رئیس سازمان نهضت سوادآموزی اعلام کرد بر اساس شاخص سواد در گروه سنی ۶سال به بالا آمار کل بی‌سوادان ۸میلیون ۸۰۰هزار نفر است. باقرزاده آمار کم‌سوادان را ۱۰میلیون نفر اعلام کرد.
البته آمارهای دیگری هم در این زمینه در رسانه‌های رژیم منتشر شده که حاکی از ۹میلیون بی‌سواد و ۱۱میلیون کم‌سواد است.
«آن‌گونه که در آخرین سرشماری آمده است، جمعیت ۷ تا ۱۹ساله کشور چیزی حدود ۲۰میلیون نفر هستند. اگر این رقم را در کنار آخرین آمار ۱۲میلیون و ۶۰۰هزار دانش‌آموز ایرانی بگذاریم، به نتیجه خوبی نخواهیم رسید: ۷میلیون و ۴۰۰هزار نفر محروم از تحصیل! که به خیل بی‌سوادان یا کم‌سوادان اضافه می‌شوند».(سایت حکومتی رویداد۲۴ - ۲۳شهریورماه ۹۷)
یعنی از هر ۴ایرانی یک نفر بی‌سواد یا کم‌سواد است.
اما در ایران تحت حاکمیت آخوندها تعریف بی‌سوادی و کم‌سوادی چیست؟
از نظر قوانین فعلی ایران بی‌سواد کسی است که خواندن و نوشتن نمی‌داند و باسواد فردی است که دوره ابتدایی را طی کرده باشد و بین این دو کم‌سواد تلقی می‌شود.
حال اجازه بدهید به تعریف یونسکو از سواد بپردازیم: یونسکو ۶ویژگی را عامل باسوادی می‌داند که توانایی خواندن و نوشتن و یا حتی تحصیل در مدارج عالی دانشگاهی تنها بخش کوچکی از آن است. این ۶عامل عبارتست از سواد عاطفی، سواد ارتباطی، سواد مالی، سواد رسانه‌یی، سواد توانایی تربیت فرزندان و سواد رایانه‌ای.
تفاوت بین دو تعریف از بی‌سوادی از زمین تا آسمان است. آنچه در قوانین رژیم سواد محسوب می‌شود در تعریف استاندارد آن‌قدر بدیهی است که اصلاً به حساب نیامده است، بنابراین اگر بخواهیم با تعریف استاندارد باسوادی، جمعیت کشورمان را بسنجیم قطعاً آمار چندین برابر خواهد بود و درصد کمی از کشورمان در محدوده‌ٔ باسوادان قرار می‌گیرند.
برابر آمار رسمی سازمان جهانی یونسکو علاوه بر کشورهای پیشرفته، نرخ جمعیت باسواد در کشورهای آذربایجان، اوکراین، ازبکستان، اسلوونی، بلاروس، تاجیکستان، ترکمنستان، گرجستان، قزاقستان، قرقیزستان، روسیه، لهستان، لتونی، لیتوانی و کوبا به بالای ۹۹% رسیده است. این کشورها عمدتاً اقتصادی ضعیف‌تر از ایران دارند، اما بی‌سواد ندارند.
دلیل این میزان بی‌سوادی در چیست؟
عمده‌ترین عامل بی‌سوادی در ایران فقر خانواده‌هاست که توان تأمین مخارج تحصیل کودکانشان را ندارند، در ایران بین ۳ تا ۷میلیون کودک کار وجود دارد.
نزدیک به ۵۰۰هزار کودک بدون شناسنامه در ایران وجود دارد که نه تنها از تحصیل بلکه از تمام مزایای اجتماعی محروم هستند.
نگاهی به بودجه آموزش و پرورش
بودجه آموزش و پرورش در سال ۹۷، ۳۶هزار میلیارد تومان است. اگر حقوق متوسط ۲میلیون تومان برای ۱.۵میلیون معلم را محاسبه کنیم، این بودجه به زحمت حقوق معلمان را تأمین می‌کند و هیچ بودجه‌یی برای سایر بخش‌های آموزش باقی نمی‌ماند.
نتیجه آن این است رژیم برای ارتقا آموزش و برنامه‌ریزی برای باسواد کردن همه‌ٔ مردم به‌خصوص کودکان و نوآموزان هیچ کاری انجام نمی‌دهد؛ در عوض بودجه ارگانهای نظامی و سرکوب خود را در سال ۹۷ بیش از ۳۰درصد افزایش داده است.
بودجه‌ای که به جای ساختن کلاس و مدرسه، صرف جاه‌طلبی‌های موشکی و صدور تروریسم به لبنان و سوریه و عراق و یمن می‌شود.
