حکم دادگاه آنتورپ بلژیک و محکومیت ۲۰سال زندان برای اسدالله اسدی، دیپلمات-تروریست رژیم آخوندی و احکام سنگین برای مزدوران همدست او، طی ۲۴ساعت گذشته بازتاب بسیار گسترده‌یی در خبرگزاریها و رسانه‌های جهان داشت. کلیدواژه‌ای که بیشتر رسانه‌ها و خبرگزاریها برای این حکم به‌کار می‌برند «حکمی بی‌سابقه» است. چرا که برای نخستین‌بار یک دیپلمات در حال خدمت، به‌جرم تروریسم محکوم می‌شود.
در این میان یک پرسش هم مطرح است و کارشناسان و تحلیل‌گران تلاش می‌کنند به آن پاسخ دهند. پرسش این است که پس از این حکم بی‌سابقه، اتحادیه اروپا که خاکش میدان این توطئهٔ بزرگ تروریستی بوده و می‌توانسته ت به یک کشتار هولناک بیانجامد، چه خواهد کرد؟ اروپا چه سیاستی در برابر رژیم ایران اتخاذ می‌کند؟
اگر چه به‌دنبال این حکم اتحادیهٔ اروپا ضمن اتخاذ موضعی تأییدآمیز اعلام کرد «نمی‌توان بر نقض حقوق‌بشر یا تروریسم چشم بست» اما اقدام عملی در این رابطه به‌عمل نیاورده و پاسخگوی انتظاراتی که از آن هست، نبوده است. این انتظارها را می‌توان در مواضع و اظهارات شخصیتهای سیاسی که در کنفرانس جهانی مقاومت ایران ایراد شد، دید:
- خانم اینگرید بتانکور کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا: «اتحادیهٔ اروپا باید شورای ملی مقاومت ایران و رئیس‌جمهور برگزیده آن را به‌عنوان یک صدای معتبر دموکراتیک به‌رسمیت بشناسد و با آن برای گشودن مسیر انتقال ایران به دموکراسی وارد گفتگو شود».
- جولیو ترتزی وزیر خارجهٔ پیشین ایتالیا: «زمان محکوم کردن شدید و متوقف کردن استفادهٔ رژیم از پوشش دیپلماتیک برای اجرای حملات تروریستی فرا رسیده است. باید هشدارهای عملی ضروری به تهران داده شود و مهمتر از همه، تعطیل تمام سفارتخانه‌های رژیم و اخراج سفرا و دیپلماتهایش می‌باشد».
- تام ریچ، اولین وزیر امنیت داخلی آمریکا: «دولتها هر حرفی هم در محکومیت این رژیم بزنند چندان فایده ندارد. باید دست به‌عمل قاطعانه زد. باید مقاومت ایران را به‌رسمیت بشناسند».
- سفیر رابرت جوزف-معاون پیشین وزیر خارجهٔ آمریکا: «سیاستمداران اگر از این به‌بعد از قاطعیت در برابر رژیم خودداری کنند، اقدامی علیه مردم ایران محسوب می‌شود».
- سفیر لینکلن بلومفیلد-معاون پیشین وزیر خارجهٔ آمریکا: «ما باید یک اقدام گسترده اطلاعاتی دربارهٔ مأموران رژیم در کشورهای غربی انجام دهیم. ما باید یک اقدام جامع اطلاعاتی دربارهٔ جنایات رژیم از جمله دربارهٔ قتل‌عام سال۶۷ انجام دهیم».
- پاتریک کندی: «در سراسر اروپا باید تمامی نهادهای وابسته به سپاه پاسداران و وزارت اطلاعات لیست‌گذاری شوند. زمان آن فرا رسیده که از طرح ۱۰ماده‌ای خانم مریم رجوی و از مردم ایران حمایت کنیم.»
- استیو مک کیب-نمایندهٔ پارلمان انگلستان، عضو هیات روسا در پارلمان: «باید اختیارات دیپلماتیک را از این رژیم گرفت. ما نمی‌توانیم با چنین رژیمی معامله کنیم. تروریست نمی‌تواند یک حکومت مشروع را نمایندگی کند».
- آلخو ویدال کوادراس-رئیس کمیتهٴ بین‌المللی در جستجوی عدالت: «با این حکم تاریخی دادگاه، دیگر هیچ برجام و توافق دیگری با این رژیم کارساز نخواهد بود. بعد از این حکم سیاست اتحادیه اروپا در قبال رژیم ایران باید تغییرات اساسی کند».
- لارش ریسه، رئیس کمیتهٴ دوستان ایران آزاد در نروژ: «اکنون زمان اقدام است. زمان آن است که رهبران اروپا این رژیم را به‌صورت قانونی به‌خاطر جنایتش مورد حسابرسی قرار دهند».
- طاهر بومدرا: «من اتحادیهٔ اروپا را فرا می‌خوانم که رابطه جدیدی با این رژیم برقرار کنند. رابطه‌ای که در آن تمامی جنایتکاران را به‌خاطر اقداماتشان پاسخگو بشناسد».
- کیمو ساسی، وزیر و نمایندهٔ پیشین از فنلاند: «سپاه پاسداران باید توسط اتحادیهٔ اروپا به‌عنوان نهادی تروریستی نامگذاری شود».
- ژنرال جیمز جونز، نخستین مشاور امنیت ملی اوباما: «باید از مردم ایران و خواست آنها برای تغییر رژیم حمایت کنیم. این کار با حمایت از آلترناتیو دموکراتیک، شورای ملی مقاومت ایران و رئیس‌جمهور برگزیده‌اش خانم مریم رجوی انجام می‌شود.
زمان اقدام قاطع فرا رسیده. اقدامی که رژیم را قانع خواهد کرد که روزهایش به‌شماره افتاده و شاید به‌پایان رسیده باشد. اقدامی که به‌مردم ایران شجاعت زیاد و امید بسیار خواهد داد که به‌زودی، در آینده‌یی نزدیک در آفتاب آزادی و دمکراسی گام خواهند زد».
به این ترتیب می‌توان با قطعیت گفت که حکم تاریخی دادگاه آنتورپ ضربه‌ای کاری نه تنها به‌رژیم آخوندی، بلکه به مماشات‌گرانی است که می‌خواهند به‌بهای جان و زندگی مردم ایران، و از طریق استمرار دیکتاتوری ایران‌بربادده آخوندی، غارت سرمایه‌های ایران را ادامه دهند. اما به یمن ایستادگی مجاهدین و مقاومت ایران در برابر دیکتاتوری آخوندی و هم‌چنین قیامهای مردم ایران طی سالهای گذشته، سیاست ننگین مماشات ضربات خردکننده‌ای دریافت کرده است.
اکنون چشم‌ها به‌سوی اروپاست که پس از این حکم تاریخی، چه خواهد کرد؟ آیا پیراهن مندرس و چرکین مماشات را برای همیشه از تن به در آورده و سیاستی قاطع و اصولی در برابر دیکتاتوری تروریستی رو به‌سقوط آخوندی اتخاذ خواهد کرد؟ یا اگر چنین نکند، در برابر افکار عمومی و پارلمانها و نمایندگان مردم خود، چه پاسخی خواهد داشت؟
