یکی از موضوعاتی که در ایران تحت حاکمیت آخوندها تبدیل به بحران شده و آمار مرگومیر در میان مردم را بالا برده است، موضوع تصادفات جادهیی است.
دلیل اصلی افزایش تصادفات جادهیی و افزایش مرگومیر ناشی از آن، غیراستاندارد بودن جادهها و عدم وجود تسهیلات مورد نیاز برای حملونقل و ترددات بین شهری است.
از نظر آمار تلفات جادهای ایران بالاترین رتبه در جهان را دارد و در بین ۱۹۰کشور رتبه۱۸۹ را دارا است.
بهدلیل کیفیت بد جادهها و غیراستاندارد بودن کیفیت خودروها، در ایران ماشینها تا ۱۰۰برابر بیشتر از برخی از کشورهای دنیا با هم تصادف میکنند.
نماینده سازمان بهداشت جهانی در ایران با ابراز تأسف از روند افزایشی و هشداردهنده آسیبها و مرگ ومیر ناشی از تصادفات رانندگی در ایران، گفت: «تلفات جادهای در این کشور از سال ۲۰۱۷ روند افزایشی دارد».
او در ادامه اظهاراتش به روند افزایشی و نگرانکننده مرگومیر ناشی از تصادفات در ایران اشاره کرد و در این رابطه گفت همه افراد جامعه به نوعی در معرض تصادفات جادهای قرار گرفتهاند.
وی آسیبهای ناشی از تصادفات جادهای را یکی از پنج علت مهم مرگومیر در ایران دانست ( خبرگزاری ایرنا ۱ شهریور ۹۸)
در زمینه خسارات مالی و انسانی ناشی از تصادفات، روزنامه ایران ارگان دولت روحانی نوشت: «بر اساس گزارش یونیسف نرخ تصادفهای جادهیی در ایران ۲۰برابر بیشتر از میانگین جهانی است. در ایران نیز هر ساله ۲۸هزار نفر در اثر تصادف میمیرند و بیشتر از ۳۰۰هزار نفر مجروح و معلول میشوند. همچنین در هر ۱۹دقیقه، یک نفر در جادههای ایران میمیرد و در هر دو دقیقه، مردم مطلع میشوند که یکی از اعضای خانوادهشان از تصادف جان سالم به در برده، اما مجروح و شاید برای تمام عمر، معلول شده است. مرگومیرهای جادهیی، سالانه ۶میلیارد دلار هزینه به اقتصاد ایران تحمیل میکند، این برابر با بیش از ۵درصد از تولید ناخالص داخلی کشور است». (روزنامه ایران ۱۳ مهر ۹۶)
پاسدار هادیانفر رئیس پلیس راهور در خصوص جانباختگان سالانه تصادفات جادهیی گفت: «سالانه ۱۷هزار ایرانی در جادهها جان خودشان را از دست میدهند». (تلویزیون شبکه سه ۲ دی ۹۸)
البته خبرگزاری مهر روز ۲۵اسفند ۹۷ بهنقل از پاسدار ایوی سلیمانی جانشین فرمانده نیروی انتظامی از کشته شدن ۲۸هزار نفر در سال ۹۷ در تصادفات جادهیی خبر داد. اما این خبرگزاری ساعاتی بعد از انتشار، این آمار را حذف کرد و با تغییر عنوان خبر در متن آن هم تغییر بهوجود آورد.
سایت خبر فوری از قول دبیر کمیسیون ایمنی راهها نوشت: «خطر حوادث رانندگی ۱۵برابر زلزله است و روزانه ۴۶نفر بر اثر تصادفات جادهیی کشته میشوند». (سایت خبر فوری ۱۷ آذر ۹۸)
روز ۲۴ آبان ۹۸ خبرگزاری فرانسه طی گزارشی در مورد یک تصادف وحشتناک در ایران نوشت: «بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، ایران یکی از مرگبارترین کشورها در جهان در زمینه تصادفات خیابانی است».
واقعیت این است که ابعاد فاجعه تصادفات جادهای در ایران به یک معضل ملی تبدیل شده است.
علی یارمحمدی عضو مجلس ارتجاع.... با استناد به گزارشات کمیسیون عمران این نهاد آخوندی گفت: «تصادفات جادهیی در طول ۱۰سال گذشته تا ۱۳۹۵ حدود ۲۰۰هزار فوتی به جا گذاشته که با آمار تلفات جنگ تحمیلی برابری میکند.
بعضی از برآوردها خسارات سالانه ناشی از آن را قریب ۵۰هزار میلیارد تومان یعنی معادل ۷۰درصد درآمد حاصل از فروش نفت خام و میعانات گازی در سال ۹۵ که این مقایسه ابعاد فاجعه آمیزی را نشان میدهد». (خبرگزاری مجلس ۱۷ آذر ۹۸)
علاوهبر ازدسترفتن جانها در اثر تصادفات جادهیی، صدهاهزار نفر هم سالانه معلول و مصدوم میشوند، و بسیاری از خانوادهها نانآور خودشان را از دست میدهند و به لشکر فقرا و گرسنگان میپیوندند.
همچنان که آن نماینده مجلس ارتجاع(علییار محمدی) اشاره کرد علاوه بر خسارات جبرانناپذیر انسانی در اثر تصادفات، خسارات مادی عظیمی به سرمایههای کشور وارد میشود.
دبیر کمیسیون ایمنی راهها در این خصوص گفت: «۶ تا ۷درصد تولید ناخالص کشور صرف خسارتهای جادهیی میشود». (خبرگزاری ایرنا ۲۲ اسفند ۹۶)
این هم بخش دردآور این موضوع است. چرا که هم جان نفرات و هم سرمایههای کشور از دست میرود، در حالی که اگر کسری از این سرمایه تلفشده صرف بهبود وضعیت جادهها بشود، از بسیاری از تصادفات جلوگیری خواهد شد.
رژیم آخوندی نه تنها خودش کاری برای بهبود وضعیت جادهها نمیکند و بودجه آنرا توسط ایادیاش میدزد، بلکه حتی کمک بینالمللی در این رابطه را هم بالاکشیده است.
سایت اعتماد آنلاین درباره جاده بم نوشت: «جاده بم بعد از زلزله بم اصلیترین شریان امدادرسانی بود و خسارتهای زیادی هم دید. مسئولان همان زمان گفتند اعتباری از سوی بانک جهانی برای بازسازی این جاده اختصاص یافته است، اما از همان روز تاکنون اسکناسی از اعتبارات بانک جهانی برای این جاده خرج نشده است». (اعتماد آنلاین ۱۸ آذر ۹۸))
واضح است که در حاکمیت آخوندها آنچیزی که اهمیت ندارد جان مردم است و هر روز که از عمر این نظام میگذرد این فجایع ابعاد بزرگتری به خود میگیرد.
قیام آبان ماه نشان داد که حالا دیگر مردم متأثر از همه این فجایع، فریاد و خشم خود را در رویارویی با حاکمیت سرکوب و غارت جستجو میکنند.