پس از قیام دیماه سردمداران و مهره‌های حکومتی ورد امنیت گرفته و به‌مناسبتهای مختلف ضمن سوزو گداز نسبت به ضرباتی که قیام دیماه بر پیکره حاکمیت وارد کرد، برای مردم قیام‌کننده خط و نشان می‌کشند.
قیام دیماه این پیام را برای رژیم دربرداشت که مردم خواهان سرنگونی با همه دسته‌بندیهای درونی آن هستند و این منشأ همه ترس و نگرانیهاست.
آخوند حسن روحانی در پیام نوروزی برای سال 97 اعتراف کرد که قیام سراسری دیماه، امنیت نظام آخوندی را به خطر انداخته و دشمنان درصدد بودند که با استفاده از قیام آن را بشکنند.
وی در حالیکه قیام مردم را اغتشاش و حکومت آخوندی را ملت ایران نامید، گفت: «مردم ما در حوادثی که دیدند در خیابان اغتشاشاتی وجود دارد و ممکن است امنیت جامعه‌شان به خطر بیفتد به صحنه آمدند و با صدای رسا اعلام کردند که انتقاد و اعتراض حق مردم است اما ملت فهیم ایران، بی‌قانونی و خشونت را تحمل نخواهد کرد». (تلویزیون حکومتی شبکه خبر 29اسفند 96)
پیش از این نیز آخوند صادق لاریجانی امنیت نظام را خط قرمز دانست، و ضمن این‌که مردم قیام‌کننده را «آشوبگر» نامید، مانند وحشت‌زده‌ای که از ترس در تاریکی فریاد می‌زند گفت: «آشوبگران بدانند که امنیت کشور به هیچ عنوان محل مدارا و تسامح نیست و امنیت، خط قرمز نظام جمهوری اسلامی، ارکان نظام و مردم است. این‌که عده‌یی گمان کنند می‌توانند با برخی تلاش‌ها و تحریک عوامل درونی و بیرونی خدشه‌ای به امنیت کشور وارد کنند تصور بسیار اشتباهی است. بی‌تردید دستگاه قضایی با قاطعیت و سرعت به این موضوع رسیدگی می‌کند». (خبرگزاری فارس 7اسفند 96)
عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور کابینه آخوند روحانی نیر اولویتهای وزارت کشور در سال 97 را «حفظ امنیت» دانست، و در این رابطه گفت: «اولویت اول‌مان در سال 97 با توجه به تحلیل‌ها و پیش‌بینی‌هایی که داریم کماکان حفظ امنیت است زیرا امنیت اساس فعالیتها در کشور است و اگر امنیت نباشد کار اقتصادی و سیاسی و... نخواهد بود» (خبرگزاری ایسنا اول فروردین 97)
همصدایی سردمداران حاکمیت پلید آخوندی از ناحیه خطری که قیام مردم آنها را تهدید می‌کند در واقع بیانگر هراس آنها از خطر سرنگونی است.
آنها با نام بردن از قیام به‌عنوان آشوب و اغتشاش، بر این گمان واهی هستند که به بهانه حفظ امینت، می‌توانند فضای سرکوب و اختناق را بالا ببرند.
اما واقعیت این است که حتی اگر فرض کنیم رژیم در آینده بخواهد به سرکوب و ارعاب مردم قیام‌کننده روی بیاورد این امر به‌مثابه ریختن بنزین بر آتش خشم مردم است.
بنابراین حربه سرکوب و چنگ و دندان نشان‌دادن برای مردم، کارایی سابق را ندارد. آنها حربه‌های زنگ زده‌یی هستند که مردم عاصی و فقر زده‌ای را که در حاکمیت منحوس ولایت فقیه چیزی برای از دست دادن ندارند، به عقب‌نشینی وا نخواهد داشت.
آن‌چنانکه خانم مریم رجوی در رابطه با قیام آفرینان گفت: «هسته مرکزی تشکیل‌دهنده اعتراضات، زنان و همچنین اقشاری هستند که رژیم مدعی بود، و در غرب هم تصور می‌شد، که پایگاه اجتماعی رژیم را تشکیل می‌دهند. یعنی همان طبقات محروم جامعه که از ستم رژیم به‌جان آمده‌اند. هم محرومان و هم زنان، تحت چنان سرکوب و ستم و تبعیضی هستند که چیزی برای از دست دادن ندارند و آماده پرداخت بها و مقابله با رژیم هستند».
(فراخوان بین‌الملی برای آزادی زندانیان قیام)
