پس از قیام آبان‌ماه ۹۸ رسانه‌ها و کارشناسان حکومتی به شکاف عمیق و پرناشدنی بین مردم به‌خصوص مردم فقیر و همه چیز ازدستداده با حاکمیت بهکرات نوشتند و نسبت به عاقبت شوم این وضعیت به‌رژیم هشدار دادند.
از نظر آنها علت خیزش مردم در قیام آبان ۹۶ و آبان ۹۸ نفرت عمیق آنها نسبت به حکومت آخوندی است. آنها به این واقعیت اذعان می‌کنند که پایه اصلی شکاف بین مردم و رژیم از یکطرف فقری است که نظام ولایت بر اکثریت مردم تحمیل کرده و از طرف دیگر محرومیت از حقوق سیاسی و اجتماعی است که حق طبیعی و مشروع شهروندان در یک کشور آزاد است.
روزنامه ابتکار وابسته به باند روحانی ۲۱ آذر ۹۸ از چنین وضعیتی که بین توده مردم و رژیم پیش آمده به‌عنوان«موقعیت انقلابی» نام می‌برد که حاکمیت را در یک مرحله خطرناک و در معرض اعتراضات و قیامهای بیشتر قرار می‌دهد.
از نظر سرمقاله نویس ابتکار «این موقعیت انقلابی» در ایران علاوه بر ماهیت بحران آفرین خود «با عنصر تسریع کننده و برهم زننده انتظام موجود» هم همراه است.
بسیار واضح است معنای وضعیتی که برهم زننده «انتظام موجود» است این است که موقعیت انقلابی به درجه‌ای از بلوغ رسیده که اعتراضات و خیزش و قیام مردم، ماهیت براندازانه دارد.
همین روزنامه در مقاله روز ۲۰ آذر ۹۸ این موقعیت را ناشی از «انبوه صداهای ناشنیده چیزباختگانی» می‌داند که در این حاکمیت «چیزی مثل عمر، سرمایه، استعداد و... خود را از دست داده‌اند» و این بحران به درجه‌ای رسیدهاست که «وضعیت بی‌اعتمادی را پدید می‌آورد».
یک کارشناس حکومتی در سایت آرمان ملی ۱۹ آذر به واقعیت این موقعیت انقلابی اینچنین اعتراف می‌کند: «این سیاست‌ها ما را در مردابی که اکنون اسیر آن هستیم بیشتر فرو خواهد برد پس باید انتظار انفجارهای بزرگتری را در آینده داشته باشیم».
سرمقاله نویس روزنامه آرمان ۲۱ آذر ۹۸ هم به «دستگاه حاکمه» توصیه می‌کند «باید به‌سرعت تدابیری برای برون‌رفت از این وضعیت بیندیشد. وضعیتی که به‌غایت ناپایدار است، این ناپایداری هم تیغی دولبه است؛ به این معنی که می‌تواند به‌سرعت تبدیل به «موقعیت انقلابی» شود. حاکمان هستند که باید تلاش کنند تا کشور به «موقعیت انقلابی» سلام نکند».
اما واقعیت این است که حکومت هیچ راه گریزی برای برون‌رفت از این «موقعیت انقلابی» ندارد. سفارش به سلام نکردن به این «موقعیت» هیچ دردی از فاشیسم مذهبی حاکم حل نمی‌کند. سلام را توده‌های فقیر و زحمتکش و کانون‌های شورشی با حمایت مقاومت پیشتاز خود در قیام پرشکوه آبان به واقعیت «موقعیت انقلابی» کردند و مصممند با هزار سلام دیگر به این موقعیت ریش و ریشه نظام ولایت فقیه را از سرزمین پاک ایران‌زمین درآورند.
روزنامه سیاست روز وحشت رژیم نسبت به «وقوع انفجارهای بزرگتر» را با این پیش‌بینی نشان داده است: «فتنه آبان ۹۸ فاز نخست اغتشاشات بود و احتمال زیاد می‌رود فاز دوم آن نیز در یکی از مناسبتهای پیش رو عملیاتی شود...».
از نظر نویسنده این روزنامه «فتنه» یعنی (قیام مردم و خروش مردم) خاموش نشده و «آنگونه که برآیند رفتاری فتنه‌گران(بخوانید قیام کنندگان) نشان می‌دهد پیش‌بینی می‌شود طراحی آشوب و اغتشاش را داشته باشند». (سیاست روز ۱۷ آذر ۹۸)
پاسدار محمد باقر قالیباف هم با این بیان به «موقعیت انقلابی» اعتراف کرده است: «بعضی از وقتها هم که هیچ کاری نمی‌شود، شرایط آن‌قدر سخت شده که بعضی اوقات در دفاع از نظام اسلامی زبان کوتاه می‌شود». (روزنامه رسالت ۲۰ آذر ۹۸)
این ابراز نگرانی‌ها نسبت به‌وقوع قیام و انفجار خشم مردم در آینده، تماماً مبتنی از این واقعیت است که اکثریت ۹۶درصدی مردم فقیر و به جان آمده رژیم آخوندی را در باتلاق سرنگونی گیر انداخته‌اند.
بر مبنای همین خواسته مقدس است که قیام استمرار خواهد داشت و به جلو پیش خواهد رفت و سر بازایستادن ندارد.
تنها زبانی هم که این حاکمیت می‌فهمد زبان قیام و قهر مردم بپا خاسته است، آن‌چنانکه مردم در بکارگیری آن علیه نیروهای سرکوب آن در جریان قیام آبان‌ماه درنگ نکردند و در همان ساعات اولیه مراکز غارت و سرکوب آنرا آماج قهر و کین خود قرار دادند.
