همان‌طور که انتظار می‌رفت پس از نشست مشترک جواد ظریف وزیر خارجه رژیم با فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، وزیران خارجه آلمان، بریتانیا و فرانسه که در بروکسل برگزار شد، اتحادیه اروپا روی دو موضوع تأکید کرد.
کشورهای طرف مذاکره با رژیم ضمن اعلام موافقت با حفظ برجام، در مورد دوموضوع مورد اختلاف با رژیم یعنی موشکهای بالستیک آن، و نقش مخرب و نگران‌کننده آن نیز تأکید کردند که باید در چارچوب دیگری به بحث گذاشته شوند.
پیش از برگزاری نشست بروکسل وزیرخارجه آلمان با اشاره به نقش مخرب رژیم در کشورهایی نظیر سوریه، یمن و لبنان تأکید کرد: ”اروپا نیز می‌خواهد درباره نقش ایران در منطقه که بسیار مسأله ساز است گفتگو کند“.
خبرگزاری حکومتی مهر از قول وزیرخارجه آلمان می‌نویسد: ”اتحادیه اروپا و آمریکا باید با برنامه موشکهای بالستیک ایران و نقش این کشور در سوریه مقابله و در عین‌حال برجام را حفظ کنند“. (خبرگزاری مهر 21دی 96)
در کنفرانس خبری وزیران خارجه سه کشور اروپایی با موگرینی، آنها ضمن تأکید بر لزوم حفظ برجام، مواضع خود را پیرامون برنامه موشکی و دخالتهای منطقه‌یی رژیم و هم‌چنین موضوع حقوق‌بشر در ایران عنوان کردند.
در کنفرانس مطبوعاتی بروکسل، ژان-ایو لودریان وزیر خارجه فرانسه گفت: ”همه طرف‌های امضاکننده باید (برجام) را رعایت کنند... اما (توافق اتمی) به این معنی نیست که ما سایر نقاط اختلاف را که هم در زمینه (موشکهای) بالستیک و هم در زمینه اقدامات (رژیم) ایران در سراسر منطقه وجود دارند... پنهان کنیم“.
زیگمار گابریل وزیر خارجه آلمان نیز بر لزوم حفظ برجام تأکید کرد، و افزود: ”همه ما قویاً معتقدیم که جدای از توافق اتمی، موضوعاتی هست که باید فوراً بین ما و (رژیم) ایران مورد بحث قرار گیرند ما درباره وضعیت حقوق‌بشر در ایران (نیز) صحبت کردیم، اما قبل از هر چیز درباره این مسأله که نقش رژیم (ایران) در خاورمیانه چه طور تغییر می‌کند“. (صحبت شد)
بوریس جانسون وزیر خارجه انگلستان: ”مهم است که ما اروپایی‌ها گردهم آمدیم و موضع متحدی را ابراز کردیم: این‌که خیلی برای برجام اهمیت قائلیم... این شیوه‌یی برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح اتمی است. رژیم ایران از این توافق تبعیت می‌کند“.
بوریس جانسون وزیر خارجه انگلستان در پیامی بعد از جلسه بروکسل، گفت: ”انگلستان به فشار برای رعایت حقوق‌بشر و آزادی مطبوعات در ایران، ادامه خواهد داد“.
مواضع سه کشور و اتحادیه اروپا در زمینه‌های یاد شده آن جدید نیست، زیرا قبلاً نیز همین کشورها به بیانهای مختلفی این مواضع را اعلام کرده‌اند.
در مورد نقش مخرب رژیم در منطقه و توسعه برنامه موشکی آن ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه بارها هشدار داده است. از جمله این هشدارها این است که وی روز 30 آبان با صراحت اعلام کرد ”فرانسه به برجام ملتزم است، اما موضوع های منطقه‌یی و برنامه‌های موشک بالستیک باید به‌طور جداگانه مورد بحث قرار گیرند». ماکرون هم‌چنین تصریح کرد «تهران در این منطقه باید کمتر مهاجم باشد و باید برنامه موشک بالستیکی خود را تعیین تکلیف کند“.
خواست این کشورها از رژیم بسیار روشن است و قطعا در آینده نیز پیگیر تحقق این خواسته‌ها از جانب رژیم خواهند بود.
اما این سؤال وجود دارد که رژیم ظرفیت آن را دارد که به جام‌زهرهای دیگری تن بدهد؟
پاسخ روشن است زیرا تا آنجا که به اراده نظام و ظرفیت آن برمی‌گردد و نه به تحمیل از خارج و یا تحمیل از طرف مردم ایران، این رژیم نمی‌تواند و نباید جام‌زهرهای دیگری را بنوشد.
