در سال ۲۰۰۲ چندین سازمان جهانی مدافع حقوق‌بشر از جمله «عفو بین‌الملل» و «همبستگی جهانی علیه مجازات اعدام» روز ۱۰اکتبر برابر با ۱۸مهر را «روز جهانی مبارزه با اعدام» اعلام کردند.
۱۰اکتبر روزی است جهانی، علیه هر نوع مجازات اعدام؛ اما با این وجود، در ایران تحت حاکمیت آخوندها به‌طور روزانه چوبه‌های دار، شاهدی بر آخرین نگاه مظلوم فرزندان این خاک می‌شوند.
اعدام همیشه ابزار قدرتها و حاکمیتها به‌خصوص دیکتاتورها، برای ارعاب و تسلیم مردم بوده است. ایران تحت حاکمیت آخوندها از آن دسته دولتهایی است که در شکنجه و اعدام و دارا بودن زندانهای مخوف، شهرت جهانی دارد.
مجازات اعدام اصول سوم و پنجم اعلامیه جهانی حقوق‌بشر را نقض می‌کند. این مجازات که در حقیقت به‌معنای کشتن قانونی انسانها به حکم دولتهاست، هم به منزله نقض «حق زندگی» است(اصل سوم) و هم به‌مثابه نقض این حق است که «احدی را نمی‌توان تحت شکنجه یا مجازات یا رفتاری قرار داد که ظالمانه یا برخلاف انسانیت و شئون بشری یا موهن باشد».(اصل پنجم)
در این روز اغلب جامعه‌شناسان و کارشناسان حقوق‌بشری تلاش می‌کنند تا به جامعه بشری بگویند اعدام هیچ تاثیری در کاهش جرم و جنایت نداشته و فقط باعث ترویج خشونت است.
به گزارش سازمان عفو بین‌الملل در حال حاضر بیش از ۱۴۰کشور در جهان به‌طور کامل این مجازات را لغو کرده‌اند. اما چند کشور، از جمله ایران هم‌چنان به مجازات اعدام ادامه می‌دهند.
رژیم ایران با بیش از نیمی از اعدامهای ثبت‌شده جهان، رکوردار جهانی اعدام در سال ۲۰۱۷ بود.
رژیم ایران رکوردار جهانی اعدام در سال ۲۰۱۷
ایران تحت حاکمیت آخوندها در میان این کشورها دومین رتبه را از نظر تعداد اعدام در سال دارد و از نظر نسبت جمعیت، مقام اول اعدام را در جهان! داراست.
حکم اعدام در ایران به‌راحتی برای متهمین صادر می‌شود. متهمینی که روند قضایی درستی را طی نکرده، در دادگاهها به‌صورت عادلانه محاکمه نمی‌شوند، از حق برخورداری از وکیل محروم هستند و بسیاری از آنها قربانی باندبازی‌های درون حاکمیت می‌شوند.
اعدام در ایران در شرایطی صورت می‌گیرد که برای عموم مردم ایران روشن است که دزدان میلیاردی، چپاولگران مال و سرمایه‌های مردم، قاتلان فرزندان ملت ایران که باید به دست عدالت سپرده شوند، بیش از ۴دهه است که بر مسند قدرت نشسته و حکمرانی می‌کنند. اما زندانهای ایران در شهرهای مختلف پر است از زندانیانی که سالها در انتظار اجرای حکم اعدام روز را به شب می‌رسانند.
در سال ۲۰۱۸ مجموع اعدامهای صورت‌گرفته توسط رژیم ایران تا ۱۰اکتبر ۲۲۳تن ثبت شده است. این آمار ۵مورد اعدام کودکان زیر ۱۸سال، ۳مورد اعدام زنان و ۱۰مورد اعدام زندانیان سیاسی را دربرمی‌گیرد. البته آمار واقعی به‌دلیل این‌که رژیم بسیاری از اعدامها را مخفیانه اجرا می‌کند، بسا بالاتر است.
تنها در ۵زندان رجایی‌شهر، زاهدان، مرکزی اردبیل و دستگرد اصفهان و ارومیه در مجموع ۱۶۹۱زندانی محکوم به اعدام زندانی هستند.
چنین روندی از اعدام در ایران در حالی است که جهان به سمت امحای مجازات اعدام به پیش می‌رود. تا کنون ۱۴۲کشور مجازات اعدام را لغو کرده‌اند یا اجرای آن را کنار گذاشته‌اند.
در جدیدترین نمونه‌ها، روز ۲۰مهرماه دادگاه عالی ایالت واشنگتن آمریکا به توقف مجازات اعدام در این ایالت رأی داد. قضات دادگاه عالی واشنگتن در رأی خود برای لغو اعدام در این ایالت اعلام کردند این مجازات ناقض قوانین این ایالت است. با اضافه شدن ایالت واشنگتن، شمار ایالتهایی که در آمریکا این مجازات در آنها لغو شده به ۲۰ رسید.
همچنین روز ۱۹مهرماه دولت مالزی اعلام کرد که تصمیم به لغو مجازات اعدام گرفته است. سازمان عفو بین‌الملل از این اقدام دولت مالزی استقبال کرد و آن را گام بزرگی در راه لغو حکم اعدام دانست.
در همین زمینه در آفریقای جنوبی، هایتی و رواندا لغو مجازات اعدام عملاً با سقوط حکومت‌های تمامیت‌خواه و سرکوبگر میسر شده است. در آفریقای جنوبی لغو این مجازات تنها پس از پایان دوران آپارتاید نژادی و گذار به دموکراسی محقق شد.
در رواندا پس از یک دوره سرکوب گسترده و خونین که به نسل‌کشی در این کشور منجر شد، تنها دموکراسی‌خواهی توانست این مجازات را لغو کند.
همچنین در کامبوج لغو مجازات اعدام پس از یک دوره نقض شدید حقوق‌بشر، در سال ۱۹۸۹ میسر شد. لغو این مجازات در ترکیه و آرژانتین نیز نتیجه روی کار آمدن حکومتی دموکراتیک و پایان حکومت‌های نظامی و سرکوبگر در این دو کشور بود.
با نگاهی به تاریخ می‌توان دریافت که پاسخ لغو کشتار و اعدام، تنها در دستان نیروهای دموکراسی‌خواه و آزادی‌طلب است. در مورد ایران آخوندزده، درست رو در روی توحش بنیادگرایانه آن، مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت به‌صراحت اعلام کرده است:
«ما در ایران آزادشده فردا، از لغو حکم اعدام دفاع می‌کنیم و نسبت به آن متعهدیم... مقاومت ایران از سالها پیش اعلام کرده که خواهان لغو حکم اعدام و پایان شکنجه و هر گونه نقض حقوق در ایران است. طرح ما احیای دوستی و مدارا و بردباری است. طرح ما برای آینده، برچیدن احکام شریعت آخوندی است. ما قانون جزای ضدبشری و سایر قوانین ناقض حقوق‌بشر در این رژیم را رد می‌کنیم. ما مقررات قصاص را ضدانسانی می‌دانیم. ما از قانونی دفاع می‌کنیم که بر پایه گذشت و شفقت و انسانیت است».
ایران آینده، این‌چنین در چشم‌اندازی روشن، به جهانیان معرفی می‌شود.
در کسوت کشوری صلح‌جو، آزاد و عاری از هر نوع بربریت و کشتار.
ع. آزادی
