زنجیره‌یی از تحولات تعیین‌کننده و مهم، به‌صورت پوشیده در حال تکوین است. (1) بخش عمده این تحولات در زیر پرده‌هایی از تبلیغات و دود و دم پنهان است و تنها با درز برخی موارد در بستر جنگ باندی و با در کنار هم قرار دادن آنها می‌توان به بخشی از تأثیر این تحولات که در جهان و منطقه در حال شکل گرفتن است، بر روی رژیم آخوندی پی برد. اما این تحولات کدامند؟ و چه سمت و سویی را نشان می‌دهند؟
1 ـ مذاکرات تلفنی رئیس‌جمهور آمریکا و رئیس‌جمهور روسیه در روز 28آبان، به‌مدت یک ساعت پیرامون ایران، کره شمالی و افغانستان و اوکراین... اگر چه جزییات این مذاکرات هنوز اعلام نشده، اما می‌توان حدس زد که در ادامه مذاکرات قبلی آنها در ویتنام، بایستی نوعی امتیاز دادن و امتیاز گرفتن در مورد بحران اوکراین از یک طرف و بحران سوریه از طرف دیگر، در میان باشد. در این مورد روزنامه حکومتی آرمان (اول آذر) نوشته است: «آنچه از تحولات اخیر منطقه برمی‌آید این‌که قدرتهای منطقه‌یی در حال مهار شدن هستند و به‌نظر می‌رسد مثل زمان جنگ سرد، روس‌ها و آمریکایی‌ها قصد دارند که از منطقه خاورمیانه به‌عنوان نقطه کانونی استفاده کنند. با نگاه به تحولات اخیر لبنان، به‌نظر می‌رسد که آمریکایی‌ها قصد دارند حزب‌الله را تضعیف کنند و از این راه به‌دنبال مقابله با نقش منطقه‌یی ایران هستند». به‌نظر می‌رسد که روسیه در اوکراین امتیاز می‌گیرد و در سوریه امتیاز می‌دهد. هم‌چنین روشن است که منظور از «قدرتهای منطقه‌یی»، رژیم آخوندی است که از جمله با در لیست قرار دادن و محدود کردن بازوهای آن مانند سپاه پاسداران و حزب‌الله لبنان عملی می‌شود.
2 ـ مذاکرات رژیم با اتحادیه اروپا که آخرین آن از دوشنبه (29آبان) در ایران جریان داشته و مطابق آنچه رسانه‌های حکومتی گفته‌اند و یا از عراقچی معاون وزیر خارجه رژیم نقل شده، موضوع حقوق‌بشر نیز در دستور این مذاکرات است و بحث باز کردن دفتر اتحادیه اروپا در ایران نیز اساساً در همین رابطه است. در همین رابطه تلویزیون رژیم (اول آذر) طی گزارشی گفت: «اعضای اتحادیه اروپا در آخرین جلسه خود گفته‌اند می‌خواهند در ایران دفتر باز کنند تا ضمن تعاملات فرهنگی در زمینهٴ حقوق‌بشر نیز در ایران فعالیت کنند».
3 ـ سفر حسن روحانی به روسیه و شرکت در مذاکرات سه‌جانبه با روسیه و ترکیه، در شهر سوچی، پیرامون آینده سوریه؛ اگر این نشست سه‌جانبه را در ارتباط با گفتگوی تلفنی پوتین با رئیس‌جمهور آمریکا ببینیم، می‌توانیم به تصویر روشنتری از صحنه دست پیدا کنیم. روزنامه حکومتی مردم‌سالاری (اول آذر) در این باره می‌نویسد: «پوتین به اسد گفت: «به‌نظر ما فرآیند سیاسی حل مشکلات سوریه باید در نهایت تحت نظر و هدایت سازمان ملل‌متحد به‌جریان افتد». برخی ناظران نیز می‌گویند سفر اخیر پوتین به تهران (در تاریخ 10آبان) ـ در پوشش شرکت در اجلاس سه‌جانبه با ایران و جمهوری آذربایجان و مذاکرات او با خامنه‌ای ـ پیش از سفر به ویتنام و دیدارش با ترامپ را بایستی در همین رابطه، یعنی طرحی که برای آینده سوریه و بشار اسد در نظر گرفته شده، ارزیابی کرد.
