روزنامه‌های حکومتی در روز پنجشنبه ۲۷ اردیبهشت تیترهای یک تا سه خود را به برجام و بیانیه وزاری خارجه سه کشور اتحادیه اروپا و رئیس دیپلوماسی اتحادیه اروپا بعد از دیدار با ظریف اختصاص داده‌اند. روزنامه باند روحانی و همسو با او در تیترهایشان فضای مثبت از اظهارات مقامات اروپایی و نتیجه مذاکرات داده‌اند:
آرمان: ظریف: توافق 1+4بر پایبندی به تعهدات برجامی
آفتاب یزد: اولین دور مذاکرات ایران و اروپا در حالی انجام شد که رهبران اروپا سینگنال مثبتمی‌فرستند اما کمپانیهای غربی در تردید روزافزون هستند. موگرینی گفته نهایت تلاشهای سیاسی می‌شود. ظریف هم می‌گوید اروپا از منافع خود دفاع می‌کند، مذاکره بدون خیالبافی
ابتکار: چراغ سبز اروپا برای عبور از سد آمریکا
اعتماد: مأموریت سخت اروپا برای حفظ توافق هسته‌یی با ایران آغاز شد. نه بسیار نزدیک به ایران نه چندان دور از واشینگتن
ایران: اتحادیه اروپا در پایان مذاکرات بروکسل با صدور بیانیه‌یی تأکید کرد: تعهد اروپا به اجرای مداوم، کامل و مؤثربرجام
شرق: بیانیه چهار جانبه اروپا؛ تعهد بر ادامه اجرای کامل و مؤثربرجام، اروپا (روی) پای خودش ایستاد
در روزنامه‌های باند روحانی و همسو با او ضمن ابراز نگرانی از واکنش اجتماعی در اثر تنگتر شدن حلقه تحریمها، لجن پراکنیهای معمول به مقاومت ایران و مجاهدین، در خصوص این‌که ادامه رویکرد نظام با کشورهای اروپایی چه باید باشد ضد و نقیض گویی و بعضاً پریشانگویی دیده می‌شود:
شرق: خروج دولت آمریکا از برجام آثار سیاسی محدود و برخی تبعات اقتصادی را به‌دنبال خواهد داشت اما از جنبه نظامی با نگاهی به شرایط منطقه و ناکامی‌های متعدد آمریکا باید اذعان کرد ایران هم‌چنان کشور با ثبات منطقه خواهد بود.
آنچه تاکنون ترامپ بیان کرده است و طراحان خروج آمریکا بدان دلبسته‌اند ایجاد نارضایتی ناشی از تحولات اقتصادی و تبعات اجتماعی آن است. خروج از برجام را بیشتر در این چارچوب باید تبیین کرد... اگر تحولات و وقایع اجتماعی ایران در چهار دهه اخیر را رصد کنیم می‌بینیم در هیچ دوره‌ای (مجاهدین) این‌قدر مورد حمایت‌های مالی و غیرمالی برخی کشورها قرار نگرفته‌اند...
طیف تصمیم‌گیر در آمریکا با هدف مشخص ناامید کردن بازیگران فعال عرصه سیاست، اقتصاد و شرکای اجتماعی در ایران، درصدد ایجاد نارضایتی هستند.
سعی دارند با ملتهب کردن اقتصاد و تحت تاثیر قرار دادن تحولات اجتماعی، «تاب‌آوری اجتماعی» در ایران را شکننده کنند. جای تأسف عمیق‌تر آنجاست که برخی مخالفان دولت به‌صورت ناخودآگاه در زمین بازی دشمن بازی می‌کنند.
سلاح اجتماعی ما در قبال تحریمهای ترامپ، انسجام اجتماعی با اتکا به کم کردن فاصله میان دولت و جامعه با اتکا به گفت و گوهای دوجانبه است. گفتگوی اجماعی بین کارگران و کارفرمایان برای تفاهم عمومی برای تولید بیشتر، استفاده از کالای داخلی و حمایت از آن، خود یک حرکت مناسب در پاسخ به تحریمهای اقتصادی است.
