تب و تاب بی‌سابقه رژیم که در روزهای اخیر نمایندگانش پشت سر هم در مذاکرات مختلف با اروپاییها در تهران شرکت می‌کنند یا در کنفرانسهای منطقه‌یی و بین‌المللی حاضر می‌شوند و همه جا هم تلاششان این است که اولاً برجام را به هر قیمتی حفظ بکنند، ثانیاً به زبانهای مختلف بگویند که ما برای مذاکره آماده‌ایم و یا برای همکاری در زمینه برقراری امنیت و صلح و ثبات در منطقه آماده‌ایم؛ این تلاشها احتمالاً بی‌ارتباط با پایان مهلت 60روزه کنگره آمریکا برای تصمیم‌گیری در مورد برجام و کلاً تنظیم سیاست در قبال رژیم ایران نیست.
ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا روز 13اکتبر (21مهر ماه) سیاست و استراتژی آمریکا در قبال رژیم را اعلام کرد و از آن تاریخ تا 12دسامبر (21آذر) یعنی 10روز دیگر باید اعلام موضع بکند و تحریمهای جدید موسوم به سیاه چاله تحریمها را علیه رژیم تصویب بکند. از سوی دیگر کشورهای اتحادیه اروپا که تا چندی پیش فقط بر حفظ برجام تأکید داشتند فشارهایشان را بر رژیم افزایش داده‌اند. رژیم که برای یافتن مفری در مقابل آمریکا به اتحادیه اروپا پناه برده بود به نظر می‌رسد بین دو سنگ آسیا گیر کرده است و تنها مفرش سرکشیدن جامهای زهر موشکی و منطقه‌یی است.
سایت اتحادیه اروپا در روز 10آذر به‌نقل از موگرینی نوشت: «شخصاً فکر می‌کنم نقطه ورود خوبی می‌بود که (در برجام) در مورد موضوعات منطقه‌یی هم صحبت می‌شد زیرا ته خط مشکل این است که خاورمیانه و خلیج (فارس) نیازمند توسعه ساختار امنیتی است که امکان می‌دهد همسایگان در کنار هم زندگی کنند».
اظهارنظر موگرینی تلاطم جدیدی در رژیم به راه انداخته است:
سایت حکومتی جهان نیوز در روز ۱۱آذر نوشت «افسوس موگرینی از موشکی نشدن برجام.
فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا می‌گوید که محدود کردن مذاکرات با ایران به مسأله هسته‌یی اشتباه بوده و باید مسائل منطقه‌یی نیز شامل آن می‌شد.
اشاره موگرینی تلویحاً به بحث موشکی ایران مربوط می‌شود که آمریکا و کشورهای اروپایی مدعی هستند باید این مسأله نیز در برجام مورد بحث قرار می‌گرفت».
مقامات رژیم هم از هول چشم‌انداز پیش روی نظام، لباس صلح طلبی بر تن کرده و «راه کارهای دیپلوماتیک برای امنیت منطقه» صادر می‌کنند. از جمله تلویزیون رژیم به‌نقل از اسحاق جهانگیری معاون اول حسن روحانی اعلام کرد: «جمهوری اسلامی ایران آماده است تا با ارتقا سطح همکاریهای خود با کشورهای عضو سازمان شانگهای نقش و سهم بیشتری در تحکیم امنیت صلح و ثبات در منطقه و جهان ایفا کند. ما دست دوستی به سوی همه اعضا دراز می‌کنیم و همکاریهای نهادی را در منطقه و جهان به سود همه کشورها، ملتها و دولتهای علاقمند به صلح، امنیت و رفاه می‌دانیم» (تلویزیون رژیم- 10آذر).
تلویزیون رژیم هم‌چنین به‌نقل از معاون حقوقی روحانی گفت: «وی در سخنرانی خود در نشست حقوق‌بشر غیرمتعهدها توجه به تنوع فرهنگی را برای رسیدن به مفاهیم فراگیری حقوق‌بشری ضروری دانست.»
