گردهمایی بزرگ مقاومت ایران در پاریس کیفاً با گردهمایی‌های سالهای قبل متفاوت بود. این تفاوت قبل از هر چیز نشأت گرفته از واقعیتهای بیرونی یعنی شرایط داخل ایران و همچنین شرایط منطقه‌‌یی و بین‌المللی بود.
یکی از تفاوتها شرایط داخل، یعنی استمرار قیام و ارتباط مستقیم این گردهمایی با تحولات داخل بود. طی ۶ماه گذشته قیام مردم، صحنه داخل را به‌کلی دگرگون کرده است. مریم رجوی در سخنرانی‌های مختلف تأکید کرده که ۷دی یک نقطه‌عطف بوده و اوضاع و شرایط دیگر به قبل از ۷دی برنمی‌گردد. همایش بزرگ امسال به‌طور کامل در پیوند با تحولات داخل بود. چنان‌چه این روزها در اعتراضات و فعالیتهای کانونهای شورشی شاهد ارتباط بین مقاومت پیشتاز با خیزشها و قیامهای اجتماعی هستیم. کهکشان قیام تبلور همین واقعیت در پهنه سیاسی بود. برای اولین بار طی ۳دهه گذشته موضوع سرنگونی در بیرون از مجاهدین و مقاومت ایران یعنی در محافل سیاسی به‌عنوان یک گزینه مورد بحث است. به همین دلیل موضوع رهبری قیام و آلترناتیو اصلی‌ترین مسأله سیاسی است که باید پاسخ بگیرد.
به‌لحاظ بین‌المللی نیز شرایط متفاوت بود. به طور مشخص خروج آمریکا از برجام یک تحول عظیم در صحنه بین‌المللی بود که بسیاری از معادلات را برهم‌زد. بعد از تغییر ریاست‌جمهوری در آمریکا بحث این بود که سیاست خارجی آمریکا در قبال رژیم چه تغییری خواهد کرد. پروسه‌یی شروع شد و استراتژی سیاست خارجی آمریکا به‌طور عام و از جمله در قبال رژیم ایران مورد بازبینی قرار گرفت. در این دوران فعالیتهای مقاومت به همراه دوستانش حول همین بود که یک سیاست قاطع در برابر رژیم اتخاذ شود. بعد از خروج آمریکا از برجام مواضع وزیر امور خارجه و ۱۲ماده‌‌یی او برای اولین بار حاکی از این بود که در صحنه بین‌المللی و در عمل چیزی به‌طور جدی علیه رژیم چرخیده است.
در یک کلام کهکشان امسال در یک تعادل‌قوای جدیدی برگزار شد. یعنی شرایطی که رژیم تضعیف شده و مقاومت و آلترناتیو در جایگاه دیگری قرار گرفته است. عنوان همایش بزرگ امسال هم علاوه بر ایران آزاد و هزار اشرف که از چند سال قبل آرم و شعار عام کهکشان است، به‌طور خاص تمرکز روی آلترناتیو بود و سخنرانان هم که روی سن می‌رفتند موضوع آلترناتیو در سخنانشان برجسته بود و این‌که در برابر رژیم یک آلترناتیو واقعی وجود دارد.
از نکات مهم دیگر این همایش بزرگ سخنرانی مریم رجوی بود که منعکس‌کننده نقطه مختصات مقاومت ایران بود.
این سخنرانی از یک سو روی قیام متمرکز بود آن هم نه در حرف بلکه با بیان واقعیت‌ها و این‌که این قیام صاحب دارد و مدعیان کاذب نمی‌توانند بگویند این قیام رهبری ندارد. ضمن این‌که همه مدعیان را به چالش طلبید که اگر بدون ویژگی‌هایی که برای رهبری یک جنبش برشمرده شد می‌توانند رژیم را سرنگون کنند این گوی و این میدان، بفرمایند و رژیم را سرنگون کنند.
کهکشان امسال ضمنا از دل یک نبرد بسیار سنگین سیاسی عبور کرد. رژیم هر سال و به‌طور سیستماتیک نهایت فشار خودش را روی فرانسه آورد که بتواند مانع برگزاری این گردهمایی بشود و از هر کانال متصور برای رسیدن به این هدف اقدام کرد.
نهایتا در نامه‌یی به تاریخ ۲۹ژوئن یعنی روز قبل از برنامه، رئیس دفتر رئیس‌جمهور فرانسه از جانب او نوشت راجع به نگرانی شما در مورد برنامه ۳۰ژوئن شما را مطلع می‌سازم که رئیس‌جمهور قویاً به آزادی بیان و... معتقد است و اجازه نمی‌دهد که این ارزش مخدوش شود و...
که این نیز در رابطه فرانسه با رژیم بی‌سابقه بود که علت اصلی آن هم تغییر تعادل‌قواست.
واقعیت این است که در یک‌کلام کهکشان تبلور پایگاه عظیم اجتماعی آلترناتیو و همچنین شناخته‌شدگی بین‌المللی آن بود. حضور طیف‌های گسترده شخصیتها از چپ تا راست، آن هم در دورانی که همه چیز بسیار پولاریزه شده قدرت این آلترناتیو را به‌نمایش می‌گذارد.
واشنگتن تایمز در مقاله‌‌یی که خبرنگارش در صحنه تهیه کرده می‌نویسد بزرگترین گروه مخالف ایران موج جدیدی از حمایت برای مبارزه چند ده‌ساله‌اش برای تغییر رژیم کسب کرده است و این در حالی است که فشار بر رژیم اسلامی تهران از داخل علاوه بر خارج رو به افزایش است. این گردهمایی در اینجا توسط بزرگترین سازمان اپوزیسیون در ایران در تبعید یعنی شورای ملی مقاومت ایران یک گروه با ارتباطات خوب که شهرت و نفوذ جدیدی با دولت ترامپ قویاً ضدرژیم ایران که اکنون در واشنگتن در سر کار می‌باشد پیدا کرده است... در یک نشانه قدرت فزاینده شورای ملی مقاومت ایران برخی از دهها نفر از مقامات دولت قبلی آمریکا و اروپا و خاورمیانه در این گردهمایی حضور یافته بودند.
آری، توطئه تروریستی رژیم خود یکی دیگر از نشانه‌های قدرت و جایگاه مقاومت به‌عنوان تنها آلترناتیو رژیم آخوندی است. این واقعیتی است که دولتهای اروپایی اگر چه به زبان نمی‌آورند ولی به‌خوبی درک می‌کنند.