زیرا نوشیدن جام‌زهرهای دیگر به‌مثابه شکستن شیشه عمر نظام است و هم‌چنان که سردمداران رژیم از جمله علی خامنه‌ای و پاسدار علی شمخانی به کرات اعتراف کرده‌اند، عقب‌نشینی از عمق استراتژیک یعنی دست کشیدن از صدور تروریسم و دست برداشتن از دخالت در امور کشورهایی نظیر سوریه، عراق و لبنان، به منزله این است که جنگ به خیابانهای کلان شهرهایی نظیر تهران، تبریز، شیراز و... . کشیده شود. یعنی این‌که این عقب‌نشینیها باعث ضعف رژیم و سربرآوردن قیام می‌شود.
بنابراین تا آنجا که به خواست و اراده رژیم برمی‌گردد نمی‌تواند چوب بغلهای حفظ نظام (سرکوب، صدور ارتجاع و تروریسم) را کنار بگذارد.
این در شرایطی است که اتفاقاً خواست کشورهای مذاکره‌کننده اروپایی از رژیم این است که نقض حقوق‌بشر نکند و از صدور ارتجاع و تروریسم دست بردارد.
اما واقعیت دیگری هم وجود دارد که در حال حاضر آثار کوبنده قیام ایران بر پیکره فرتوت نظام ولایت، تعادل‌قوای داخلی بین رژیم و مردم را تماماً به سود مردم چرخانده، و در این رابطه موقعیت به‌غایت لرزانی دارد.
بنابراین در حال حاضر عدم پاسخگویی به خواست قدرتهای جهانی و منطقه‌ای در زمینه خوردن جام‌زهرهای دیگر برایش بسیار مشکل‌تر از قبل خواهد بود.
این در شرایطی است که مردم نیز با دادن شعارهایی نه غزه، نه لبنان جانم فدای ایران، سوریه رها کن فکری به‌حال ما کن و... مخالفت خود را با صدور تروریسم و بنیادگرایی رژیم و هم‌چنین دخالت آن در امور کشورهای منقطه را اعلام کردند.
مردم با دادن این شعارها اعلام کرده‌اند که تا آنجایی که به آنها برمی گردد، حربه صدور تروریسم و دخالتهای رژیم در امور داخلی کشورهای دیگر برای سرپوش گذاشتن بر اختناق داخلی، به حربه زنگ‌زده و پوسیده‌ای مبدل شده است.
قرار گرفتن رژیم در تنگنای بحران داخلی و قیام مردم ایران، لاجرم آن را ناگزیر خواهد کرد که در پاسخ به خوست قدرتهای اروپایی محتاط‌تر و دست به عصا تر حرکت کند و با آنها تضاد کار نکند.
کشورهای طرف مذاکره با رژیم ضمن اعلام موافقت با حفظ برجام، در مورد دوموضوع مورد اختلاف با رژیم یعنی موشکهای بالستیک آن، و نقش مخرب و نگران‌کننده آن نیز تأکید کردند که باید در چارچوب دیگری به بحث گذاشته شوند.
پیش از برگزاری نشست بروکسل وزیرخارجه آلمان با اشاره به نقش مخرب رژیم در کشورهایی نظیر سوریه، یمن و لبنان تأکید کرد: ”اروپا نیز می‌خواهد درباره نقش ایران در منطقه که بسیار مسأله ساز است گفتگو کند“.
خبرگزاری حکومتی مهر از قول وزیرخارجه آلمان می‌نویسد: ”اتحادیه اروپا و آمریکا باید با برنامه موشکهای بالستیک ایران و نقش این کشور در سوریه مقابله و در عین‌حال برجام را حفظ کنند“. (خبرگزاری مهر 21دی 96)
در کنفرانس خبری وزیران خارجه سه کشور اروپایی با موگرینی، آنها ضمن تأکید بر لزوم حفظ برجام، مواضع خود را پیرامون برنامه موشکی و دخالتهای منطقه‌یی رژیم و هم‌چنین موضوع حقوق‌بشر در ایران عنوان کردند.
در کنفرانس مطبوعاتی بروکسل، ژان-ایو لودریان وزیر خارجه فرانسه گفت: ”همه طرف‌های امضاکننده باید (برجام) را رعایت کنند... اما (توافق اتمی) به این معنی نیست که ما سایر نقاط اختلاف را که هم در زمینه (موشکهای) بالستیک و هم در زمینه اقدامات (رژیم) ایران در سراسر منطقه وجود دارند... پنهان کنیم“.
زیگمار گابریل وزیر خارجه آلمان نیز بر لزوم حفظ برجام تأکید کرد، و افزود: ”همه ما قویاً معتقدیم که جدای از توافق اتمی، موضوعاتی هست که باید فوراً بین ما و (رژیم) ایران مورد بحث قرار گیرند ما درباره وضعیت حقوق‌بشر در ایران (نیز) صحبت کردیم، اما قبل از هر چیز درباره این مسأله که نقش رژیم (ایران) در خاورمیانه چه طور تغییر می‌کند“. (صحبت شد)
بوریس جانسون وزیر خارجه انگلستان: ”مهم است که ما اروپایی‌ها گردهم آمدیم و موضع متحدی را ابراز کردیم: این‌که خیلی برای برجام اهمیت قائلیم... این شیوه‌یی برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح اتمی است. رژیم ایران از این توافق تبعیت می‌کند“.
بوریس جانسون وزیر خارجه انگلستان در پیامی بعد از جلسه بروکسل، گفت: ”انگلستان به فشار برای رعایت حقوق‌بشر و آزادی مطبوعات در ایران، ادامه خواهد داد“.
مواضع سه کشور و اتحادیه اروپا در زمینه‌های یاد شده آن جدید نیست، زیرا قبلاً نیز همین کشورها به بیانهای مختلفی این مواضع را اعلام کرده‌اند.
در مورد نقش مخرب رژیم در منطقه و توسعه برنامه موشکی آن ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه بارها هشدار داده است. از جمله این هشدارها این است که وی روز 30 آبان با صراحت اعلام کرد ”فرانسه به برجام ملتزم است، اما موضوع های منطقه‌یی و برنامه‌های موشک بالستیک باید به‌طور جداگانه مورد بحث قرار گیرند». ماکرون هم‌چنین تصریح کرد «تهران در این منطقه باید کمتر مهاجم باشد و باید برنامه موشک بالستیکی خود را تعیین تکلیف کند“.
خواست این کشورها از رژیم بسیار روشن است و قطعا در آینده نیز پیگیر تحقق این خواسته‌ها از جانب رژیم خواهند بود.
اما این سؤال وجود دارد که رژیم ظرفیت آن را دارد که به جام‌زهرهای دیگری تن بدهد؟
پاسخ روشن است زیرا تا آنجا که به اراده نظام و ظرفیت آن برمی‌گردد و نه به تحمیل از خارج و یا تحمیل از طرف مردم ایران، این رژیم نمی‌تواند و نباید جام‌زهرهای دیگری را بنوشد.
زیرا نوشیدن جام‌زهرهای دیگر به‌مثابه شکستن شیشه عمر نظام است و هم‌چنان که سردمداران رژیم از جمله علی خامنه‌ای و پاسدار علی شمخانی به کرات اعتراف کرده‌اند، عقب‌نشینی از عمق استراتژیک یعنی دست کشیدن از صدور تروریسم و دست برداشتن از دخالت در امور کشورهایی نظیر سوریه، عراق و لبنان، به منزله این است که جنگ به خیابانهای کلان شهرهایی نظیر تهران، تبریز، شیراز و... . کشیده شود. یعنی این‌که این عقب‌نشینیها باعث ضعف رژیم و سربرآوردن قیام می‌شود.
بنابراین تا آنجا که به خواست و اراده رژیم برمی‌گردد نمی‌تواند چوب بغلهای حفظ نظام (سرکوب، صدور ارتجاع و تروریسم) را کنار بگذارد.
این در شرایطی است که اتفاقاً خواست کشورهای مذاکره‌کننده اروپایی از رژیم این است که نقض حقوق‌بشر نکند و از صدور ارتجاع و تروریسم دست بردارد.
اما واقعیت دیگری هم وجود دارد که در حال حاضر آثار کوبنده قیام ایران بر پیکره فرتوت نظام ولایت، تعادل‌قوای داخلی بین رژیم و مردم را تماماً به سود مردم چرخانده، و در این رابطه موقعیت به‌غایت لرزانی دارد.
بنابراین در حال حاضر عدم پاسخگویی به خواست قدرتهای جهانی و منطقه‌ای در زمینه خوردن جام‌زهرهای دیگر برایش بسیار مشکل‌تر از قبل خواهد بود.
این در شرایطی است که مردم نیز با دادن شعارهایی نه غزه، نه لبنان جانم فدای ایران، سوریه رها کن فکری به‌حال ما کن و... مخالفت خود را با صدور تروریسم و بنیادگرایی رژیم و هم‌چنین دخالت آن در امور کشورهای منقطه را اعلام کردند.
مردم با دادن این شعارها اعلام کرده‌اند که تا آنجایی که به آنها برمی گردد، حربه صدور تروریسم و دخالتهای رژیم در امور داخلی کشورهای دیگر برای سرپوش گذاشتن بر اختناق داخلی، به حربه زنگ‌زده و پوسیده‌ای مبدل شده است.
قرار گرفتن رژیم در تنگنای بحران داخلی و قیام مردم ایران، لاجرم آن را ناگزیر خواهد کرد که در پاسخ به خوست قدرتهای اروپایی محتاط‌تر و دست به عصا تر حرکت کند و با آنها تضاد کار نکند.
