تناقض حل نشدنی پدیده ناهمخوانی به اسم «انتخابات» بانظام ولایت از یک طرف و نیاز این نظام به برگزاری «نمایش انتخابات» از سوی دیگر چندین درد بی‌درمان به پیکر نظام تحمیل کرده است که از قضا همین دردها به قول خمینی «می کنند آنچه را نباید بکنند!». و هر بار که ولی‌فقیه ارتجاع می‌خواهد «یک جوری نشود که آنطور بشود» از قضا سرکنگبین ولایت صفرا می‌فزاید و کار به این جا می‌کشد که عدل، وسط فیگور نظام در «رقابت کاندیداها» مقام عظما ناگزیر می‌شود بیاید چنگ و دندان نشان بدهد و خمینی وار تهدید به «سیلی» بکند.
این «تهدید» قبل از این‌که ناشی از قدرت باشد از علائم ضعف نظام است. چون از یک سو نیاز به نمایش انتخابات دارد و از سوی دیگر تحمل پیآمد جنگ گرگها را ندارد. یک اشاره مبهم و کلی شیخ شیاد حسن روحانی به سوابق رقیب جلادش ابراهیم رئیسی در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی چهارستون نظام را به لرزه می‌اندازد. از یک سو خامنه‌ای به وسط صحنه می‌پرد و تهدید می‌کند از سوی دیگر مهره‌اش احمد توکلی به روحانی هشدار می‌دهد که» چون شما نامزدی هستید که در عین‌حال رئیس‌جمهور مستقر است، اگر به مصالح ملی مقید باشید، نمی‌توانید هر حرفی را بزنید». مقصودش هم از «هر حرفی» یکی کارنامه جنایتهای رئیسی است، یکی پرونده دخالتهای رژیم در کشورهای منطقه است. چون: «به‌دلیل مناصب متعدد شما از اول انقلاب تاکنون، هر گونه اظهارنظر خلاف واقع شما در مورد سیاستهای دفاعی و قضایی کشور در گذشته و هر گونه اظهارنظر خلاف واقع شما در امور بین‌المللی، که منافع نظامی و تجاری خود را در آتش‌افروزی و بمباران ملل بی‌دفاع و کم‌دفاع به بهانه‌های مجعول دنبال می‌کنند، می‌تواند به‌عنوان گواهی نظام علیه خودش توسط معاندان ایران استفاده شود» (کیهان- 21 اردیبهشت- نامه سرگشاده احمد توکلی به حسن روحانی). از باند خود روحانی هم پاسدار الیاس حضرتی سراسیمه نامه سرگشاده می‌دهد که مقام عظما هم بفهمد دم او هنوز به ایشان بند است و به حسن روحانی هشدار می‌دهد: «شما در سخنان اخیرتان «تند» رفتید... در مواردی کلیت عملکرد انقلاب اسلامی را هم مورد نقد قرار داده‌اید. وقتی از «کسانی که در طول ٣٨ سال فقط اعدام و زندان بلد بودند» سخن می‌گویید، عملکرد کل نظام در معرض اتهام قرار می‌گیرد... وقتی می‌فرمایید جریان رقیب شما «می‌خواهد ناامنی را به کشور بازگرداند و آرامش منطقه را برهم بزند»، دشمنان سوءاستفاده می‌کنند و ادعاهای ناروای خود را علیه جمهوری اسلامی تکرار خواهند کرد که ایران عامل ناامنی منطقه است» (روزنامه اعتماد- 21اردیبهشت).
«معاندین» مورد اشاره احمد توکلی و «دشمنان نظام» مورد نظر پاسدار الیاس حضرتی هم ترجمه اسم مجاهدین و مقاومت ایران است که از قضا در همین روزها در مجامع جهانی نظام را در گوشه رینگ حسابرسی گذاشته‌اند.
ملاحظه می‌کنید که درد بی‌درمان نظام که برای «نمایش انتخابات» به‌منظور مصرف خارجی و بر سر میز مماشات است چگونه عامل شقه و شکاف از رأس تا ذیل نظام شده است.
اما درد بی‌درمان دیگر نظام در جریان برگزاری این سیرک درد «امنیت» است.