اعتماد: مأموریت سخت اروپا برای حفظ توافق هسته‌یی با ایران آغاز شد: نه بسیار نزدیک به ایران، نه چندان دور از واشینگتن
«برجام در بخش مراقبت‌های ویژه، برجام کار وصلت اروپا و آمریکا را به طلاق عاطفی کشاند، اروپا از آمریکا راضی نیست اما جدایی هم ممکن نیست، اروپا تلاش می‌کند برجام را زنده نگاه دارد، موضع اروپا درباره برجام، آمریکا را ناامید کرد، اروپا عصای موسی برای مقابله با تحریمهای آمریکا را ندارد، درباره رابطه آمریکا با اروپا و شکاف به وجود آمده در آن بر اثر برجام، خیالبافی نمی‌کنیم»؛ کار توافق هسته‌یی ایران با ١+٥که از یک هفته قبل به ١+٤تبدیل شده به زبان استعاره و ایهام‌های ادبی کشانده شده است. بیش از ٤سال است که خبرنگاران و تحلیلگران مسائل ایران درباره توافق هسته‌یی با تهران می‌نویسند و دیگر از گنجینه واژگان بی‌شمار برای گزارش آنچه در پشت درهای بسته مذاکراتی می‌گذرد، خبری نیست.
شرق:برجام با فرجام؛ برجام نافرجام
پیش‌فرض‌ها و به عبارتی گمانه‌های چندی را می‌توان متصور شد که دو سناریو کلیت بیشتری دارند:
سناریوی نخست: آنچه را که آمریکایی‌ها می‌خواهند با خروج از برجام به دست آورند، اروپاییها می‌خواهند با ماندن در برجام به دست آورند.
رابطه اروپاییها و آمریکایی‌ها گویی رابطه مبصر کلاس و ناظم مدرسه است که ناظم هرگاه بخواهد «شاگرد بی‌انضباطی» را به دفتر احضار کند، این امر از طریق مبصر انجام می‌گیرد. به فرض صحت این گمانه، می‌توان نتیجه گرفت که ساکنان هر دو سوی آتلانتیک درباره روابط خود با جمهوری اسلامی ایران رویکرد بسته‌ای (package) دارند.
سناریوی دوم آن که تقسیم کار بین اروپا و آمریکا موضوعیت ندارد و 2+1(دو کشور اروپایی عضو دائمی شورای امنیت به‌علاوه آلمان، جمعاً سه کشور اروپایی امضاکننده برجام) نه‌تنها نقش پلیس خوب را ایفا نمی‌کنند، بلکه از عهدشکنی دولت ترامپ خشمناک و بیمناک‌اند. این‌که می‌توان از سه کشور اروپایی مزبور انتظار داشت در راستای مانایی برجام دست به اقدامات عملی در قالب دادن یک رشته ضمانت‌های اجرایی بزنند یا نه، محل اختلاف است. بعضی‌ها داشتن چنین انتظاری را از اساس بیهوده می‌دانند
درک این‌که از دو سناریوی پیش‌گفته کدام‌یک مقرون به صحت است، ضرورت دارد. انجام گفت و گوهای چهره‌به‌چهره می‌تواند ما را به این درک برساند، هر چند به‌نظر نمی‌رسد آثار مترتب بر دو سناریوی مورد نظر تفاوت چندانی با یکدیگر داشته باشند. توضیح آنکه، حتی اگر اروپا موضعی مستقل از برادر بزرگ‌تر اتخاذ کند، باز هم برای ما شرایطی را قائل می‌شود که مانند شمشیر داموکلس بالای سر نوازشمان می‌کند. ایجاد محدودیت برای برنامه‌های موشکی ایران و وادارکردن کشور به عقب‌نشینی از عمق استراتژیک خود ممکن است از جمله این شرایط و تضییقات باشد. در این صورت تکلیف چیست؟ آیا برای نگه‌داشتن سه کشور امضاکننده برجام در این میثاق مصوب شورای امنیت سازمان ملل باید هم‌چنان هزینه کرد و ملتمس دعا شد؟...تجارب گران‌سنگ موجود و قرائن همراه با شواهد بی‌شمار، حکایت از این گزاره می‌کند که شمالی‌ها در مذاکره با جنوبی‌ها نه‌تنها دست بالا را از حیث اشراف مذاکراتی دارند، بلکه موضع آنها هم همواره از سر طلب‌کاری است.
