ترک‌تحصیل زودرس دانش‌آموزان، کمبود فضای آموزشی، کمبود معلم، کلاس‌های درس نا‌امن، عدم وجود امکانات آموزشی ساده و... مشکلاتی است که همه خبر از بحران در آموزش و پرورش کشور می‌دهند. به همه این معضلات باید رسوایی اذیت و آزار جنسی کودکان در مدارس را که این روزها یک بار دیگر فضیحتش بالا گرفته است افزود تا تصویر وضعیت بحرانی آموزش و پرورش کشور در حاکمیت آخوندی کامل شود. وضعیتی که در شرایط کنونی هیج چشماندازی برای تغییرش وجود ندارد.
کمبود فضای آموزشی
در حال حاضر یکی از موارد بحران در آموزش و پرورش کمبود فضای آموزشی است. رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس وضعیت در ۱۱استان کشور را بحرانی و زیر «خط فقر» فضای آموزشی توصیف کرده است. این وضعیت بالاخص در سیستان و بلوچستان، خراسان شمالی، البرز، تهران، قم و گیلان بحرانی‌تر است.
یکی از مشکلاتی که وضعیت را حاد کرده است فرسودگی مدارس است که نیازمند تخریب و بازسازی هستند. به‌گفته این مهره حکومتی ۲۷درصد مدارس کشور باید تخریب و ۳۴درد صد باید مقاوم‌سازی شوند. در حال حاضر حدود ۱۷۰۰کلاس کانکسی و ۹۸۷کلاس درس خشتی و گلی وجود دارد که بیشترین آمار مدارس خشتی و گلی به سیستان و بلوچستان برمی‌گردد.(ایسنا۹خرداد ۹۷)
صرف‌نظر از آماری که رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس ارایه می‌دهد که کوچک‌نمایی شده است و صرف‌نظر از آماری که پیش از این در زمینه مدارس فرسوده و غیر مقاوم داده شده که بیشتر از این است و تنها در استان تهران ۱۰۰۰مدرسه فرسوده وجود دارد، اما اعتراف او در زمینه این‌که ۱۱استان کشور زیر خط فقر فضای آموزشی هستند قابل‌توجه است.
وقتی ۱۱استان زیر خط فقر فضای آموزشی قرار دارند بسیار واضح است که آمار استانهایی که در خط فقر قرار دارند بیشتر از این باشد و آمار استانهایی که فضای آموزشی مناسبی دارند کم است.
کاهش بودجه آموزش و پرورش
وضعیت نامناسب فضای آموزشی کشور و وضعیت فرسوده بودن مدارس کشور در حالی است که سال به سال هم از بودجه آموزش و پرورش کاسته می‌شود. از جمله این‌که بودجه سال جاری آموزش و پرورش از ۱۶درصد به ۹درصد کاهش یافته است.
در این رابطه خبرگزاری ایسنا ۳دی ۹۶ به‌نقل از عضو مجلس رژیم از محلات می‌نویسد: «سهم بودجه وزارت آموزش و پرورش در لایحه بودجه سال آینده از ۱۶درصد فعلی به ۹درصد کاهش یافته است».
بودجه سال جاری آموزش و پرورش از ۱۶درصد به ۹درصد کاهش یافته است.
حاجی بابایی عضو مجلس رژیم در حال حاضر سرانه هزینه هر دانش‌آموز حدود یک‌پنجم متوسط کشورهای توسعه یافته است.
در چنین وضعیت ناهنجاری و بحرانی آموزش و پرورش است که سال به سال به تعداد بیسوادان و کم‌سوادان کشور افزوده می‌شود و در شرایط کنونی نیز تعداد بیسوادان ۱۰میلیون و کم‌سوادان حدود ۱۵میلیون نفر است.
بسیاری از دانش‌آموزان هم ترک‌تحصیل کرده و مدرسه و درس را رها کرده و به خیل انبوه بیسوادان و کم‌سوادان کشور اضافه می‌شوند.
این وضعیت آموزشی کشوری است که منابع آن توسط سردمداران رژیم و مهره‌های آن یا غارت می‌شود و یا خرج نیروهای سرکوب و یا هزینه جنگ‌افروزی، صدور ارتجاع و تروریسم در خارج می‌شود.
نظام پلید آخوندی و دولتهای ضدمردمی آن طی دهه‌های متمادی است که نه تنها هیچ تلاشی در جهت بهبود وضعیت آموزش و پرورش کشور نکرده بلکه آن را نیز به قهقرا برده‌اند.
در شرایطی که در بسیاری از کشورها بیسوادی ریشه‌کن شده و یا این‌که به حداقل ممکن رسیده است، سال به سال بحران در آموزش و پرورش وخیم‌تر می‌شود و به آمار بیسوادان، کم‌سوادان و کسانی که ترک‌تحصیل می‌کنند افزوده می‌شود.