این درد هم ناشی از حس حضور همان «معاندین» و «دشمنان نظام» است. این درد به قدری جدی است که آدم کارکشته نظام مثل پاسدار حسین ذوالفقاری معاون امنیتی، انتظامی وزارت کشور در وسط نشست خبری‌اش که علی القاعده از قبل روی حرفهایش در این نشست کلی کار کرده و مشورت گرفته هنوز جمله اولش که «برای برگزاری انتخابات مشکل امنیتی نداریم» تمام نشده شرح کشافی از ابعاد وحشت نظام ناخواسته بر زبان می‌راند. به برخی جملاتش نگاه کنید:
- «آسیبهای امنیتی انتخاباتی به‌طور مستمر، روزانه و لحظه‌ای توسط جامعه اطلاعاتی رصد می‌شود و همه بررسی‌هایی که باید صورت بگیرد در جلسات متعدد و مختلفی که داریم در حال پیگیری هستند».
- «فضای مجازی و مخصوصاً جریانهای گروهک‌های تروریستی که ممکن است در این فضا برنامه‌هایی را داشته باشند به‌طور روزانه رصد می‌شوند».
- «آمادگی، اشراف اطلاعاتی و آمادگی یگانهای واکنش سریع به‌گونه‌یی طراحی شده که هر گونه اقدامی که بخواهد در نظم و امنیت انتخابات اخلال ایجاد کند در کوتاه‌ترین زمان ممکن و با قاطعیت با آن برخورد خواهد شد» (خبرگزاری حکومتی نسیم آنلاین- 21اردیبهشت).
و عمق وحشتش هم در این عبارت است که «تامین امنیت انتخابات از نیمه اول سال 95 آغاز شده است، برای همه مراحل انتخابات بررسی کرده‌ایم که چه آسیبهای امنیتی وجود دارد و چه اقداماتی باید انجام شود».
مهره خامنه‌ای به اسم شیخ طادی ازکسانی به اسم «لشکرهای مملو از خشم و عقده در پشت دروازه‌های شهرها... از میلیونها پیر و جوان و کودک ورشکسته و آسیب‌دیده که در پی جرقه‌ای برای سوزاندن تر و خشک لحظه‌شماری می‌کنند» یاد کرده و به روحانی هشدار داده است (روزنامه جوان-19 اردیبهشت)، حال شما این جمعیت را در «معاندین» و «دشمنان نظام» ضرب کنید تا ابعاد واقعی درد بی‌درمان نظام در جریان برگزاری این «انتخابات» دستتان بیاید. دردی که خامنه‌ای می‌داند خود و نظامش را از پای در می‌آورد. و این سوخت و سوز ندارد.
این «تهدید» قبل از این‌که ناشی از قدرت باشد از علائم ضعف نظام است. چون از یک سو نیاز به نمایش انتخابات دارد و از سوی دیگر تحمل پیآمد جنگ گرگها را ندارد. یک اشاره مبهم و کلی شیخ شیاد حسن روحانی به سوابق رقیب جلادش ابراهیم رئیسی در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی چهارستون نظام را به لرزه می‌اندازد. از یک سو خامنه‌ای به وسط صحنه می‌پرد و تهدید می‌کند از سوی دیگر مهره‌اش احمد توکلی به روحانی هشدار می‌دهد که» چون شما نامزدی هستید که در عین‌حال رئیس‌جمهور مستقر است، اگر به مصالح ملی مقید باشید، نمی‌توانید هر حرفی را بزنید». مقصودش هم از «هر حرفی» یکی کارنامه جنایتهای رئیسی است، یکی پرونده دخالتهای رژیم در کشورهای منطقه است. چون: «به‌دلیل مناصب متعدد شما از اول انقلاب تاکنون، هر گونه اظهارنظر خلاف واقع شما در مورد سیاستهای دفاعی و قضایی کشور در گذشته و هر گونه اظهارنظر خلاف واقع شما در امور بین‌المللی، که منافع نظامی و تجاری خود را در آتش‌افروزی و بمباران ملل بی‌دفاع و کم‌دفاع به بهانه‌های مجعول دنبال می‌کنند، می‌تواند به‌عنوان گواهی نظام علیه خودش توسط معاندان ایران استفاده شود» (کیهان- 21 اردیبهشت- نامه سرگشاده احمد توکلی به حسن روحانی). از باند خود روحانی هم پاسدار الیاس حضرتی سراسیمه نامه سرگشاده می‌دهد که مقام عظما هم بفهمد دم او هنوز به ایشان بند است و به حسن روحانی هشدار می‌دهد: «شما در سخنان اخیرتان «تند» رفتید... در مواردی کلیت عملکرد انقلاب اسلامی را هم مورد نقد قرار داده‌اید. وقتی از «کسانی که در طول ٣٨ سال فقط اعدام و زندان بلد بودند» سخن می‌گویید، عملکرد کل نظام در معرض اتهام قرار می‌گیرد... وقتی می‌فرمایید جریان رقیب شما «می‌خواهد ناامنی را به کشور بازگرداند و آرامش منطقه را برهم بزند»، دشمنان سوءاستفاده می‌کنند و ادعاهای ناروای خود را علیه جمهوری اسلامی تکرار خواهند کرد که ایران عامل ناامنی منطقه است» (روزنامه اعتماد- 21اردیبهشت).