4ـ تحولات مربوط به لبنان و پیامدهای استعفای سعد حریری، سفر او به فرانسه و اخبار مربوط به همسویی مکرون با سعد حریری و جبهه کشورهای عربی علیه رژیم که رشته‌های تبلیغات رژیم در مورد گروگان گرفتن سعد حریری توسط عربستان را پنبه کرد.
5 ـ اجلاس فوق‌العادهٴ وزیران خارجه اتحادیه عرب که در آن، یک جبهه سیاسی کشورهای عرب علیه رژیم و در برابر دخالتهایش در منطقه شکل گرفت.
6 ـ اعلام تحریمهای جدید خزانه‌داری آمریکا علیه شرکتهایی که در ارتباط با رژیم در کار چاپ اسکناس جعلی در یمن شرکت داشتند. هم‌چنین ادامه مسیر تشدید تحریمها و تعیین تکلیف برجام در کنگرهٴ آمریکا.
7 ـ اظهارات خامنه‌ای در دیدار با گروهی از سرکردگان و اعضای بسیج و سپاه (در روز چهارشنبه اول آذر) که در آن خامنه‌ای به‌طور سؤال برانگیزی به‌هیچ‌کدام از تحولاتی که ذکر شد و سمت و سوی آنها برای نظام بسیار حیاتی است اشاره‌یی نکرد و فقط مشتی لفاظی و دود و دم و استفاده از کلماتی مانند دشمن و استکبار و صهیونیزم و غیره و مقادیری نصایح پوچ دجالگرانه تحویل مخاطبانش داد.
از مجموعه‌این تحولات، به‌نظر می‌رسد که دو تابلو در مورد مضمون تحولات و جهت‌گیری رژیم در قبال آن متصور است:
تابلو اول: رژیم آماده می‌شود در مقابل فشارهای جهانی و منطقه‌یی ایستادگی کند. دود و دمهای خامنه‌ای در ظاهر این تابلو را نشان می‌دهد کما این‌که درشت‌گویی‌های چند روز پیش ولایتی مهرهٴ نزدیک به‌خامنه‌ای در رابطه با موضعگیریهای مکرون علیه رژیم نیز این تابلو را تأیید می‌کند. (2)
تابلو دوم: رژیم خود را برای برجامهای ۲و ۳و 4 آماده کرده و تصمیم گرفته است جام‌زهرهای بعدی را سر بکشد. علائمی نیز وجود دارد که این سمت و سو را تأیید می‌کند.
یک علامت مهم در تأیید تابلو دوم، از قضا همین حرفهای خامنه‌ای و مجموعه مواضع او در ماههای اخیر است که اساساً در مورد تحولات مهم یا ساکت بوده یا دوگانه‌گویی کرده است؛ از جمله در مورد این‌که آیا مذاکراتی به‌جز موضوع اتمی با قدرتهای غربی خواهد داشت یا خیر؟ با توجه به‌سوابق مواضع و دوگانهگوییهای خامنه‌ای در مورد برجام هسته‌یی و این‌که بعداً آشکار شد دوگانهگوییهای او مصرف داخلی داشته و هدف آن، شیره مالیدن بر سر نیروهایش بوده است؛ از جمله خامنه‌ای مرز سرخهایی را در علن برای تیم مذاکره‌کننده مقرر می‌کرد اما آن‌چنان که خودش بعداً اعتراف کرد در خفا به آنها اجازه می‌داد این مرز سرخها را زیر پا بگذارند. به‌نظر می‌رسد که او در حال حاضر هم همین تاکتیک را در پیش گرفته است. نشانه‌هایی که این گمانه‌زنی را تقویت می‌کند، از این قرار است:
دود و دم و تبلیغات پرحجم در مورد پایان کار داعش. نامه تبریک پاسدار سلیمانی به‌خامنه‌ای و جواب خامنه‌ای و انبوه تبریک‌گویی‌های متقابل همراه با باد کردن بادکنک قاسم سلیمانی، همه می‌تواند دود استتار و زمینه‌سازی برای عقب‌نشینی و خارج شدن از سوریه باشد.
روزنامه‌های حکومتی نیز بخشی از این زمینه‌سازی را تحت عنوان آمادگی دستجات مزدوری مانند تیپ فاطمیون و زینبیون و امثالهم برای انتقال از سوریه به‌هر نقطهٴ دیگری که «امام خامنه‌ای» فرمان بدهد، به‌عهده دارند.
اظهارات اخیر حسن نصرالله سرکرده حزب‌الله مبنی بر خارج کردن مزدوران از عراق، به‌دنبال پایان کار داعش.