یک روزنامه وابسته به سپاه پاسدارن نیز نوشت: «به نظر می‌رسد فشارهای آمریکا درباره ایرادات برجام و بازنگری در آن، سبب شده مقامات اروپایی نیز به ناقص بودن برخی مفاد توافق هسته‌یی اذعان کنند. فدریکا موگرینی که همواره یکی از حامیان اجرای برجام بوده و بار‌ها از خروج احتمالی آمریکا از برجام انتقاد کرده است، اکنون از ایرادات برجام سخن می‌گوید. در حالی که محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران می‌گوید که کشورهای اروپایی توافق هسته‌یی را مو به مو اجرا می‌کنند اما... اشاره موگرینی درباره مسائل منطقه‌ای، تلویحاً به برنامه موشکی ایران مربوط می‌شود که آمریکا و کشورهای اروپایی، مدعی هستند که باید برجام دیگری درباره محدود ساختن برنامه موشکی و رفتارهای منطقه‌یی ایران انجام گیرد» (جوان-11آذر)
و یک روزنامه باند روحانی در مطلب خود با عنوان «آیا می‌توان «برجام منطقه‌ای» را متصور بود؟» نوشته است: «ظریف پس از این دیدار (با موگرینی در ایتالیا)، به سخنرانی در کنفرانس پرداخت... و می‌گوید: «ما در ایران پیشنهاد گفتگوی منطقه‌یی برای مقابله با این تهدیدها را داده‌ایم. ما می‌خواهیم بر روی منطقه همسایه خودمان یعنی خلیج‌فارس تمرکز کنیم که محل بسیاری از نزاع‌های دهه‌های اخیر بوده...» آیا چنین اشاراتی – و دیگر اشارات پرتکرار او به سیاستهای منطقه‌یی ایران و کشورهای خاورمیانه – به‌معنای آغاز گفتگوهای ایران در حوزه میدانی خاورمیانه است؟ بسیاری از این می‌گویند که الگوی برجام با همه کاستی‌هایش الگوی موفقی در حل و فصل چالشها است. حال باید پرسید آیا می‌توان مذاکراتی را متصور بود که به یک برجام منطقه‌یی بیانجامد؟» (روزنامه حکومتی همدلی ۱۱آذر)
همین روزنامه در مطلب دیگری به همه گیر شدن موضوع ضرورت سرکشیدن جام های زهر برجام ۲ و ۳ اذعان کرده و نوشته است: «هراسی از گفتگو در مورد مسائل دیگر نداشته و نداریم. برجام روی یک موضوع ویژه متمرکز شده است. به این معنی نیست که ما هراسی ازگفتگو در مورد مسائل دیگر داشته باشیم. نداشته‌ایم و نداریم. من هر جا می‌روم در مورد مسأله منطقه و مسأله موشکی هم صحبت می‌کنم و ما خیلی چیزها برای گفتن و خیلی خواسته‌ها داریم».
جالب است جام زهری که هنوز نظام سرنکشیده آثار خود را در پیکر نظام بارز کرده است. فی المثل زیباکلام از باند همسو با روحانی در بن‌بست زهرخوران نظام، به روی ولی‌فقیه زبان گشوده که «بزرگترین خلل ناهنجاری در جمهوری اسلامی کمرنگ شدن پاسخگویی است. در ایران پاسخگویی وجود ندارد و یا آن‌قدر کمرنگ است که می‌توان از آن صرف‌نظر کرد و اساس و بنیان دموکراسی به عزل و نصب حکومت، رأی مستقیم مردم، محدودیت قدرت حکومت به قانون وابسته است بسیاری از سیاستهای کلان که در کشور بعد از انقلاب اتفاق افتاده است، هیچ‌گاه مورد نقد و بررسی قرار نگرفته است و فرض بر درست بودن اتفاقاتی نظیر اشغال سفارت آمریکا و جنگ تحمیلی است؛ حال آن‌که این موارد نیز باید نقد و بررسی انجام شود و در دیگر سیاست‌ها هم همین‌گونه است. آیا سیاست ما در سوریه، لبنان، فلسطین، اسراییل و یمن درست است؟ و پاسخگوی آن چه کسی باید باشد؟ اما پاسخگویی وجود ندارد همان‌طور که در دیگر موارد وجود نداشت» (رویداد ۲۴ ۱۰آذر).
