بی‌شک سرنوشت نهاییِ دیکتاتورها و تمامیت‌خواهان، تعبیر عینیِ این ضرب‌المثل است که: «چاه نکن بهر کسی». این ضرب‌المثل هم‌اکنون در مورد نظام ولایت فقیه تعبیر شده است.
حاکمیت آخوندی با زعامت خمینی، کلنگ اول بنا کردن نظام را با هدف کندن چاه برای مخالفان و منتقدین زد. گذر زمانه‌یی که حتی یک روزش بدون پایداری و مبارزه در مقابل این نظام طی نشده است، آثار تمام چاه‌کنی‌ها برای دیگران را به خود حاکمیت بازگردانده است. کار نظام در پیچ‌وتاب‌های پساجنگ و در آستانه‌ی چکانده شدن ماشه‌ی تحریم‌ها، به جایی رسیده که به کندن گوشت تن نظام توسط کارگزاران و باندهای آن انجامیده است.
رسانه‌های حکومتی این‌روزها در حال پرده‌برداری از زوایای گوناگون از هم دریدن پیکر نظام در جنگ‌های باندی هستند.
روزنامه‌ی ستاره صبح در شماره‌ی ۹شهریور ۱۴۰۴، گوشه‌یی از وضعیت متلاطم و غیر قابل کنترل درگیری‌های باندی را بازتاب داده است: «آن فرد که قصد دارد کاخ سفید را به حسینیه تبدیل کند، در سخنرانی رسمی، تقاضای اعدام سران اصلاحات را مطرح می‌کند و صدای تکبیر آن جمع در تأیید درخواست او بلند می‌شود.»
این رسانه‌ی حکومتی به پرده‌برداری از یک وجه پرطول و تفصیل نظام که فقط بار دجالیت داشته، پرداخته و آن را عامل نفوذ اسرائیل معرفی می‌کند: «نفوذی‌های اسرائیل عموماً با دادن شعارهای تند از طریق این جریان به مراکز حساس کشور نفوذ کرده‌اند.»
روزنامه‌ی آرمان امروز در شماره‌ی ۹شهریور ۱۴۰۴، به تکمیل آثار تندروی‌های باند مقابل پرداخته و محصول آن را «جنگ‌طلبی» خارجی و حذف عناصر رقیب معرفی نموده است: «اجازه توسعه روابط بین‌المللی را ندادند و مسیر کشور را به سمت جنگ‌طلبی و تندروی کشاندند. باید اصلاحات جدی صورت گیرد. امروز حتی برخی بانک‌ها در اختیار گروه‌های خاص قرار گرفته‌اند. هرکس از این جریان‌ها نباشد، کنار گذاشته می‌شود.»
از طرف دیگر، روزنامه‌ی کیهان در شماره‌ی ۹شهریور ۱۴۰۴ در زیر عنوان «کلافگی یک وطن‌فروش» نوشته است: «اگر سنگ‌پا می‌توانست تمثل انسانی پیدا کند، حتماً می‌شد سرمقاله‌نویس روزنامه هم‌میهن. آنان می‌خواهند دوباره مملکت را وارد یک سیاه‌چاله روابط بین‌المللی کنند. آنها شریک جنایت و عملیات فریب دشمن هستند،
این روزنامه در همین شماره، علت مکانیسم ماشه را متولیان باند رقیب معرفی می‌کند که «تعمد دارند به مکانیسم ماشه ضریب بدهند» و «خشاب تحریم را پر کنند»: «بانیان مکانیسم ماشه همان ذی‌نفعان قطعنامه تحریمی ۱۹۲۹ هستند! آنها اگر خیانتکار نبودند، باید اشتباه ننگین خود را می‌پوشاندند، نه اینکه به دشمن برای پرکردن خشاب خالی از تحریمش به لحاظ روانی کمک کنند.»
تخاصم طرفینِ قدرت و ثروت در درون نظام ملایان به حدی رسیده که حتی خامنه‌ای هم ــ برخلاف اظهاراتش با مستمعین گاه و بی‌گاهی که جهت تبلیغات جور می‌کنند ــ دیگر امید ترمیم ندارد. روزنامه‌ی اینترنتی خامنه‌ای در سرمقاله‌ی ۹شهریور ۱۴۰۴ برای توصیف وضعیت باندهای نظام، اذعان دارد که تخاصم آنها «از مرز اختلاف سلیقه عبور کرده»: «برخی غفلت‌ها و رفتارهای غلط و نابخردانه داخلی، بدون درنظر گرفتن شرایط و دشمنی که چنگ و دندان تیز کرده، زمینه طمع او را فراهم می‌سازد.»
هر دو باند نظام و رأس‌شان گزارش می‌دهند که اولاً برای وحدت‌خوانیِ خامنه‌ای در سخنرانی‌هایش، تره هم خورد نمی‌کنند، ثانیاً به مدار حذف، به‌معنی کندن چاه برای یکدیگر رسیده‌اند. از آن‌جا که نظام ملایان با از دست دادن سرمایه‌های اجتماعی‌اش و با وارد آمدن ضربات استراتژیک نظامی و منطقه‌یی بر پیکرش، چشم‌اندازی برای ترمیم و عبور از این وضعیت ندارد، آثار چنین موقعیتی بسا بیش از گذشته، تخاصم باندهای حکومتی را به جانب قهرآمیز شدن سوق خواهد داد. این وضعیت در آستانه‌ی تحقق مکانیسم ماشه، شتاب بیشتری خواهد گرفت.