تحلیلها و تفسیرهای مختلف در رسانه‌های حکومتی مبنی بر این‌که زمان عملی کردن برجام ۲و ۳فرا رسیده است. در همین مورد روزنامه‌های حکومتی مطالب متعددی نوشته‌اند، از جمله روزنامه همدلی (اول آذر) وابسته به طیف باند روحانی و شرکا نوشته است: «آیا زمان برجام منطقه‌یی فرا نرسیده است؟ آیا زمان آن نرسیده است که... به مدد دیپلومات‌های وزارت امور خارجه و با پیروی از مدل مذاکرات برجام، به امنیت پایدار و روابط دوستانهٴ ایران با همهٴ همسایگانش منجر شود؟».
اگر چه شاید این نشانه‌ها، هنوز برای یک نتیجه‌گیری قطعی کافی نباشد و نیاز به پیگیری خبرها و تحولات روزهای آینده است تا بتوان سمت و سوی تحولات را روشنتر دریافت، اما یک عامل مهم و تعیین‌کننده که می‌تواند در تمیز دادن تبلیغات از واقعیات و تشخیص سمت و سوی تحولات کمک‌کننده باشد، توجه به شرایط انفجاری جامعه و فشارهای جهانی و منطقه‌یی و تعادل‌قوای به‌شدت نابرابر میان رژیم درمانده و به‌حالت خفگی درآمدهٴ آخوندی با این شرایط است.
پانویس: ــــــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ در مورد اهمیت این تحولات و نگرانی رژیم در قبال آنها، نوشته کیهان خامنه‌ای (30آبان) شایان توجه است: «منطقه شاهد تحولات بسیار مهم با سرعت عجیب است طوری که به‌جرأت می‌توان گفت امروز در آن «پیچ تاریخی» حساس قرار داریم».
2 ـ ولایتی: «ما که برای مسائل و برنامه دفاعی کشورمان از دیگران اجازه نمی‌گیریم که موشک داشته باشیم یا نداشته باشیم یا بگویند برد موشکهایمان چند کیلومتر باشد...
آقای مکرون این جمله را از بنده به‌عنوان شهروندی ایرانی بشنود و بپذیرد که اگر به این امور وارد شود پاسخ ما حتماً منفی است و حتی یک درصد هم احتمال ندارد که به خواستی که دخالت در امور داخلی ماست، پاسخ مثبت بدهیم». خبرگزاری حکومتی ایسنا ـ 27آبان.
1 ـ مذاکرات تلفنی رئیس‌جمهور آمریکا و رئیس‌جمهور روسیه در روز 28آبان، به‌مدت یک ساعت پیرامون ایران، کره شمالی و افغانستان و اوکراین... اگر چه جزییات این مذاکرات هنوز اعلام نشده، اما می‌توان حدس زد که در ادامه مذاکرات قبلی آنها در ویتنام، بایستی نوعی امتیاز دادن و امتیاز گرفتن در مورد بحران اوکراین از یک طرف و بحران سوریه از طرف دیگر، در میان باشد. در این مورد روزنامه حکومتی آرمان (اول آذر) نوشته است: «آنچه از تحولات اخیر منطقه برمی‌آید این‌که قدرتهای منطقه‌یی در حال مهار شدن هستند و به‌نظر می‌رسد مثل زمان جنگ سرد، روس‌ها و آمریکایی‌ها قصد دارند که از منطقه خاورمیانه به‌عنوان نقطه کانونی استفاده کنند. با نگاه به تحولات اخیر لبنان، به‌نظر می‌رسد که آمریکایی‌ها قصد دارند حزب‌الله را تضعیف کنند و از این راه به‌دنبال مقابله با نقش منطقه‌یی ایران هستند». به‌نظر می‌رسد که روسیه در اوکراین امتیاز می‌گیرد و در سوریه امتیاز می‌دهد. هم‌چنین روشن است که منظور از «قدرتهای منطقه‌یی»، رژیم آخوندی است که از جمله با در لیست قرار دادن و محدود کردن بازوهای آن مانند سپاه پاسداران و حزب‌الله لبنان عملی می‌شود.
