ملت بزرگ ایران با کوششهای فراوان و خستگی‌ناپذیر فرزندان آگاه و دلیرش به رهبری دکتر محمد مصدق و تلاشهای پاکبازانه دکتر حسین فاطمی، توانست در برابر استعمار انگلستان، شاه و دربار فاسد و وابسته او بایستد و نفت و صنعت نفت را در تاریخ ۲۹اسفند ۱۳۲۹ملی کند. با این وجود این پایان نبرد قهرمانانه مردم استقلال طلب ایران نبود. استعمار زخم‌خورده شریک تازه نفس خود، آمریکا را به کمک طلبید و شاه را با کودتای ننگین ۲۸مرداد ۱۳۳۲ بر مردم ایران مسلط کردند. به این ترتیب رویای آزادی یک خلق اسیر به اسارت رفت. «کنسرسیوم نفتی» از شراکت شرکت‌های نفتی انگلیسی و آمریکایی و بقیه دوستان استعمارگرشان تشکیل شد تا ثروت و داراییهای مردم ایران را به غارت ببرند و برای ۲۵سال نفتخواری کنند.
گلایه از کنسرسیوم مافیا
ارتجاع سیاه مذهبی پس از تصاحب ثمره انقلاب ضدسلطنتی ۱۳۵۷، همان راه دیکتاتور سابق را اما وحشیانه‌تر و خانمان براندازتر ادامه داد.
روزنامه جمهوری اسلامی که از ابتدا زاده حزب چماق به‌دستان بهشتی و خامنه‌ای بود، دست به گلایه گذاری زده و از وضعیت رو به انفجار جامعه و فرو ریزی نهادی اجتماعی، اظهار نگرانی و وحشت کرده است و مشخصاً از غارتگران نظام به‌عنوان «کنسرسیوم مافیا» نام می‌برد. و مشخصاً در سالگرد قیام قهرمانانه آبان۱۳۹۸، هشدار می‌دهد که با دست خودمان باعث فروپاشی نشویم. از همه شرکا می‌خواهد حامی دولت آخوند روحانی باشند و با طعنه به خامنه‌ایی می‌نویسد: «حکمرانی، وقتی توانمند خواهد بود که کشور یک دولت داشته باشد نه دو دولت... نه به این صورت که مافیاهای اقتصادی و سیاسی و تبلیغاتی، خنثی‌کننده سیاست‌ها و برنامه‌های دولت در داخل و خارج باشند» (جمهوری اسلامی۱۴آبان۹۹).
دست‌اندرکاران روزنامه‌ای که هنوز به‌طور رسمی صاحب امتیاز آن خامنه‌ای است، هشدار می‌دهد که دیگر مردم دستمان را خوانده‌اند و فریب دجال بازی هایمان را نمی‌خورند: «جلوگیری کردن از ادامه ریزش قیمت ارز و سکه و خودرو، چیزی نیست که مردم نفهمند کار مشترک همان مافیاهای اقتصادی و سیاسی و تبلیغاتی است. متأسفانه ما فقط با یک مافیا مواجه نیستیم، یک «کنسرسیوم مافیا» به جان این کشور افتاده که مایحتاج ضروری و معیشتی مردم را احتکار می‌کند و به هر قیمت که بخواهد می‌فروشد و با استفاده از امکانات تبلیغاتی گسترده‌یی که در اختیار دارد، قیافه حق به جانب و طلبکارانه هم می‌گیرد!» (همان منبع).
نویسنده این اندرزنامه به‌تازگی متوجه شده است که دوستان مافیایی تبارش، از قضا خیلی هم بی‌رحمند! چون حتی از داروهای ضروری بیماران و قوت لایموت مردم تهیدست ایران هم دست برنمی‌دارند و برای مال اندوزی «هر چیز ضروری دیگر» را نیز به یغما می‌برند تا در یک بازار انحصاری به قیمت خون بفروشند.
