- دامنهٔ اعتراضات دانشجویی و کارگری هفته به هفته گسترش پیدا می‌کند. نقطهٔ ثقل این اعتراضات بر ۲محور استبداد سیاسی و فاصلهٔ بی‌حدواندازه طبقاتی است.
- روز ۱۸آذر در ایران ۲صدا به هم پیوستند. ۲صدای قدرتمند در بین اقشار مردم ایران: کارگران و دانشجویان.
- دانشجویان با بلندکردن عکس‌های دانشجویان و کارگران دستگیرشده، یک‌صدا خواهان آزادی زندانیان سیاسی شدند.
از ۱۸ تا ۲۶آذر شاهد تداوم حرکتها و اعتراضات دانشجویی در چندین شهر ایران بوده‌ایم. دانشجویان در دانشگاههای خیام مشهد، اصفهان، ارومیه، علم و صنعت، دانشگاه موسوم به بین‌المللی خمینی، اراک، اهواز و دانشگاه تهران در چندین نوبت دست به اعتراض زدند. بخشی از اعتراضات علیه بی‌کفایتی صنفی و نبود حداقل بهداشت بود. برخی اعتراضات علیه دستگیری کارگران و در همبستگی با آنان بود. بخشی از اعتراضات هم فریاد علیه دستگاه اختناق حاکم بر جامعه و سرکوب جنسیتی بوده است.
در کلیهٔ اعتراضات صورت‌گرفته، دانشجویان بر سر د۲موضوع متحد بودند و یک‌صدا فریاد زدند: اعتراض به سرکوب و اختناق ـ همبستگی با قیامهای کارگران ایران که بیش از ۵هفته است ادامه دارد.
دامنهٔ اعتراضات دانشجویی و کارگری هفته به هفته گسترش پیدا می‌کند. نقطهٔ ثقل این اعتراضات بر ۲محور استبداد سیاسی و فاصلهٔ بی‌حدواندازه طبقاتی است.
ویژه‌گی مهم این اعتراضات که مدام بالغ‌تر می‌شود، ندای همبستگی است که از جانب اقشار مختلف، عنوان و فریاد می‌شود.
مروری داریم بر نمونه‌های مهم حرکات و تجمع‌های اعتراضی دانشجویان در ۱۰روز اخیر:
ـ دانشجویان دانشگاه اصفهان به مناسبت روز دانشجو، به حضور ضرغامی در دانشگاه اعتراض کردند. یکی از دانشجویان خطاب به ضرغامی گفت: «دورهٔ اصلا‌ح‌طلبان و اصول‌گرایان به پایان رسیده است. صدای مردم را در خیابانها نمی‌شنوید؟».
ـ در تجمع دانشجویان دانشگاه تهران که ۱۸آذر برگزار شد، دانشجویی بلندگو را گرفت و فریاد زد: «من دانشجوی زن هستم. به من فرصت دهید تا از سال‌ها صدا در گلو ماندن و شنیده‌نشدن روایت کنم. مرا بشنوید!».
ـ دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در یکشنیه ۱۸آذر فریاد زدند: «زندانی سیاسی، آزاد باید گردد!».
ـ دانشجویان دانشگاه اهواز به مناسبت روز دانشجو، بیانیه‌ای را قرائت کردند که بر ۳موضوع انگشت تأکید گذاشتند: همبستگی با کارگران و معلمان ـ اعتراض به سرکوب و اختناق، تبعیض جنسیتی.
ـ روز ۱۸آذر در ایران ۲صدا به هم پیوستند. ۲صدای قدرتمند در بین اقشار مردم ایران: کارگران و دانشجویان. کارگران در خیابانهای اهواز و دانشجویان در دانشگاهها فریاد زدند: کارگر، دانشجو، اتحاد! اتحاد!
ـ روز ۱۸آذر در تجمع دانشجویان دانشگاه تهران در پردیس مرکزی، اینترنت دانشگاه را قطع کرده بودند تا دانشجویان امکان ارتباط نداشته باشند. با وجود این موانع، دانشجویان تجمع کردند و با بلند کردن عکس‌های دانشجویان و کارگران دستگیرشده، یک‌صدا خواهان آزادی زندانیان سیاسی شدند.
