این روزها هشدار نسبت به ناامیدی مردم بین باندهای حکومتی و ایادی آنها تبدیل به روال ثابت و جاری شده است، هشدار در این زمینه که «کاری نکنید مردم نا امید شوند»، «کاری نکنید که مردم زده شوند» و...
واضح است که این هشدارها ربطی به عامه مردم ایران ندارد. زیرا تا آنجا که به مردم ایران برمیگردد، در جریان قیام دیماه ۹۶ مهر باطل شد را بر تمامیت رژیم آخوندی زدند، آنجا که شعار دادند «اصلاحطلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا»، «آخوندها، حیا کنید، مملکت را رها کنید»، « مرگ بر خامهای، مرگ بر روحانی» و...
منظور ایادی و رسانههای حکومتی از مردم، تهمانده نیروهای وابسته به رژیم است که در حال حاضر نیز بسیاری از آنها بهدلیل بحرانهای حاد سیاسی و اجتماعی که نظام را احاطه کرده و بهدلیل گسترش اعتراضات مردمی، نسبت به دوام و بقای نظام دچار یأس و ناامیدی و دچار این سؤال شدهاند که سرنوشت آن و خودشان به کجا کشیده میشود؟
منظور از ناامیدی هم چیزی جز بروز نفرت و انفجار خشم مردم نیست، در این رابطه است که سایت اعتماد آنلاین ۴خرداد ۹۷ ضمن اشاره به وضعیت وخیم اقتصادی و معیشتی مردم، به نفرت آنها از رژیم نیز اذعان میکند. این رسانه وابسته به باند روحانی به این واقعیت اشاره میکند که مردم دیگر تاب تحمل مشکلاتی را که این حاکمیت آنها را دچار آن کرده است ندارند و در این رابطه است که «سرمایههای اجتماعی اعم از اعتماد، امید و شفافیت در جامعه ما کم شده و به مرحله فرسایش رسیده است».
نویسنده مطلب اعتماد آنلاین نگران این است که در اثر این فرسایش «مردمی که دائماً خبرهای بد میشنوند و در مقابل، تحلیلهای واقعی دریافت نمیکنند دائم خود را تنها و تنهاتر میبینند» و در نتیجه «دست به خشونت» میزنند.
ولیالله شجاعپوریان، عضو سابق مجلس ارتجاع نیز ضمن اذعان به شرایط نامناسبی که حکومت آخوندی دارد به انفعال، ریزش و بریدگی عناصر باند موسوم به اصلاحطلب نیز اشاره میکند و به باند مقابل توصیه میکند این قدر چوب لای چرخ دولت روحانی نگذارد زیرا ناامیدی و یأس ناشی از این جنگ باندی فقط دامن جریان اعتدال و روحانی را نمیگیرد بلکه «عواقب این سرخوردگی فراتر از ناامیدی از دولت است. ممکن است بخش زیادی از مردم گزینههای دیگری به جز گزینه رأی به رقبای روحانی مثل قهر با صندوق آرا و بیاعتمادی به اصل نظام را انتخاب کنند. لذا اینجا فقط بحث دولت نیست بلکه مجموعه نظام است».(سایت جماران ۴خرداد ۹۷)
منظور از انتخاب گزینههای دیگری غیر از «گزینه صندوق آرا» توسط مردم بسیار روشن است. زیرا آنچنان که مردم در قیام دیماه یکصدا فریاد کشیدند گزینه آنها چیزی جز نفی تمامیت حاکمیت آخوندی و سرنگونی آن نیست.
شهیندخت مولاوردی، دستیار آخوند حسن روحانی نیز «دامن زدن به یأس، سرخوردگی و نامیدی» در میان مردم را «به نفع کشور(بخوانید به نفع حاکمیت)» نمیداند.(سایت خبر آنلاین ۴خرداد ۹۷)
معصومه آقاپور علیشاهی، عضو مجلس ارتجاع، اوضاع را دچار انسداد «ساختاری، گفتمانی، رویکردی و عملکردی» میداند.(رادیو فرهنگ ۲خرداد ۹۷)
در ادبیات اعضای مجلس ارتجاع و مهرههای حکومتی، منظور از انسداد بنبست است که بهگفته یدالله طاهرنژاد یکی از عناصر باند روحانی، باعث «جهتگیری» و «برداشت دیگری» در جامعه و در بین مردم علیه نظام و باند موسوم به اصلاحطلب شده است.
این است مضمون تمامی هشدارها از طرف باندها و عناصر آنها که به یک به یک روال ثابت تبدیل شده است.
بر این اساس است که روزنامه اعتماد وابسته به باند روحانی ۵خرداد۹۷ اعتراف میکند «در فضای فعلی سکه رایج اصلاحطلبی نیست، آنچه خریدار دارد، آنچه لایکخورش زیاد است رادیکالیسم کوری است که هویتش را از مخالفت با تمامیت وضع موجود میگیرد... این تراژدی دوران ما است».
این تراژدی است است که خواب از چشمان بسیاری از ایادی دو باند را ربوده که هم باعث ریزش در بدنهٔ هر دو باند حاکم شده و هم باعث عمیقتر شدن شکافها در رأس رژیم شده است.