بازی مذاکره بر سر فرجام پیشاپیش نافرجام است، چرا که این بازی را پایانی نیست. یک جا باید ایستاد. اینجا همان حد یقف است. برجام ممکن است بدون تغییر و تبدیل مفاد و شاکله آن بتواند بماند، لیکن بدون شک هر تغییر و تبدیلی موجب استحاله آن می‌شود و پسماندی بیش از آن به‌جای نمی‌گذارد.
ایران: الآن برای این سؤال که آیا اروپاییها می‌توانند به وعده‌های خود عمل کنند یا نه، جواب قطعی نداریم. طبیعتاًً اروپا حرکات و امتیازات خود را بر اساس حرکت ایران تنظیم می‌کند و بر عکس ممکن است ایران هم متناسب با پیشنهاداتی که اروپا می‌دهد، در مذاکرات از خود انعطاف نشان بدهد. در این میان عده‌یی معتقدند تجربه ما از مذاکرات با سه کشور اروپایی از سال 2003تا 2005نشان می‌دهد خیلی نمی‌شود روی اتحادیه اروپا حساب ویژه‌یی باز کرد و انتظار داشت به‌خاطر ایران مقابل آمریکا بایستد.
اهمیت برجام برای ما با اهمیت برجام برای اتحادیه اروپا یا چین و روسیه یکی نیست.
ایران به‌دلیل نیازی که با تعامل با جهان خارج دارد و اتحادیه اروپا به‌دلیل نیازی که به حفظ ثبات و امنیت در خاورمیانه دارد، درباره حفظ برجام بیشترین دغدغه را دارند.
ایران: اتحادیه اروپا در پایان مذاکرات بروکسل با صدور بیانیه‌یی تأکید کرد
تعهد اروپا به اجرای مداوم، کامل و مؤثر برجام
اولین گام اروپاییها برای نگه‌داشتن ایران در برجام امیدوارانه به‌نظر رسید. سه‌شنبه شب اولین دور از گفت و گوهای ایران با اروپا در بروکسل انجام شد و سخنان حاضران در این نشست حاکی از رضایت بود. اگر‌چه این ابتدای راه فرصت دو ماههای است که تهران به بروکسل داده، اما محتوای بیانیه‌یی که توسط موگرینی خوانده شد، نشان از آن دارد که اروپاییها به دغدغه‌های اصلی ایران توجه دارند چنانکه در این بیانیه بر تلاش جهت حفظ و تعمیق روابط اقتصادی با ایران، ادامه فروش نفت، گاز و انتقال‌های مالی مربوط به آن، سرمایه‌گذاری بیشتر در ایران و ارائه اعتبار صادراتی بیشتر و ایجاد خطوط اعتباری ویژه در زمینه‌های مالی، بانکی، بیمه‌ای و... تأکید شده است
هشدار به باند خامنه‌ای و دلواپسان در مورد حمایت از برجام، و هشدار به دولت روحانی و کل نظام در خصوص ناکارآمدی در برجام موضوع مشترک روزنامه‌های باند روحانی است:
ایران: آنچه نباید قربانی رقابتهای سیاسی شود، همین منافع ملی است و منظور از وحدت، همراستایی در این زمینه است. تلاش برای آتش زدن برجام و همراهی نکردن با تدابیر دولت و نظام در این باره، می‌تواند زمینه تضعیف پیام و دیپلوماسی ایران را فراهم کند. چه بسا این رفتارها دقیقاً تأیید همه اتهامات و ادعایی باشد که دشمنان استراتژیک متوجه ایران می‌کنند. از این رو، باید هوشمندانه‌تر و با طمأنینه بیشتری با این وقایع روبه‌رو شد.
جهان صنعت: جای تعجب است که چرا در گام‌های نخستین برجام هیچ ضمانت اجرایی برای نقض‌کنندگان این معاهده در نظر گرفته نشده بود تا حالا ظریف در پی کسب آن نباشد.
نکته نگران‌کننده در شرایط فعلی فقط آمریکا نیست بلکه این احتمال وجود دارد که هر یک از دیگر اعضای برجام به هر دلیل منطقی یا غیر‌منطقی تصمیم به خروج از این معاهده بگیرند و این روند مسایل حقوق بین‌الملل را دچار تزلزل می‌کند.