ـ روز سه‌شنبه ۲۰آذر دانشجویان دانشگاه خیام مشهد در حمایت از اسماعیل بخشی تجمع کردند. یکی از دانشجویان عکس اسماعیل بخشی را بالا برد. حراست دخالت کرد و تذکر داد. دانشجوی مزبور هیچ توجهی نکرد و ادامه داد. دانشجویان دیگر نیز به او پیوسته، حمایت کردند و تشویق نمودند.
بخشی از اعتراضات دانشجویان علیه بی‌کفایتی صنفی و نبودن بهداشت در سلف‌سرویس‌ها بوده است. در این رابطه این نکته قابل توجه است که سطح و کیفیت زندگی در ایران برای تمام اقشار اجتماعی چندین مدار پایین‌تر از استاندارد آن نزول یافته است. علت این سیر نزولی سطح زندگی و تغذیه و بهداشت چیزی نیست جز خاصه‌خرجی‌های حاکمیت ولایت فقیه در کشورهای دیگر که سرمایه و دارایی مردم ایران را می‌چاپد و در سوریه و یمن و عراق و لبنان و نیز برای سپاه پاسداران و دستگاه سرکوب‌گری‌اش هزینه می‌کند تا به این وسیله فرجه بقا برای فاشیسم مذهبی به دست بیاورد. در این زمینه دانشگاهها هم دچار نزول سطح تغذیه و بهداشت و کیفیت غذا شده‌اند. چند نمونه قابل توجه است:
ـ دانشجویان اراک در ۱۸آذر در اعتراض به این توهین و بی‌حرمتی، ظروف غذایشان را از محل سلف تا ساختمان رئیس دانشگاه روی زمین چیدند.
ـ ۱۹آذر دانشجویان دانشگاه بین‌المللی خمینی در اعتراضی مشابه دست به تجمع زدند.
ـ روز ۲۲آذر دانشجویان دانشگاه علم و صنعت در اعتراض به کیفیت پایین غذا، ظروف غذایشان را در سلف خوابگاه چیدند.
ـ روز ۲۵آذر دانشجویان دانشگاه ارومیه به کیفیت پایین غذا اعتراض کردند و مقابل سلف مرکزی دانشگاه تجمع کردند و شعار دادند: مسؤل بی‌کفایت، نمی‌خوایم نمی‌خوایم! / دانشجو می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد!
ـ روز ۲۶آذر دانشجویان دانشگاه خیام مشهد در اعتراض به پیدا شدن سوسک در غذا و عبور فاضلاب از زیر سلف‌سرویس، تجمع کردند و علیه بی‌کفایتی حاکمان شعار دادند و به نشانهٔ تحصن، روی زمین نشستند.
در بررسی نمونه‌های یادشده از حرکات و اعتراضات دانشجویان، آنچه شایان توجه و دقت است، ادامه‌دار شدن اعتراضات و تسلیم نشدن دانشجویان به شرایط تحمیلی حاکمیت است. نکتهٔ بعد، ارتقای اعتراضات به ضرورت اتحاد اقشار، به‌خصوص دانشجویان و کارگران می‌باشد.
همان‌طور که اخبار و گزارشات نشان می‌دهند، تمامی مسائل مبتلابه مردم که ناشی از حاکمیت آخوندی می‌باشد، درد مشترک اقشار گوناگون گشته است و دیگر اعتراضات اقشار مختلف هم‌چون کارگران، دانشجویان، معلمان و فرهنگیان، دانش‌آموز، زنان، کشاورزان و بازاریان در هم گره خورده است. از این رو دامنهٔ اعتراضات دارد به یک تعادل‌قوای تعیین‌کننده با حاکمیت بالغ می‌شود. چشم‌انداز این اعتراضات از یک طرف گویای بن‌بست حاکمیت ولایت فقیه برای پاسخ به آنها و از طرفی استمرارشان تا تحقق مطالبات برحق دانشجویان می‌باشد.
بیشتر بخوانید:
