مناسبات اقتصادی رژیم آخوندی مناسباتی فاسد و رانتی است و این وجه ممیزه این اقتصاد است. در چنین شرایطی است که در این اقتصاد سهم نیروی مولد کار ناچیز است و لایه‌های اقتصادی غیرشفاف، قاچاق، زیرزمینی و غیررسمی نمود بسیار برجسته‌ای در آن دارد.
در چنین مناسبات فاسد و فسادپروری است که باندها و دسته های رژیم و مهره‌های وابسته به آن از طریق توصیه‌های سیاسی مقامات و مهره‌های بالایی حاکمیت، با رانت جویی، سفته بازی و دلالی فعالیتهای غیرتولیدی و انگلی در این اقتصاد را به‌غایت گسترش داده‌اند و از طریق آن سودهای سرشار و بادآورده به قیمت فقر اکثریت مردم به دست آورده‌اند.
همین‌ها هستند که کنترل قیمت ها را در دست دارند و دست بازی در اجحاف به مردم در قیمت‌گذاری کالاها دارند.
در یک کلام فساد و رانت بیماری دائمی اقتصاد درهم‌شکسته رژیم است و هر دو با هم عجین و هر یک دیگری را تشدید و تقویت می‌کند.
فساد و رانت است که منابع کشور را نابود کرده است، توزیع ناعادلانه ثروت را رشد داده و نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی را تشدید می‌کند. در اثر این چپاولها و در اثر فقر اکثریت مردم ”جامعه ایران وارد فضایی دوقطبی شده، فضایی که از دل آن تفاهم و همزیستی بیرون نخواهد آمد و ثبات و دوام و نظم اجتماعی را تهدید می‌کند“. (روزنامه شرق 19آذر 96)
در زمینه تاثیرات رانت و فساد در اقتصاد رژیم و زندگی مردم روزنامه حکومتی شرق می‌نویسد: ”موضوعات بسیار کلیدی و اساسی مانند رانت، فساد، اقتصاد نامولد، نوآوری و نابرابریهای طبقاتی اصلاً مطرح نمی‌شوند و مارپیچ سه‌گانه رانت – فساد – نابرابری خود در صدر چالشها هستند“. به گونه‌ای که رانت و فساد منابع کشور را به تحلیل می‌برند و سرمایه‌های حال (بودجه دولت و سرمایه‌گذاری) و آینده (صندوق‌های بازنشستگی) را ضایع و نابود می‌کنند و از سوی دیگر با ترویج و گسترش اقتصاد نامولد و توزیع ناعادلانه فرصت‌های رشد، نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی را تشدید می‌کنندکه در ذات خود عامل بیکاری است. نظام اقتصادی رانتی عجین شده با فساد که در هیچ‌جا نه‌تنها به آن پرداخته نمی‌شود که بر تقویت آن نیز تأکید می‌شود، خود عامل بنیادی و اصلی در سر راه اشتغال مفید و مولد و خلاقیت و نوآوری است” (شرق 19آذر 96)
فساد و رانت که محصول آن غارت و چپاول است آن‌چنان در نظام آخوندی نهادینه شده و تسمه از گرده محروم کشیده که در جریان جنگ باندی و به‌خاطر چپاول بیشتر مردم توسط باند خودشان و حذف باند دیگر از خوان یغمای مردم ایران، مهره‌های رژیم دلسوز مردم هم می‌شوند! آن‌چنان که مسعود پزشکیان نایب‌رئیس مجلس ارتجاع در پوش دلسوزی برای مردم فقر زده و بیکار صراحتاً به وجود رانت و فساد در اقتصاد رژیم اعتراف می‌کند و می‌گوید: ””شایسته نیست در کشورمان رانت و فساد باشد“ ! شایسته نیست جوانان بیکار بوده و عده‌یی به نان شب محتاج باشند“ ! (روزنامه آفتاب یزد 6مهر 96)
دلسوزی این مهره باند روحانی برای مردم و نگرانی او برای بیکاری و گرسنگی آنها و هم‌چنین حرفهای وی اندر باب مذمت فساد و رانت، در حالی است که هم‌اکنون حدود 1500بدهکار گردن کلفت مالی که هزاران میلیارد تومان پول ملت را به‌صورت اعتبار از طریق فساد و رانت از بانکها دریافت کرده‌اند، وجود دارند.
به گفته احمد توکلی نماینده سابق مجلس رژیم ”عمده تسهیلات کلان مؤسسه ”ثامن‌الحجج“ به قضات باسابقه، فرزندان علما و شخصیتهای سیاسی پرداخت شده است“. (روزنامه شرق 8آذر 96)
به گفته محمود صادقی عضو مجلس ارتجاع افراد متخلف و دریافت کنندگان تسهیلات کلان بر اساس ”رانتهای اقتصادی“ تسهیلات را دریافت کرده‌اند به گونه‌یی که ”احساس پشت گرمی می‌کنند، قلدر شده‌اند و با قلدرمآبی کار خود را پیش می‌برند“. (خبرگزاری حکومتی خانه ملت 13آذر 96)
در زمینه فساد در رأس حاکمیت و دولت آخوند حسن روحانی، احد آزادیخواه سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس ارتجاع آخوند روحانی را مورد حمله شدید قرار داد: «متأسفانه شاهد هستیم که دامنه فساد اداری و استفاده از رانت به قدری فراگیر شده که حتی در بین نزدیکان رئیس‌جمهور و وابستگان دولت نیز نفوذ کرده است». (خبرگزاری تسنیم 3مهر 96)
محمد محمودی شاه‌نشین عضو مجلس ارتجاع نیز با اعتراف به گسترش فساد اداری و رانت در نظام آخوندی می‌گوید: ”فساد اداری و رانت آسیب جدی به کشور می‌زند“ (خبرگزاری مهر 22شهریور 96)
علی طیب نیا وزیر اقتصاد کابینه قبلی روحانی نیز در جلسه شورای گفتگوی بخش خصوصی و دولت در سال94 در مورد فساد گسترده سالهای پیش از ریاست‌جمهوری آخوند روحانی اعتراف می‌کند ”فساد و رانت مدیران دولت نفسم را برید“ (روزنامه جوان 18اسفند 94)
فساد و رانت در اقتصاد و مناسبات اقتصادی سران و مهره‌های رژیم آن‌چنان در هم تنیده است که بسیاری از مهره‌های رژیم که از آنها به‌عنوان کارشناس نام برده می‌شود آن را ”فساد گسترده“، ”فساد سیستمی“، ”فساد همه‌گیر“ (همه‌گیر در نظام و در میان مهره‌هایش) و... می‌نامند.
مفهوم فساد سیستمی، گسترده، فراگیر و... این است که فساد تمامی شئونات زندگی روزمره مردم را تحت‌تاثیر قرارمی‌دهد و در نهایت روزگار مردم را سیاه و تباه می‌سازد.
بر پایه این فساد گسترده و نهادینه شده در نظام است که علی نجفی توانا رئیس اسبق کانون وکلای رژیم در گفتگو با روزنامه حکومتی آرمان 26شهریور 96 می‌گوید: ”استفاده از رانت در ایران هنوز جرم نیست! و قوانین فعلی نمی‌تواند جلو فساد در ایران را بگیرد. فساد اقتصادی در ایران به‌رغم وجود قوانین بازدارنده بیش از حد تصور است. سالی در ایران به پایان نمی‌رسد که در آن دستگاههای قضایی از کشف یک جرم اقتصادی بزرگ خبر ندهند. در کشور ما میزان فساد در وضعیت ویژه‌یی قرار دارد.“
این مهره حکومتی در ادامه گفتگویش با رونامه آرمان، فساد را چنین تعریف می‌کند: ”اگر بخواهیم تعریف دقیقی از فساد داشته باشیم، باید گفت فساد پدیده‌یی است که بر اساس آن صاحبان قدرت و مقام با خیانت به پست و مقام خود، از امکانات عمومی به‌نفع منافع شخصی و به ضرر منافع عمومی استفاده می‌کنند، در نتیجه موجب شکاف طبقاتی، بهم ریختگی اقتصادی و اجتماعی شده و در نهایت به حاکمیت ضربه‌ای شدید وارد می‌شود“.
در نتیجه رانت و فساد است که پسر دزد و چپاولگر محمدرضا عارف نماینده مجلس رژیم و سردمدار باند موسوم به اصلاح‌طلب، بر عالم و آدم فخر می‌فروشد و مدعی می‌شود که به این دلیل پولدار شده است که از ژن خوب به دنیا آمده است. سایر بچه پولدارهای رژیم نیز که از ثروت باد آورده پدران خود از طریق رانت و فساد به ثروتهای باد آورده رسیده‌اند، با زندگیهای آن‌چنانی در کاخ ها و ویلاها و با ویراژ دادن با ماشین‌های آخرین مدل در خیابانهای شمال شهر تهران این ثروت را به رخ مردم فقیر می‌کشند.
تاثیر بلافصل غارت و چپاول سران و اقلیت ناچیز وابسته به رژیم در زندگی مردم، وجود اکثریتی از ارتش گرسنگان، ارتش بیکاران، ارتش حاشیه نشینان، و سایر اقشار محروم جامعه هستند که در فقر و فاقه روزگار می‌گذرانند. تراکم ثروت در دست اقلیت حاکم است که اکثریت محروم را از داشتن هرگونه ثروتی محروم کرده و نفس آنها را بریده است.
در چنین مناسبات فاسد و فسادپروری است که باندها و دسته های رژیم و مهره‌های وابسته به آن از طریق توصیه‌های سیاسی مقامات و مهره‌های بالایی حاکمیت، با رانت جویی، سفته بازی و دلالی فعالیتهای غیرتولیدی و انگلی در این اقتصاد را به‌غایت گسترش داده‌اند و از طریق آن سودهای سرشار و بادآورده به قیمت فقر اکثریت مردم به دست آورده‌اند.
همین‌ها هستند که کنترل قیمت ها را در دست دارند و دست بازی در اجحاف به مردم در قیمت‌گذاری کالاها دارند.
در یک کلام فساد و رانت بیماری دائمی اقتصاد درهم‌شکسته رژیم است و هر دو با هم عجین و هر یک دیگری را تشدید و تقویت می‌کند.
فساد و رانت است که منابع کشور را نابود کرده است، توزیع ناعادلانه ثروت را رشد داده و نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی را تشدید می‌کند. در اثر این چپاولها و در اثر فقر اکثریت مردم ”جامعه ایران وارد فضایی دوقطبی شده، فضایی که از دل آن تفاهم و همزیستی بیرون نخواهد آمد و ثبات و دوام و نظم اجتماعی را تهدید می‌کند“. (روزنامه شرق 19آذر 96)
در زمینه تاثیرات رانت و فساد در اقتصاد رژیم و زندگی مردم روزنامه حکومتی شرق می‌نویسد: ”موضوعات بسیار کلیدی و اساسی مانند رانت، فساد، اقتصاد نامولد، نوآوری و نابرابریهای طبقاتی اصلاً مطرح نمی‌شوند و مارپیچ سه‌گانه رانت – فساد – نابرابری خود در صدر چالشها هستند“. به گونه‌ای که رانت و فساد منابع کشور را به تحلیل می‌برند و سرمایه‌های حال (بودجه دولت و سرمایه‌گذاری) و آینده (صندوق‌های بازنشستگی) را ضایع و نابود می‌کنند و از سوی دیگر با ترویج و گسترش اقتصاد نامولد و توزیع ناعادلانه فرصت‌های رشد، نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی را تشدید می‌کنندکه در ذات خود عامل بیکاری است. نظام اقتصادی رانتی عجین شده با فساد که در هیچ‌جا نه‌تنها به آن پرداخته نمی‌شود که بر تقویت آن نیز تأکید می‌شود، خود عامل بنیادی و اصلی در سر راه اشتغال مفید و مولد و خلاقیت و نوآوری است” (شرق 19آذر 96)
فساد و رانت که محصول آن غارت و چپاول است آن‌چنان در نظام آخوندی نهادینه شده و تسمه از گرده محروم کشیده که در جریان جنگ باندی و به‌خاطر چپاول بیشتر مردم توسط باند خودشان و حذف باند دیگر از خوان یغمای مردم ایران، مهره‌های رژیم دلسوز مردم هم می‌شوند! آن‌چنان که مسعود پزشکیان نایب‌رئیس مجلس ارتجاع در پوش دلسوزی برای مردم فقر زده و بیکار صراحتاً به وجود رانت و فساد در اقتصاد رژیم اعتراف می‌کند و می‌گوید: ””شایسته نیست در کشورمان رانت و فساد باشد“ ! شایسته نیست جوانان بیکار بوده و عده‌یی به نان شب محتاج باشند“ ! (روزنامه آفتاب یزد 6مهر 96)
دلسوزی این مهره باند روحانی برای مردم و نگرانی او برای بیکاری و گرسنگی آنها و هم‌چنین حرفهای وی اندر باب مذمت فساد و رانت، در حالی است که هم‌اکنون حدود 1500بدهکار گردن کلفت مالی که هزاران میلیارد تومان پول ملت را به‌صورت اعتبار از طریق فساد و رانت از بانکها دریافت کرده‌اند، وجود دارند.