توجه به توانایی‌های داخلی اما سالیان سال است که به‌دلیل بی‌توجهی مدیران و دولتهای مختلف نادیده گرفته می‌شود و هر روز امکانات بالقوه کشور هدر رفته و علف‌های هرز نادانی و بی‌توجهی به توسعه بیشتر و بیشتر می‌شوند. در طول چهار دهه گذشته به‌دلیل ناکارآمدی برخی مدیران فرصت‌های طلایی از دست رفته‌اند و حاصل آن موضوعی نبوده است مگر وابستگی بیشتر به کشورهای دیگر...
برنامه‌های اقتصادی کشور به شکل روزمره ارائه می‌شود و این روزمرگی موجب افزایش چالشهای داخلی می‌شود. مردم مطالبات بر‌حقی دارند که نادیده گرفته می‌شود و حال بعد از چالشهای برجام باید در انتظار تبعات بعدی عدم برنامه‌ریزی در سیاستهای دولتها یکی بعد از دیگری باشیم.
روزنامه‌های باند خامنه‌ای و دلواپسان در تیترهای صفحات اول خود، فضای شکست از مذاکرات ظریف و همسویی اتحادیه اروپا با برجام داده‌اند:
جوان: اروپا تضمین نداد – موگرینی: بگذارید شفاف بگویم، بعد از خروج پرزیدنت ترامپ کار بسیار سخت شده است
حمایت: مسؤل سیاست خارجی اتحادیه اروپا: نمی‌توانم درباره تضمین حقوقی به ایران صحبت کنم!
رسالت: تعهد یا تضمین؟ بیانیه بروکسل صرفاً یاد آور تعهدات اروپاست
سیاست روز: رایزنیهای ظریف نتیجه می‌دهد؟ موگرینی: هیچ تضمینی به ایران نمی‌دهیم
قدس: از چاله «برجام» به چاه «برجامچه»
کیهان: موگرینی: تضمین نمی‌دهیم! دولت روی دیوار اروپا یادگاری ننویسد
وطن امروز: تصمین ندادند! پایان مأموریت برجامی ظریف با ارائه خطوط پیشنهادی اروپا برای ادامه مذاکرات – موگرینی: نمی‌خواهم درباره تضمین صبحت کنم
در روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع علاوه بر حمله به باند روحانی بر سر برجام، نسبت به موفقیت مذاکرات با اروپاییها ابراز یاس شده است
کیهان: کارشناسان پیش از این بارها تأکید کرده بودند که با خروج آمریکا از برجام، عملاً تعهدات اروپاییها در توافق به‌صورت خودکار از بین خواهد رفت. به عبارت دیگر، اروپا توان و اراده ارائه تضمینهای لازم به ایران را ندارد.
اوباما و دیگر مقامات سابق دولت آمریکا چندین بار به صراحت اعلام کردند که «ما توانستیم بدون شلیک حتی یک گلوله، توان هسته‌یی ایران را متوقف کنیم». مقامات ارشد دولت اوباما همچنین تأکید کردند که «ما صنعت هسته‌یی ایران را متوقف کردیم و حالا نوبت دولت بعدی آمریکا است که این روند را در خصوص توان موشکی و قدرت منطقه‌یی ایران اجرا کند». به‌رغم لبخندها و حمایت‌های ظاهری اروپا از حفظ برجام و عصبانیت و خشم آمریکا از برجام، هدف اصلی و مشترک آمریکا و اروپا این است که با اجرای ترفند «پلیس خوب- پلیس بد»، توان موشکی و قدرت منطقه‌یی ایران را نیز برجامیزه کرده و به خیال خام خود بدون شلیک حتی یک گلوله، برجام‌های بعدی را نیز به مرحله اجرا برسانند. اظهارات مقامات دولت در خصوص گرفتن تضمین از اروپا و خوش‌بینی به اظهارات مقامات تروئیکای اروپایی در حالی است که این کشورها هم در برجام و هم در توافق سعدآباد، آزمون خود را پس داده و ثابت کرده‌اند که به هیچ عنوان قابل اعتماد نیستند.
رسالت: تعهد یا تضمین؟!