2 ـ مذاکرات رژیم با اتحادیه اروپا که آخرین آن از دوشنبه (29آبان) در ایران جریان داشته و مطابق آنچه رسانه‌های حکومتی گفته‌اند و یا از عراقچی معاون وزیر خارجه رژیم نقل شده، موضوع حقوق‌بشر نیز در دستور این مذاکرات است و بحث باز کردن دفتر اتحادیه اروپا در ایران نیز اساساً در همین رابطه است. در همین رابطه تلویزیون رژیم (اول آذر) طی گزارشی گفت: «اعضای اتحادیه اروپا در آخرین جلسه خود گفته‌اند می‌خواهند در ایران دفتر باز کنند تا ضمن تعاملات فرهنگی در زمینهٴ حقوق‌بشر نیز در ایران فعالیت کنند».
3 ـ سفر حسن روحانی به روسیه و شرکت در مذاکرات سه‌جانبه با روسیه و ترکیه، در شهر سوچی، پیرامون آینده سوریه؛ اگر این نشست سه‌جانبه را در ارتباط با گفتگوی تلفنی پوتین با رئیس‌جمهور آمریکا ببینیم، می‌توانیم به تصویر روشنتری از صحنه دست پیدا کنیم. روزنامه حکومتی مردم‌سالاری (اول آذر) در این باره می‌نویسد: «پوتین به اسد گفت: «به‌نظر ما فرآیند سیاسی حل مشکلات سوریه باید در نهایت تحت نظر و هدایت سازمان ملل‌متحد به‌جریان افتد». برخی ناظران نیز می‌گویند سفر اخیر پوتین به تهران (در تاریخ 10آبان) ـ در پوشش شرکت در اجلاس سه‌جانبه با ایران و جمهوری آذربایجان و مذاکرات او با خامنه‌ای ـ پیش از سفر به ویتنام و دیدارش با ترامپ را بایستی در همین رابطه، یعنی طرحی که برای آینده سوریه و بشار اسد در نظر گرفته شده، ارزیابی کرد.
4ـ تحولات مربوط به لبنان و پیامدهای استعفای سعد حریری، سفر او به فرانسه و اخبار مربوط به همسویی مکرون با سعد حریری و جبهه کشورهای عربی علیه رژیم که رشته‌های تبلیغات رژیم در مورد گروگان گرفتن سعد حریری توسط عربستان را پنبه کرد.
5 ـ اجلاس فوق‌العادهٴ وزیران خارجه اتحادیه عرب که در آن، یک جبهه سیاسی کشورهای عرب علیه رژیم و در برابر دخالتهایش در منطقه شکل گرفت.
6 ـ اعلام تحریمهای جدید خزانه‌داری آمریکا علیه شرکتهایی که در ارتباط با رژیم در کار چاپ اسکناس جعلی در یمن شرکت داشتند. هم‌چنین ادامه مسیر تشدید تحریمها و تعیین تکلیف برجام در کنگرهٴ آمریکا.
7 ـ اظهارات خامنه‌ای در دیدار با گروهی از سرکردگان و اعضای بسیج و سپاه (در روز چهارشنبه اول آذر) که در آن خامنه‌ای به‌طور سؤال برانگیزی به‌هیچ‌کدام از تحولاتی که ذکر شد و سمت و سوی آنها برای نظام بسیار حیاتی است اشاره‌یی نکرد و فقط مشتی لفاظی و دود و دم و استفاده از کلماتی مانند دشمن و استکبار و صهیونیزم و غیره و مقادیری نصایح پوچ دجالگرانه تحویل مخاطبانش داد.
از مجموعه‌این تحولات، به‌نظر می‌رسد که دو تابلو در مورد مضمون تحولات و جهت‌گیری رژیم در قبال آن متصور است:
تابلو اول: رژیم آماده می‌شود در مقابل فشارهای جهانی و منطقه‌یی ایستادگی کند. دود و دمهای خامنه‌ای در ظاهر این تابلو را نشان می‌دهد کما این‌که درشت‌گویی‌های چند روز پیش ولایتی مهرهٴ نزدیک به‌خامنه‌ای در رابطه با موضعگیریهای مکرون علیه رژیم نیز این تابلو را تأیید می‌کند. (2)
تابلو دوم: رژیم خود را برای برجامهای ۲و ۳و 4 آماده کرده و تصمیم گرفته است جام‌زهرهای بعدی را سر بکشد. علائمی نیز وجود دارد که این سمت و سو را تأیید می‌کند.