به گفته احمد توکلی نماینده سابق مجلس رژیم ”عمده تسهیلات کلان مؤسسه ”ثامن‌الحجج“ به قضات باسابقه، فرزندان علما و شخصیتهای سیاسی پرداخت شده است“. (روزنامه شرق 8آذر 96)
به گفته محمود صادقی عضو مجلس ارتجاع افراد متخلف و دریافت کنندگان تسهیلات کلان بر اساس ”رانتهای اقتصادی“ تسهیلات را دریافت کرده‌اند به گونه‌یی که ”احساس پشت گرمی می‌کنند، قلدر شده‌اند و با قلدرمآبی کار خود را پیش می‌برند“. (خبرگزاری حکومتی خانه ملت 13آذر 96)
در زمینه فساد در رأس حاکمیت و دولت آخوند حسن روحانی، احد آزادیخواه سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس ارتجاع آخوند روحانی را مورد حمله شدید قرار داد: «متأسفانه شاهد هستیم که دامنه فساد اداری و استفاده از رانت به قدری فراگیر شده که حتی در بین نزدیکان رئیس‌جمهور و وابستگان دولت نیز نفوذ کرده است». (خبرگزاری تسنیم 3مهر 96)
محمد محمودی شاه‌نشین عضو مجلس ارتجاع نیز با اعتراف به گسترش فساد اداری و رانت در نظام آخوندی می‌گوید: ”فساد اداری و رانت آسیب جدی به کشور می‌زند“ (خبرگزاری مهر 22شهریور 96)
علی طیب نیا وزیر اقتصاد کابینه قبلی روحانی نیز در جلسه شورای گفتگوی بخش خصوصی و دولت در سال94 در مورد فساد گسترده سالهای پیش از ریاست‌جمهوری آخوند روحانی اعتراف می‌کند ”فساد و رانت مدیران دولت نفسم را برید“ (روزنامه جوان 18اسفند 94)
فساد و رانت در اقتصاد و مناسبات اقتصادی سران و مهره‌های رژیم آن‌چنان در هم تنیده است که بسیاری از مهره‌های رژیم که از آنها به‌عنوان کارشناس نام برده می‌شود آن را ”فساد گسترده“، ”فساد سیستمی“، ”فساد همه‌گیر“ (همه‌گیر در نظام و در میان مهره‌هایش) و... می‌نامند.
مفهوم فساد سیستمی، گسترده، فراگیر و... این است که فساد تمامی شئونات زندگی روزمره مردم را تحت‌تاثیر قرارمی‌دهد و در نهایت روزگار مردم را سیاه و تباه می‌سازد.
بر پایه این فساد گسترده و نهادینه شده در نظام است که علی نجفی توانا رئیس اسبق کانون وکلای رژیم در گفتگو با روزنامه حکومتی آرمان 26شهریور 96 می‌گوید: ”استفاده از رانت در ایران هنوز جرم نیست! و قوانین فعلی نمی‌تواند جلو فساد در ایران را بگیرد. فساد اقتصادی در ایران به‌رغم وجود قوانین بازدارنده بیش از حد تصور است. سالی در ایران به پایان نمی‌رسد که در آن دستگاههای قضایی از کشف یک جرم اقتصادی بزرگ خبر ندهند. در کشور ما میزان فساد در وضعیت ویژه‌یی قرار دارد.“
این مهره حکومتی در ادامه گفتگویش با رونامه آرمان، فساد را چنین تعریف می‌کند: ”اگر بخواهیم تعریف دقیقی از فساد داشته باشیم، باید گفت فساد پدیده‌یی است که بر اساس آن صاحبان قدرت و مقام با خیانت به پست و مقام خود، از امکانات عمومی به‌نفع منافع شخصی و به ضرر منافع عمومی استفاده می‌کنند، در نتیجه موجب شکاف طبقاتی، بهم ریختگی اقتصادی و اجتماعی شده و در نهایت به حاکمیت ضربه‌ای شدید وارد می‌شود“.
در نتیجه رانت و فساد است که پسر دزد و چپاولگر محمدرضا عارف نماینده مجلس رژیم و سردمدار باند موسوم به اصلاح‌طلب، بر عالم و آدم فخر می‌فروشد و مدعی می‌شود که به این دلیل پولدار شده است که از ژن خوب به دنیا آمده است. سایر بچه پولدارهای رژیم نیز که از ثروت باد آورده پدران خود از طریق رانت و فساد به ثروتهای باد آورده رسیده‌اند، با زندگیهای آن‌چنانی در کاخ ها و ویلاها و با ویراژ دادن با ماشین‌های آخرین مدل در خیابانهای شمال شهر تهران این ثروت را به رخ مردم فقیر می‌کشند.
تاثیر بلافصل غارت و چپاول سران و اقلیت ناچیز وابسته به رژیم در زندگی مردم، وجود اکثریتی از ارتش گرسنگان، ارتش بیکاران، ارتش حاشیه نشینان، و سایر اقشار محروم جامعه هستند که در فقر و فاقه روزگار می‌گذرانند. تراکم ثروت در دست اقلیت حاکم است که اکثریت محروم را از داشتن هرگونه ثروتی محروم کرده و نفس آنها را بریده است.
