در معدود روزنامه‌های منتشر شده یکشنبه هشتم فروردین، نه تنها مهم‌ترین بحرانهای رژیم در عنوانها و مطالب صف شده‌اند بلکه ادعای پیروزی مهم نظام در قرار داد با چین هم به چالش کشیده شد. در کنار آن جنگ باندهای حاکم بر سر ربودن کرسی ریاست‌جمهوری در جریان نمایش انتخابات مضمون اغلب مطالب است. بحران کرونا و ضدونقیض‌گوییها در مورد واکسیناسیون هم از جمله دیگر مطالب است. از جمله به اظهارات اخیر رئیسی سخنگوی ستاد ملی کرونا اشاره کرده‌اند که وعده قبلی واکسیناسیون عمومی را از خرداد امسال به آذر و دی منتقل کرده. از قرار داد با چین شروع می‌کنیم، که بسیاری از مطالب سفارشی در توصیف آن ردیف کرده‌اند. اما از لابلای برخی از این مطالب نکاتی بیرون زده است:
قرار داد با چین نگران‌کننده با ابهامات فراوان
روزنامه آرمان در مطلبی با عنوان «این یک پیش‌نویس است، سند نهایی نیست» نوشته است: «گفته می‌شود چین ۲۵سال با ایران قرارداد می‌بندد و ۴۶۰میلیارد دلار در ایران سرمایه‌گذاری می‌کند تا حدودی ابهام‌برانگیز است. چینی که الآن مطالبات ما را نمی‌پردازد و مدعی می‌شود به‌خاطر تحریم‌های آمریکا امکان استرداد پول‌های ایران وجود ندارد، چطوری می‌توانیم اعتماد کنیم که ۴۶۰میلیارد در ایران سرمایه‌گذاری کنند» در ادامه هم رگباری از سؤالات بدون پاسخ را آورده از جمله: « این سرمایه‌گذاریها به چه صورت است؟ آیا به انتخاب طرف چینی است که در کجا سرمایه‌گذاری کند و چه میزان و در چه رشته‌ای... چه درصدی به سرمایه‌یی که می‌گذارند بهره تعلق می‌گیرد و میزان مشارکت چین در سرمایه‌گذاریها چگونه است آیا فقط سرمایه‌گذار است و بعداً اصل سرمایه و بهره‌اش را می‌گیرد یا در آن سرمایه‌گذاری شریک است». در آخر هم با اشاره به این‌که دولت و وزارت‌خارجه، مجلس را دور زده‌اند افزوده «ما در اینجا در تعریف سندی که دیروز امضا شد، می‌مانیم که چیست؟ عهدنامه است، قرارداد است یا موافقتنامه بین‌المللی است؟».
«قرارداد ۲۵ساله در هاله‌یی از ابهام» عنوان مطلبی است در روزنامه آسیا که از جمله نوشته است: « در این قرارداد سؤالات و ابهامات فراوانی وجود دارد از جمله این‌که این قرارداد طویل‌المدت چه منافع و چه چالشهایی برای اقتصاد ایران خواهد داشت؟». در ادامه با اشاره به ساختار تحریم‌ها و سیاست‌های چین افزوده است: « بعید به‌نظر نمی‌رسد که در این میان ایران تنها منابع طبیعی و انسانی خود را در اختیار چین قرار دهد. نباید فراموش کرد که سرانجام این قرارداد با توجه به این‌که این میزان سرمایه‌گذاری از سوی چین در حالی که در شرایط کنونی چین برای جلوگیری از تحریم حتی در صنایع عظیم نفتی ایران نیز سرمایه‌گذاری یا منابع ارزی چند ده میلیارد دلاری ایران را آزاد نمی‌کند کمی نگران‌کننده خواهد بود».
مردم دیگر به «آنها» فرصت نمی‌دهند
اذعان به نفرت مردم از نمایش انتخابات و واکنش‌های رژیم در ایام این نمایش از ترس مردم برجسته‌ترین موضوعاتی است که در این جنگ روشن شده. هم‌چنین تشدید تخاصمات بین باندها در جنگ قدرت نمونه‌های بارزی در روزنامه‌ها دارد.
«قرار نبود جمهوری رقابتها تشکیل بدهیم» عنوان انتخابی آرمان است از حرفهای محمد غرضی از کاندیداهای ثابت نمایش انتخابات که از جمله گفته است: «مردم نسبت به قدرت سیاسی چپ و راست ناامید شده‌اند و دیگر حاضر نیستند به آنها فرصت بدهند. جناح‌های سیاسی سال‌هاست فراموش کرده‌اند که مردم برای این دعواهای سیاسی «تره هم خورد نمی‌کنند». در ادامه هم تأکید کرده: «از دهه۶۰ تا به امروز عملکرد دولتها در کشور سبب افزایش فاصله بین قاعده جامعه و ستاد رهبری جامعه شده است».
اعتماد آنلاین هم به‌نقل از وزیر ارتباطات اذعان کرده که در مقاطع انتخابات از ترس واکنش‌های مردم اینترنت را قطع می‌کنند و افزوده: «قطع اینترنت در آبان ۹۸ به اعتماد عمومی و اقتصاد ضربه زد و ناامیدی بزرگی در بخش ما به‌وجود آورد».
نمونه‌های تشدید شکاف در رأس نظام حملات مهره‌های بالای دولت روحانی به باند خامنه‌ای است.
اعتماد آنلاین حمله علی جنتی وزیر سابق ارشاد دولت روحانی را به تلویزیون تحت‌امر خامنه‌ای و ارگانهای امنیتی وابسته ولی‌فقیه انعکاس داده و نوشته است: «پیشنهاد می‌کنم صدا و سیما، گاندو۳ را به افشای شیوه‌های نفوذ جاسوسان اسراییلی در نهادهای اطلاعاتی، امنیتی و نظامی کشور اختصاص دهد که مرکز مهم هسته‌یی نطنز را منفجر کردند، هزاران سند به‌کلی سری را سرقت کردند و در روز روشن محسن فخری‌زاده را (زدند) و کمترین ردپایی از خود به‌جای نگذاشتند».
ایران آنلاین هم حمله حسام‌الدین آشنا مشاور خامنه‌ای به ارگانهای تبلیغاتی تحت‌امر ولی‌فقیه را انعکاس داده که از جمله گفته است: «۸ سال است که هر شب بیست‌وسی؛ دکترسلام، ثریا، عصر، جهان‌آرا و پایش ساختند و وجهه دولت را تخریب کردند». در ادامه هم نوشته است: «تا توانستند قرارگاه، جشنواره، خبرگزاری، مؤسسه فرهنگی، هنری، سینمایی، انیمیشنی، رسانه‌یی، سایبری، و حتی شبکه تلویزیونی زدند... هنوز هم طلبکارند؟».