بیانیه بروکسل"، صرفاً یادآوری تعهدات برجام محسوب شده و یک نقشه راه را ترسیم کرده است. به عبارت بهتر، نمی‌توان از بیانیه بروکسل به‌عنوان یک "تضمین " یاد کرد، بلکه این بیانیه صرفاً تکرار تعهدات طرف اروپایی در برجام است. بدون شک طرف اروپایی تا دادن تضمینهای عینی، ملموس و قابل سنجش در خصوص حفظ برجام فاصله زیادی دارد... با این وجود سخنان موگرینی نشان می‌دهد که کشورهای اروپایی قصدی برای ارائه تضمینهای عملیاتی به ایران را ندارند.
وطن امروز: در این قبر مرده‌یی نیست!
دولت این روزها در تدارک مذاکره با اروپاییها برای حفظ «برجام» است. از آن سو اروپاییها، طی بیانیه رسمی‌شان به‌مناسبت خروج آمریکا از «برجام» گفته‌اند: «ایران باید به تعهداتش در چارچوب برجام پایبند باشد و مطابق با الزامات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی کاملاً همکاری کند!» در این زمینه چند نکته حائز اهمیت است؛ اول آن که اروپاییها در حالی به ما دستور تداوم اجرای تعهدات‌مان ذیل برجام را می‌دهند که آنچه اکنون باقی مانده، دیگر نامش «برجام» نیست!
با این وجود، 3کشور اروپایی نظر دیگری دارند و طی بیانیه‌شان می‌گویند: «آژانس بین‌المللی انرژی اتمی باید قادر باشد بدون هیچگونه منع و محدودیتی به کار نظارت و راستی‌آزمایی طولانی خود ادامه دهد!» قدر مسلم اگر اروپاییها هوای ایستادن در کنار ما و روبه‌روی آمریکا را داشتند، باید در متن بیانیه خود، ضمن ارجاع به گزارشهای مکرر آژانس مبنی بر صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌یی ایران، بر لزوم تعلیق بخش مهمی از تعهدات ایران تأکید کرده، از آن حمایت هم می‌کردند تا درس عبرتی به ترامپ بدهند! مدل حمایت چشم‌آبی‌ها از برجام اما با آنچه ما آن را حسن‌نیت و صداقت می‌نامیم، تفاوت دارد... نیک اگر بنگریم و نسبت‌های اقتصادی «اروپا و آمریکا» و «اروپا و ایران» را جلوی چشم‌مان قرار دهیم هیچ عقل سلیمی به اروپاییها حکم نمی‌کند بر سر جنازه برجام طرف ایران بایستند! حسن روحانی اما در همان ساعت اولیه خروج آمریکا از برجام، پشت دوربینهای تلویزیونی ظاهر شد و گفت: «از این لحظه برجام میان ایران و 5کشور است!» حالا نیز به محمدجواد ظریف مأموریت داده پیرامون نحوه تداوم برجام(!) با اروپاییها مذاکره کند. روشن است که اروپاییها همان‌طور که خودشان می‌گویند، برابر فشارهای آمریکا کاری از پیش نخواهند برد یا حداقل به بهای تجارت با ایران، ریسک در خطر قرار گرفتن تمام ارتباطات مالی خود در سراسر جهان را به جان نخواهند خرید. ما-دولت- اما با دست خالی می‌خواهیم این غیرممکن را ممکن کنیم! اروپا در وضعیت کنونی اما هیچ امتیازی به ما نخواهد داد، بلکه امتیازات بیشتری هم از ما طلب خواهد کرد!
اینجا اما سؤال مهم‌تر آن است که کار درست چیست؟! عاقلانه‌ترین سناریوی موجود در حال حاضر می‌تواند تعلیق بخش مهمی از تعهدات برجامی از سوی ایران تا زمان اخذ ضمانت‌های محکم و کتبی از اروپا برای تأمین منافع ملی باشد. امری که ظاهراً به هیچ‌وجه در دستور کار مقامات دولتی نیست!
