سازمان عفو بین‌الملل در تاریخ ۱۰شهریورماه جاری گزارش جامعی تحت عنوان «ویرانگران انسانیت» درباره «بازداشت‌های گسترده، ناپدید‌سازی و شکنجه در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران» منتشر کرد که در آن به‌استفاده عامدانه از سلاحهای مرگبار و دستگیری بیش از ۷هزار مرد، زن و کودک بین ۱۰ تا ۱۸سال در ظرف چند روزاشاره کرده و جزئیات شکنجه‌های وحشیانه برای گرفتن اعتراف اجباری از دستگیر شدگان را توضیح داده بود. این گزارش هم‌چنین به‌قتل‌عام زندانیان در سال۶۷ نیز اشاره کرده و خاطرنشان کرده بود این جنایتی است علیه بشریت که هم‌چنان ادامه دارد. این گزارش، انعکاس گسترده‌یی در جهان داشت و توسط مجامع بین‌المللی و نهادهای مدافع حقوق‌بشر در جهان مورد استناد قرار گرفت و به‌روند محکومیت جهانی جنایات رژیم علیه مردم ایران شتاب بخشید.
ضربه دیگری از جانب عفو بین‌الملل
اکنون عفو بین‌الملل در تاریخ ۱۹شهریور یک بیانیه عمومی منتشر کرده که در آن سه دهه پس از قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۱۳۶۷ به‌حکم خمینی، به‌این «جنایت ادامه‌دار علیه بشریت» با «اسرار به‌خون آغشته» آن پرداخته است.
عفو بین‌الملل در این سند گوشه‌هایی از «اسرار به‌خون آغشته» این قتل‌عام را که یکی از هولناک‌ترین جنایات ضدبشری کیفر نشدهٔ پس از جنگ دوم جهانی است، برملا کرده است. این سند از جمله به‌نقش حاکمان شرع، دادستانهای کل، معاونان دادستانها و نماینده‌های وزارت اطلاعات را که در هیئت‌های مرگ حضور داشتند به‌طور مفصل ثبت و تحلیل کرده است و از جمله به‌افرادی هم‌چون علیرضا آوایی، حسینعلی نیری، ابراهیم رئیسی، مصطفی پورمحمدی و محمدحسین احمدی که در هیئت‌های مرگ عضویت و مشارکت داشته‌اند و امروز صاحب منصبهای بلندپایه در قوه‌های قضاییه و مجریه هستند پرداخته است.
عفو بین‌الملل هم‌چنین نقش چشمگیری در اعتراض و جلوگیری از اعدام دستگیر شدگان قیام، طی هفته‌های اخیر ایفا کرده است. کارزاری که مجاهدین و مقاومت ایران پیشتاز آن هستند.
بر اثر این فعالیت‌ها هشتک بین‌المللی اعدام نکنید علیه اعدام سه تن از دستگیر شدگان قیام در تهران و ۸تن در اصفهان از ۱۱میلیون فراتر رفت و یک شکست و عقب‌نشینی زبونانه را به‌رژیم تحمیل کرد. رژیم که به‌شدت نیاز دارد با اعدام دستگیر شدگان قیام و با تحمیل جو ارعاب برجامعهٔ در حال انفجار، آن را به‌خاموشی و سکون بکشاند، بار دیگر بخت خود را با صدور احکام پرشقاوت علیه برادران افکاری در شیراز آزمود و نوید افکاری را با پرونده‌سازی به‌دو بار اعدام و وحید و حبیب افکاری را به۵۴ و ۲۷سال زندان، به‌علاوهٔ ضربات شلاق محکوم کرد، اما بار دیگر سرش به‌صخرهٔ مقاومت ایران و یک جبهه بین‌المللی برخورد کرد. جبهه‌یی که به‌دلیل ورزشکار بودن نوید، نامدارترین قهرمانان رشته‌های مختلف ورزشی تا نهادهای بین‌المللی ورزش مانند کمیتهٴ بین‌المللی المپیک و فیفا فدراسیون جهانی فوتبال و تشکلهای مختلف ورزشی در کشورهای مختلف جهان را همراه خود دارد. این کارزار هم‌چنین از حمایت و همراهی عفو بین‌الملل و شمار زیادی از سازمانهای مدافع حقوق‌بشر و هم‌چنین وزارت‌خارجهٔ آمریکا، اتحادیه اروپا و برخی از کشورهای اروپایی برخوردار است.