باید گفت این برخوردها از درون رژیم در هنگامه‌یی که نظام در انزوای جهانی و منطقه‌یی و در حلقه تنگ تحریمها در حال دست و پا زدن است هنوز از نتایج سحر است باشد تا دولت مقاومت آزادی ستان مردم ایران بدمد.
ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا روز 13اکتبر (21مهر ماه) سیاست و استراتژی آمریکا در قبال رژیم را اعلام کرد و از آن تاریخ تا 12دسامبر (21آذر) یعنی 10روز دیگر باید اعلام موضع بکند و تحریمهای جدید موسوم به سیاه چاله تحریمها را علیه رژیم تصویب بکند. از سوی دیگر کشورهای اتحادیه اروپا که تا چندی پیش فقط بر حفظ برجام تأکید داشتند فشارهایشان را بر رژیم افزایش داده‌اند. رژیم که برای یافتن مفری در مقابل آمریکا به اتحادیه اروپا پناه برده بود به نظر می‌رسد بین دو سنگ آسیا گیر کرده است و تنها مفرش سرکشیدن جامهای زهر موشکی و منطقه‌یی است.
سایت اتحادیه اروپا در روز 10آذر به‌نقل از موگرینی نوشت: «شخصاً فکر می‌کنم نقطه ورود خوبی می‌بود که (در برجام) در مورد موضوعات منطقه‌یی هم صحبت می‌شد زیرا ته خط مشکل این است که خاورمیانه و خلیج (فارس) نیازمند توسعه ساختار امنیتی است که امکان می‌دهد همسایگان در کنار هم زندگی کنند».
اظهارنظر موگرینی تلاطم جدیدی در رژیم به راه انداخته است:
سایت حکومتی جهان نیوز در روز ۱۱آذر نوشت «افسوس موگرینی از موشکی نشدن برجام.
فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا می‌گوید که محدود کردن مذاکرات با ایران به مسأله هسته‌یی اشتباه بوده و باید مسائل منطقه‌یی نیز شامل آن می‌شد.
اشاره موگرینی تلویحاً به بحث موشکی ایران مربوط می‌شود که آمریکا و کشورهای اروپایی مدعی هستند باید این مسأله نیز در برجام مورد بحث قرار می‌گرفت».
مقامات رژیم هم از هول چشم‌انداز پیش روی نظام، لباس صلح طلبی بر تن کرده و «راه کارهای دیپلوماتیک برای امنیت منطقه» صادر می‌کنند. از جمله تلویزیون رژیم به‌نقل از اسحاق جهانگیری معاون اول حسن روحانی اعلام کرد: «جمهوری اسلامی ایران آماده است تا با ارتقا سطح همکاریهای خود با کشورهای عضو سازمان شانگهای نقش و سهم بیشتری در تحکیم امنیت صلح و ثبات در منطقه و جهان ایفا کند. ما دست دوستی به سوی همه اعضا دراز می‌کنیم و همکاریهای نهادی را در منطقه و جهان به سود همه کشورها، ملتها و دولتهای علاقمند به صلح، امنیت و رفاه می‌دانیم» (تلویزیون رژیم- 10آذر).
تلویزیون رژیم هم‌چنین به‌نقل از معاون حقوقی روحانی گفت: «وی در سخنرانی خود در نشست حقوق‌بشر غیرمتعهدها توجه به تنوع فرهنگی را برای رسیدن به مفاهیم فراگیری حقوق‌بشری ضروری دانست.»
