوهٔ «سوریه‌یی شدن» ایران را دامن می‌زدند و می‌گفتند از اصلاحگری موهوم در چارچوب همین رژیم نباید فراتر رفت چون اگر اوضاع درهم بریزد «ایران سوریه می‌شود»! اما اکنون دو هفته است که این یاوه بر سر رژیم و پاسداران سیاسی ولایت خامنه‌ای و دلواپسان حفظ نظام آوار شده هر کس به‌سادگی می‌تواند واقعیت را در فضای سیاسی و اجتماعی سوریه، پس از انقلاب و سرنگونی دیکتاتور، دریابد.
ترساندن مردم از انقلاب و راه‌حل انقلابی برای سرنگونی دیکتاتوری و دعوت به سازش با وضع موجود، همواره ترفند دیکتاتوریهای متزلزل و رو به‌سقوط بوده است، شاه هم می‌گفت اگر من نباشم، ایران، ایرانستان می‌شود و رو به سوی تجزیه می‌رود. شیخ هم از طریق لابی‌ها و مزدورانش همین ترفند را در پیش گرفت و ضمن تبلیغ «خشونت پرهیزی» و «بی‌هزینگی»، به یاوهٔ «سوریه‌یی شدن» دامن می‌زد. اما اکنون وضعیت سوریه چنان است که مردم، خلیفهٔ ارتجاع و تبلیغات رسوایش را به‌سخره گرفته و در فضای مجازی به طنز می‌گویند و می‌نویسند اکنون این خامنه‌ای و رژیمش هستند که باید از سوریه‌یی شدن و سرنگونی خلافت فاسد و تبهکار آخوندی بترسند.
چه با معناست که تلویزیون سوریه روز ۴ دی گزارش داد: مردم دیرالزور در شرق سوریه در جشنی که برپا کردند هم سقوط دیکتاتوری اسد را جشن گرفتند و هم اخراج نیروهای رژیم ایران را.
آنها برای همیشه با روزهای سیاه و جنایت‌بار حضور نیروهای جنایتکار رژیم ایران وداع کردند.
مقاومت ایران از سال‌ها پیش یاوه سوریه‌یی شدن ایران را افشا کرده است. از جمله در بیانیهٔ سی‌ونهمین سالگرد تأسیس شورای ملی مقاومت در سال۱۳۹۹ آمده است: «در قیام خلق محبوب ما در آبان۱۳۹۸ کانونها و جوانان شورشی در شهرهای سراسر میهن به سراپای حاکمیت آخوندها تهاجم کردند و فقط در یک روز (۲۵آبان) بیش از تمام قیام دیماه۱۳۹۶ مراکز سرکوب و غارت رژیم را به‌آتش کشیدند. پس از طنین شعارهای "اصلاح‌طلب ـ اصول‌گرا، دیگه تمومه ماجرا"در قیام دیماه۹۶ که بیهوده بودن نظریهٔ"اصلاحات از درون حاکمیت"و ایجاد ترس و توهم در مورد"جنگ داخلی"،"تجزیه ایران"و"سوریه‌یی شدن"را اثبات کرد، در قیامهای آبان و دیماه۹۸ استراتژی کانون‌های شورشی در شهرهای میهن شکوفا شد و شعارهای"مرگ بر ستمگرـ چه شاه باشه چه رهبر"، اصالت جایگزین دموکراتیک، مرزبندی"نه شاه - نه شیخ" و سمت‌گیری انقلابی جامعه شورشی ایران، برای نیل به‌آزادی و عدالت اجتماعی را به همگان نشان داد».