«معاندین» مورد اشاره احمد توکلی و «دشمنان نظام» مورد نظر پاسدار الیاس حضرتی هم ترجمه اسم مجاهدین و مقاومت ایران است که از قضا در همین روزها در مجامع جهانی نظام را در گوشه رینگ حسابرسی گذاشته‌اند.
ملاحظه می‌کنید که درد بی‌درمان نظام که برای «نمایش انتخابات» به‌منظور مصرف خارجی و بر سر میز مماشات است چگونه عامل شقه و شکاف از رأس تا ذیل نظام شده است.
اما درد بی‌درمان دیگر نظام در جریان برگزاری این سیرک درد «امنیت» است.
این درد هم ناشی از حس حضور همان «معاندین» و «دشمنان نظام» است. این درد به قدری جدی است که آدم کارکشته نظام مثل پاسدار حسین ذوالفقاری معاون امنیتی، انتظامی وزارت کشور در وسط نشست خبری‌اش که علی القاعده از قبل روی حرفهایش در این نشست کلی کار کرده و مشورت گرفته هنوز جمله اولش که «برای برگزاری انتخابات مشکل امنیتی نداریم» تمام نشده شرح کشافی از ابعاد وحشت نظام ناخواسته بر زبان می‌راند. به برخی جملاتش نگاه کنید:
- «آسیبهای امنیتی انتخاباتی به‌طور مستمر، روزانه و لحظه‌ای توسط جامعه اطلاعاتی رصد می‌شود و همه بررسی‌هایی که باید صورت بگیرد در جلسات متعدد و مختلفی که داریم در حال پیگیری هستند».
- «فضای مجازی و مخصوصاً جریانهای گروهک‌های تروریستی که ممکن است در این فضا برنامه‌هایی را داشته باشند به‌طور روزانه رصد می‌شوند».
- «آمادگی، اشراف اطلاعاتی و آمادگی یگانهای واکنش سریع به‌گونه‌یی طراحی شده که هر گونه اقدامی که بخواهد در نظم و امنیت انتخابات اخلال ایجاد کند در کوتاه‌ترین زمان ممکن و با قاطعیت با آن برخورد خواهد شد» (خبرگزاری حکومتی نسیم آنلاین- 21اردیبهشت).
و عمق وحشتش هم در این عبارت است که «تامین امنیت انتخابات از نیمه اول سال 95 آغاز شده است، برای همه مراحل انتخابات بررسی کرده‌ایم که چه آسیبهای امنیتی وجود دارد و چه اقداماتی باید انجام شود».
مهره خامنه‌ای به اسم شیخ طادی ازکسانی به اسم «لشکرهای مملو از خشم و عقده در پشت دروازه‌های شهرها... از میلیونها پیر و جوان و کودک ورشکسته و آسیب‌دیده که در پی جرقه‌ای برای سوزاندن تر و خشک لحظه‌شماری می‌کنند» یاد کرده و به روحانی هشدار داده است (روزنامه جوان-19 اردیبهشت)، حال شما این جمعیت را در «معاندین» و «دشمنان نظام» ضرب کنید تا ابعاد واقعی درد بی‌درمان نظام در جریان برگزاری این «انتخابات» دستتان بیاید. دردی که خامنه‌ای می‌داند خود و نظامش را از پای در می‌آورد. و این سوخت و سوز ندارد.