نشان به آن نشان که پایگاه تحلیلی پولیتیکو اخیراً طی خبری عجیب به‌نقل از فدریکا موگرینی اعلام کرده: «از حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران تضمین گرفته‌ام که تهران به‌رغم تصمیم دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا برای خروج از برجام و وضع مجدد تحریمها علیه ایران، هم‌چنان در توافق می‌ماند!» این یعنی آن که ما بابت خروج متحد اروپا از برجام، بدهکار هم شده‌ایم و از این پس نیز بدهکارتر خواهیم شد! یادمان نرود 3کشور اروپایی در بیانیه رسمی‌شان به‌مناسبت خروج ترامپ از برجام هم تأکید کرده بودند: «در حالی که برجام باید حفظ شود، ایران باید در مقابل سایر مسائل مهم مورد نظرمان پاسخگو باشد!» و البته مدعی شده بودند: «ایران باید به‌گونه‌یی معنادار نگرانی ما درباره مسائل منطقه به‌ویژه در سوریه و عراق و یمن را رفع کند و در خصوص برنامه موشکهای بالستیک خود نیز پاسخگو باشد!» و گفته بودند: «درباره برخی مقررات برجام که پس از سال ۲۰۲۵خاتمه می‌یابد باید یک چارچوب طولانی‌مدت تعریف شود!» روشن است که ما با این روند به هیچ‌جا نمی‌رسیم، حفظ جسد برجام به هر قیمت اما ظاهراً برای دولت، از عزت و منافع ملی کشور مهم‌تر است!
جوان: اروپا تضمین نداد
اتحادیه اروپا «دشوار دشوار است» راه انداخته تا بتواند عدم تمایل یا اگر خوش‌بین باشیم، ناتوانی‌اش را در ارائه ضمانت‌های حقوقی و اقتصادی به ایران نشان بدهد. موگرینی کمیسیونر سیاست خارجی اروپا بر ناتوانی در ارائه چنین تضمین‌هایی تأکید کرده است اما فعلاً در لفظ وی و سایر مقامات مدعی جدی بودن برای یافتن راهی به منظور حفظ سرمایه‌گذاریهای پسابرجامی اروپاییها در ایران هستند.
در روزنامه‌های باند روحانی در خصوص رابطه روسیه و برجام ضد و نقیض گویی دیده می‌شود:
ابتکار: روسیه خارج از برجام
آن روز را به‌خاطر بیاوریم؛ روز23تیر ماه 94 در سالن آمفی‌تئاتر هتل کوبورگ وین. در آخرین ساعتهای مذاکراتی فشرده و نفس گیر. برجام سرانجام تصویب شده بود. وزیران خارجه شش کشور برای گرفتن عکس یادگاری به سالن می‌آمدند.
جلوی پرچم روسیه جای لاورف خالی بود.
روسیه در همان روز از برجام خارج شده بود، اما کسی به صرافت آن را درنیافته بود. حالا در اردیبهشت 97 خواسته‌های درونی بهتر روشن شده است. روسیه نه بهبود روابط ما با غرب را می‌خواهد و نه خودش دوست مناسبی برای ماست. آنها در ماجرای تحریمهای پیش از برجام، نیروگاه بوشهر، اس 300، همراهی با نتانیاهو برای حمله اخیر به پایگاههای نظامی سوریه و نمونه‌های بسیار دیگر موضع نامناسب خود را ابراز داشته‌اند.
حالا به داستان خروج آمریکا از برجام و آب گل‌آلود پسا برجام رسیده‌ایم و روسیه دوباره خواستار امتیاز از ایران شده است. ما نمی‌دانیم در گفتوگوی روز دوشنبه لاورف با ظریف در مسکو چه گذشت ولی این قدر پیداست که این گفتوگو با نشانه‌های خوبی از سوی مسکو همراه نبود. سخنان روز سه‌شنبه ریابکوف معاون وزیر خارجه روسیه مبنی بر خواستن امتیاز از ایران برای ادامه برجام، در حالی آب پاکی را روی دست ایران ریخت که ظریف در بروکسل در مذاکراتی حساس با مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و وزیران خارجه تروئیکاست.
بخواهیم یا نخواهیم در مقطعی حساس از تاریخ ایران و جهان ایستاده‌ایم. در این مقطع حساس تاریخی، روسیه می‌خواهد موقعیت و منافع خودش را تحکیم ببخشد. در این رویکرد، حتی ممکن است آنها نتانیاهو را میانجی بهبود روابط خود با آمریکا قرار داده باشند. این سخن بدان معناست که روسیه در کشاکش پساخروج در کنار ایران نخواهد بود. حکایت چین به‌عنوان کشوری همواره محتاط و حسابگر هم معلوم است. نتیجه روشن و مشخص آن که ایران در یک هماورد بزرگ تاریخی در معارضه با آمریکا در کنار اروپا قرار گرفته است.