تحریم، بهانه گرسنگی دادن به مردم
جالبتر این‌که این انحصار گران عرصه رسانه و مطبوعات، گویی تازه از یک سیاره دیگر به زمین افتاده‌اند و مشغول حساب و کتابند که گوشت و مرغ و میوه و تره‌بار و بسیاری از اقلام دیگر که روزبه‌روز گران می‌شود و از دسترس فرزندان مردم خارج می‌شوند ربطی به تحریم‌ها ندارند! «ومستقیماً دستپخت همین «کنسرسیوم مافیا»ی داخلی است»! اما پس از شراکت در گردونه چهل سال سرکوب و غارت مردم که از قضا روزنامه جمهوری اسلامی یکی از تیز کنندگان دشنه جلادان بود و از همه می‌خواست با امام دجلان بیعت ابدی کنند والا سرو کارشان با لاجوردی دژخیم خواهد بود، از قول مخاطبین می‌نویسد: «همه می‌پرسند چرا مقاومتی در برابر این کارشکنی‌ها وجود ندارد؟ کارشکنی‌هایی که حتی در شرایط بسیار سخت کرونایی هم جریان دارد و دست از سر مردم برنمی‌دارد». جمهوری نویس سپس با تعجب می‌نویسد: «أسف بالاتر این‌که این «کنسرسیوم مافیا» نام این کار خود را انقلابی‌گری هم می‌گذارد». . غافل از این‌که اصلاً در نظام آخوندی معنای انقلابی‌گری مترادف با رانت و فساد و غارت است.
شاخصهای جهانی چه تصویری از وضعیت توسعه اجتماعی ایران ارائه می‌دهند؟
حدود یک‌ماه پیش وضعیت توسعه اجتماعی ایران زیر سلطه رژیم آخوندی مجدداً مورد ارزیابی نهادهای بین‌المللی قرار گرفت و معلوم است که تصویرایران تحت حاکمیت کنسرسیوم مافیا چگونه خواهد بود. در این گزارش آمده است: «
نتایج رتبه‌بندی سال۲۰۲۰ نشان می‌دهد، ایران با نمره ۶۴.۴۹ از ۱۰۰ در میان ۱۶۳کشور رتبه ۹۳ را به خود اختصاص داده است. ایران با درآمد سرانه ۵۳۶/۱۴ دلار در رتبه ۷۷ جهان قرار دارد. رتبه ایران در شاخص پیشرفت اجتماعی بدین شرح است: در بعد نیازهای اساسی انسانی با نمره ۸۵.۲۵ از ۱۰۰ در رتبه ۶۶، در بعد بنیانهای بهزیستن با نمره ۸۶/۶۸ از ۱۰۰ در رتبه ۹۹ و در بعد فرصتها با نمره ۴۸.۳۵ از ۱۰۰ در رتبه ۱۱۹ جهانی جای دارد». (فرهیختگان۱آبان ۹۹)
هم‌چنین در گزارش جهانی شادکامی ۲۰۲۰ (شادکامی معادل «ارزیابی ذهنی فرد از وضعیت زندگی خود» تعریف شده است) آمده است «ایران از بین ۱۵۷کشور، ۱۱۸ است». و در یکی از مهمترین شاخصها که توجه جامعه جهانی را به خود جلب کرده است رژیم آخوندی در «گزارش حکمرانی خوب» در میان ۲۰۲کشور رتبه ۱۷۸ را دارد»! (دنیای اقتصاد۶مهر۹۹).
پایان همه کنسرسیومها نزدیک است
اگر چه بلایا و مصیبتهایی که دیکتاتوری شاه و شیخ بر ملت ایران وارد نموده‌اند در چند نمودار و برآورد نهادهای بین‌المللی خلاصه نمی‌شود و بخشی از این آمار و ارقام که در زمان شاه و خمینی مورد استناد قرار می‌گیرند، ساخته و پرداخته هر دو حاکمیت فاسد هستند، اما همین آمارها هم گویای، حال و روز مردم محنت‌زده است که سرمایه‌ها و جوانانش به اسیری ضحاک زمانه برده شده است. هر روز برای این تاراج ها اسم و عنوانی پیدا می‌شود کنسرسیوم مافیا و سلطان بازیها و بنیادامام علم کردن ها و هزار جور شعبه و حجره و دکان فتنه و فساد...
اما آخر الامر مگر پیآمد و نتیجه کنسرسیوم نفتی چه شد؟ جز انقلابی به بزرگی انقلاب پایان قرن بیستم؟... پس باید خود را برای نبرد با هر کنسرسیوم جهل و جنایت و چپاولی آماده کرد.