یک روزنامه وابسته به سپاه پاسدارن نیز نوشت: «به نظر می‌رسد فشارهای آمریکا درباره ایرادات برجام و بازنگری در آن، سبب شده مقامات اروپایی نیز به ناقص بودن برخی مفاد توافق هسته‌یی اذعان کنند. فدریکا موگرینی که همواره یکی از حامیان اجرای برجام بوده و بار‌ها از خروج احتمالی آمریکا از برجام انتقاد کرده است، اکنون از ایرادات برجام سخن می‌گوید. در حالی که محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران می‌گوید که کشورهای اروپایی توافق هسته‌یی را مو به مو اجرا می‌کنند اما... اشاره موگرینی درباره مسائل منطقه‌ای، تلویحاً به برنامه موشکی ایران مربوط می‌شود که آمریکا و کشورهای اروپایی، مدعی هستند که باید برجام دیگری درباره محدود ساختن برنامه موشکی و رفتارهای منطقه‌یی ایران انجام گیرد» (جوان-11آذر)
و یک روزنامه باند روحانی در مطلب خود با عنوان «آیا می‌توان «برجام منطقه‌ای» را متصور بود؟» نوشته است: «ظریف پس از این دیدار (با موگرینی در ایتالیا)، به سخنرانی در کنفرانس پرداخت... و می‌گوید: «ما در ایران پیشنهاد گفتگوی منطقه‌یی برای مقابله با این تهدیدها را داده‌ایم. ما می‌خواهیم بر روی منطقه همسایه خودمان یعنی خلیج‌فارس تمرکز کنیم که محل بسیاری از نزاع‌های دهه‌های اخیر بوده...» آیا چنین اشاراتی – و دیگر اشارات پرتکرار او به سیاستهای منطقه‌یی ایران و کشورهای خاورمیانه – به‌معنای آغاز گفتگوهای ایران در حوزه میدانی خاورمیانه است؟ بسیاری از این می‌گویند که الگوی برجام با همه کاستی‌هایش الگوی موفقی در حل و فصل چالشها است. حال باید پرسید آیا می‌توان مذاکراتی را متصور بود که به یک برجام منطقه‌یی بیانجامد؟» (روزنامه حکومتی همدلی ۱۱آذر)
همین روزنامه در مطلب دیگری به همه گیر شدن موضوع ضرورت سرکشیدن جام های زهر برجام ۲ و ۳ اذعان کرده و نوشته است: «هراسی از گفتگو در مورد مسائل دیگر نداشته و نداریم. برجام روی یک موضوع ویژه متمرکز شده است. به این معنی نیست که ما هراسی ازگفتگو در مورد مسائل دیگر داشته باشیم. نداشته‌ایم و نداریم. من هر جا می‌روم در مورد مسأله منطقه و مسأله موشکی هم صحبت می‌کنم و ما خیلی چیزها برای گفتن و خیلی خواسته‌ها داریم».
جالب است جام زهری که هنوز نظام سرنکشیده آثار خود را در پیکر نظام بارز کرده است. فی المثل زیباکلام از باند همسو با روحانی در بن‌بست زهرخوران نظام، به روی ولی‌فقیه زبان گشوده که «بزرگترین خلل ناهنجاری در جمهوری اسلامی کمرنگ شدن پاسخگویی است. در ایران پاسخگویی وجود ندارد و یا آن‌قدر کمرنگ است که می‌توان از آن صرف‌نظر کرد و اساس و بنیان دموکراسی به عزل و نصب حکومت، رأی مستقیم مردم، محدودیت قدرت حکومت به قانون وابسته است بسیاری از سیاستهای کلان که در کشور بعد از انقلاب اتفاق افتاده است، هیچ‌گاه مورد نقد و بررسی قرار نگرفته است و فرض بر درست بودن اتفاقاتی نظیر اشغال سفارت آمریکا و جنگ تحمیلی است؛ حال آن‌که این موارد نیز باید نقد و بررسی انجام شود و در دیگر سیاست‌ها هم همین‌گونه است. آیا سیاست ما در سوریه، لبنان، فلسطین، اسراییل و یمن درست است؟ و پاسخگوی آن چه کسی باید باشد؟ اما پاسخگویی وجود ندارد همان‌طور که در دیگر موارد وجود نداشت» (رویداد ۲۴ ۱۰آذر).
باید گفت این برخوردها از درون رژیم در هنگامه‌یی که نظام در انزوای جهانی و منطقه‌یی و در حلقه تنگ تحریمها در حال دست و پا زدن است هنوز از نتایج سحر است باشد تا دولت مقاومت آزادی ستان مردم ایران بدمد.