جبهه گستردهٔ بین‌المللی در برابر اردوی توحش و شقاوت
در برابر این جبهه جهانی اعتراض علیه شقاوت و سبعیت نظام شکنجه و اعدام، رژیم نیز تلاش کرده است تا با به‌خط کردن شماری از مزدوران، شاگرد جلادان و کاتبان لاجوردی ملعون و پادوهای حقیر اطلاعاتی خود در داخل و خارج کشور، جلو این موج گستردهٔ جهانی را بگیرد.
البته فاشیسم دینی و آمران و عاملان و همهٔ کسانی که به‌نحوی در قتل‌عام بهترین فرزندان مردم ایران نقش داشته‌اند از افشای «اسرار به‌خون آغشته» آشفته و هراسان‌اند اما بهانهٔ آنها برای به‌میدان آمدن این است که چرا عفو بین‌الملل با ارائهٔ اسناد غیرقابل انکار از اطلاع و همدستی نخست‌وزیر خمینی در زمان قتل‌عام از این جنایت بزرگ علیه بشریت سخن گفته است؛ چرا عفو بین‌الملل مجاهدان شاهد قتل‌عام در آلبانی را برای تهیه و تنظیم این گزارش استماع کرده؟ و چرا آن‌طور که رژیم می‌خواهد از شهیدان مجاهدین هویت‌زدایی نمی‌کند؟ فحاشی و لجن‌پراکنی این قبیل مزدوران علیه حقوقدانان و محققان و گزارشگران عفو بین‌الملل حد و اندازه نمی‌شناسد و بغض و کین گشتاپوی آخوندی را منعکس می‌کند و خود بیانگر آن است که در جریان این کارزارها و شکستها و عقب‌نشینی‌های ناگزیر، رژیم آخوندی چه ضربات جانکاهی دریافت کرده است. رژیم برای جبران این ضربات و برای ممانعت از عواقب ناگزیر آنها خود را به‌آب و آتش می‌زند و مزدوران و عواملی را که طی سالیان سعی می‌کرد مزدوری و وابستگی‌شان را بپوشاند تا در مواقع خطیر بتواند مورد استفاده قرار دهد، به‌صحنه آورده و در معرض افشا قرار داده است. زیرا بدیهی است که در بحبوحه‌ٔ کارزار دادخواهی از خون شهیدان قتل‌عام، هر گونه یقه گرفتن از عفو بین‌الملل و حمله و هتاکی به‌آن، به‌خاطر پیگیری و گزارش کردن حقایق، پیش بردن خط و انجام مأموریت برای وزارت اطلاعات آخوندها و آمران و عاملان قتل‌عام است.
بنابراین هر فرد یا جریان سیاسی که ریگی به‌کفش نداشته باشد یا نخواهد خون شهیدان را پایمال کند در این خصوص متعرض عفو بین‌الملل نمی‌شود، بلکه در کنار مقاومت ایران خواهان پایان دادن به‌جنایات رژیم آخوندی و مقابله با جنگ‌افروزی آخوندها در منطقه است و در این رابطه از خواسته‌های خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت حمایت می‌کند تا اولاً، یک هیات حقیقت‌یاب بین‌المللی برای دادخواهی قربانیان قتل‌عام سال۶۷ تشکیل شود. ثانیاً شورای امنیت ملل متحد وضعیت وخیم حقوق‌بشر در ایران را در دستورکار خود قرار دهد و بازرسان بین‌المللی از زندانهای قرون‌وسطایی رژیم بازدید کنند و با زندانیان، به‌ویژه دستگیر شدگان قیام آبان‌ماه ۹۸ ملاقات کنند.