جهان صنعت: از زمان اعلام تصمیم رئیس‌جمهور ایالات متحده درباره برجام، روسیه در سطوح مختلف دیپلوماتیک تلاش خود را برای حفظ این توافق آغاز کرده است...
نقش روسیه در موضوع برجام حتی برای خود این کشور اهمیت به‌سزایی دارد. با وجود تنش دیپلوماتیک ماههای اخیر میان مسکو و کشورهای اروپایی...توافق نظر این کشور با کشورهای اروپایی و چین در زمینه حفظ برجام باعث به کار افتادن مجدد کانال‌های دیپلوماتیک شده است.
در صفحات اول روزنامه‌های حکومتی تک و پاتک باند حول برجام در تیترهای مهم دیده می‌شود:
آرمان: رئیس‌جمهور در انتقاد از نحوه برخورد با دیپلوماسی هسته‌یی خطاب به مخالفان: این تذهبون؟ چه کسی نقض عهدکرده؟ ما یا آمریکایی‌ها؟ چه کسی مستحق ملامت است؟ مبادا یک عده خطا کننند
آفتاب یزد: این تذهبون؟! اولین واکنش حسن روحانی به موج جدید هجمه‌ها به دولت وی، پس از دستور ترامپ با مرور بخشی از تاریخ و سخنرانی خاطره انگیز امام راحل در مورد ماجرای مک فارلین ابراز شد
ابتکار: روحانی: امروز روزی نیست که یکدیگر را پای میز سؤال ببریم
سیاست روز: روحانی: امروز روزی نیست که یکدیگر را پای میز سؤال ببریم – چه وقت سؤال کنیم آقای رئیس جمهور؟ وقتی پرسشگری قبل از مذاکرات، حین مذاکرات، بعد از تصویب برجام و بعد از فروپاشی آن ممنوع می‌شود
سیاست روز: وقتی مدافعان برجام به‌دنبال مقصر می گردند؛ مسئولیت گریزی به جای پاسخگویی
روزنامه‌های باند خامنه‌ای از امکان بیرون کشیدن کره شمالی از مذاکره با آمریکا و کره جنوبی تلویحا استقبال کرده‌اند:
جوان: شوک پیونک یانگ به مذاکره
سیاست روز: برجام کره شمالی و آمریکا به نتیجه می‌رسد؟...کره شمالی اکنون در مرحله‌ای است که آمریکایی‌ها هیچگاه جرأت حمله نظامی به این کشور را به خود نمی‌دهند،
آمریکا با نابودی توافق هسته‌یی با جمهوری اسلامی ایران، فرصت حل اختلافات خود با کره شمالی را نیز از دست داد.
پیونگ یانگ کوتاه بیاید، به پایان راه خود رسیده است.
کیهان: حیات کره شمالی و مردمش به همین سلاحهای اتمی و قدرت نظامی وابسته است. پیونگ یانگ تردید ندارد اگر یک قدرت بزرگ نظامی نبود، مدتها پیش از سوی آمریکا بلعیده شده بود. بنابراین اصلاً منطقی به‌نظر نمی‌رسد این کشور چنین ریسکی را بپذیرد و در مقابل آمریکا، سلاحهای هسته‌یی و بازدارنده‌اش را نابود کند.
تنگتر شدن حلقه تحریمها و سایر بحرانهای رژیم از دیگر عنوانهای روزنامه‌های پنجشنبه 27اردیبهشت است:
ابرار: واکنش وزارت امور خارجه به اعمال تحریمهای جدید آمریکا علیه ایران
ابرار: تقدیر سناتور گراهام از سیاست ترامپ در قبال ایران و کره شمالی
اقتصادملی: سبحانی فر: با فیلترینگ تلگرام از چاله به چاه افتادیم
جوان: خودگردانی بیمارستانها، فرار دولت از تعهد در قبال سلامت
حمایت: هشدار دادستان کل: نباید مناطق آزاد دریچه قاچاق کالا باشد
شرق: مقاومت کاربران مقابل دستور قضایی فیلترینگ
عصر ایرانیان: توتال: آمریکا معافیت ندهد از پارس جنوبی می‌رویم
قانون: نظارت بر رئیس‌جمهور در صلاحیت خبرگان نیست
قانون: خیزش کارگری! آخرین وضعیت کارگران و شرکت هپکو از زبان کارگران و کار فرما