یک علامت مهم در تأیید تابلو دوم، از قضا همین حرفهای خامنه‌ای و مجموعه مواضع او در ماههای اخیر است که اساساً در مورد تحولات مهم یا ساکت بوده یا دوگانه‌گویی کرده است؛ از جمله در مورد این‌که آیا مذاکراتی به‌جز موضوع اتمی با قدرتهای غربی خواهد داشت یا خیر؟ با توجه به‌سوابق مواضع و دوگانهگوییهای خامنه‌ای در مورد برجام هسته‌یی و این‌که بعداً آشکار شد دوگانهگوییهای او مصرف داخلی داشته و هدف آن، شیره مالیدن بر سر نیروهایش بوده است؛ از جمله خامنه‌ای مرز سرخهایی را در علن برای تیم مذاکره‌کننده مقرر می‌کرد اما آن‌چنان که خودش بعداً اعتراف کرد در خفا به آنها اجازه می‌داد این مرز سرخها را زیر پا بگذارند. به‌نظر می‌رسد که او در حال حاضر هم همین تاکتیک را در پیش گرفته است. نشانه‌هایی که این گمانه‌زنی را تقویت می‌کند، از این قرار است:
دود و دم و تبلیغات پرحجم در مورد پایان کار داعش. نامه تبریک پاسدار سلیمانی به‌خامنه‌ای و جواب خامنه‌ای و انبوه تبریک‌گویی‌های متقابل همراه با باد کردن بادکنک قاسم سلیمانی، همه می‌تواند دود استتار و زمینه‌سازی برای عقب‌نشینی و خارج شدن از سوریه باشد.
روزنامه‌های حکومتی نیز بخشی از این زمینه‌سازی را تحت عنوان آمادگی دستجات مزدوری مانند تیپ فاطمیون و زینبیون و امثالهم برای انتقال از سوریه به‌هر نقطهٴ دیگری که «امام خامنه‌ای» فرمان بدهد، به‌عهده دارند.
اظهارات اخیر حسن نصرالله سرکرده حزب‌الله مبنی بر خارج کردن مزدوران از عراق، به‌دنبال پایان کار داعش.
تحلیلها و تفسیرهای مختلف در رسانه‌های حکومتی مبنی بر این‌که زمان عملی کردن برجام ۲و ۳فرا رسیده است. در همین مورد روزنامه‌های حکومتی مطالب متعددی نوشته‌اند، از جمله روزنامه همدلی (اول آذر) وابسته به طیف باند روحانی و شرکا نوشته است: «آیا زمان برجام منطقه‌یی فرا نرسیده است؟ آیا زمان آن نرسیده است که... به مدد دیپلومات‌های وزارت امور خارجه و با پیروی از مدل مذاکرات برجام، به امنیت پایدار و روابط دوستانهٴ ایران با همهٴ همسایگانش منجر شود؟».
اگر چه شاید این نشانه‌ها، هنوز برای یک نتیجه‌گیری قطعی کافی نباشد و نیاز به پیگیری خبرها و تحولات روزهای آینده است تا بتوان سمت و سوی تحولات را روشنتر دریافت، اما یک عامل مهم و تعیین‌کننده که می‌تواند در تمیز دادن تبلیغات از واقعیات و تشخیص سمت و سوی تحولات کمک‌کننده باشد، توجه به شرایط انفجاری جامعه و فشارهای جهانی و منطقه‌یی و تعادل‌قوای به‌شدت نابرابر میان رژیم درمانده و به‌حالت خفگی درآمدهٴ آخوندی با این شرایط است.
پانویس: ــــــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ در مورد اهمیت این تحولات و نگرانی رژیم در قبال آنها، نوشته کیهان خامنه‌ای (30آبان) شایان توجه است: «منطقه شاهد تحولات بسیار مهم با سرعت عجیب است طوری که به‌جرأت می‌توان گفت امروز در آن «پیچ تاریخی» حساس قرار داریم».
2 ـ ولایتی: «ما که برای مسائل و برنامه دفاعی کشورمان از دیگران اجازه نمی‌گیریم که موشک داشته باشیم یا نداشته باشیم یا بگویند برد موشکهایمان چند کیلومتر باشد...
آقای مکرون این جمله را از بنده به‌عنوان شهروندی ایرانی بشنود و بپذیرد که اگر به این امور وارد شود پاسخ ما حتماً منفی است و حتی یک درصد هم احتمال ندارد که به خواستی که دخالت در امور داخلی ماست، پاسخ مثبت بدهیم». خبرگزاری حکومتی ایسنا ـ 27آبان.
