از صبح روز شنبه ۲۶فروردین دور تازه‌یی از اعتصاب بازاریان و کسبه در شهرهای بانه و جوانرود در اعتراض به بستن مرزها و بالارفتن تعرفه‌های گمرکی آغاز شد و برای چندمین روز پیاپی دامنه آن به برخی شهرهای دیگر مثل مریوان و سقز هم کشیده شد.
مردم یکپارچه خواستار بازگشایی مرزها هستند، زیرا معیشت بسیاری از مردم شهرهای مختلف کردستان وابسته به مرزهایی است که رژیم در یک اقدام سرکوبگرانه و بدون هیچ‌گونه توجیه موجهی آن را بسته است.
مردم اعتصاب‌کننده در شهرهای کردستان به سمت فرمانداری شهرهای خود راهپیمایی کرده و در یک اقدام نمادین با پهن کردن سفره خالی در خیابانهای شهر به وضعیت وخیم معیشت و کسب و کار خود اعتراض کردند. در شهر بانه، یکی از عوامل اطلاعاتی رژیم که به منظور پراکنده ساختن معترضان تیراندازی هوایی کرده بود، توسط تظاهرکنندگان گوشمالی داده شد.
اعتصابی اکتیو و فعال
این اعتصابی بسیار فعال است چرا که مردم چندین اقدام را به‌موقع و هم‌زمان انجام دادند.
اولا اعتصاب کردند و بازار و مغازه‌های خود را بستند.
ثانیا دست به راهپیمایی به سمت فرمانداری رژیم زدند.
ثالثا سفره خالی در خیابانهای شهرها پهن کردند و وضعیت وخیم اقتصادی خود را با این اقدام سمبلیک به نمایش گذاشته و نوشتند: «سفره خالی ما نان می‌خواهد».
هم‌چنین ضمن تشویق همگان به گسترش اعتصاب، همه موانع را کنار زده و عوامل سرکوب را گوشمالی دادند.
اعتصابی اکتیو و فعال که از روز ۲۶فروردین شروع شد و استمرار داشته است.
اعتصابات شهرهای کردستان و علت استمرار آن
از آنجا که به‌علت چپاول و غارتگریهای مهره‌های رژیم در منطقه و انهدام صنایع و اقتصاد کشور هیچ زمینه‌یی برای اشتغال در این مناطق وجود ندارد، با بستن مرزها هزاران نفر به خیل عظیم بیکاران کشور افزوده می‌شود؛ کاسبکاران خرد ورشکست و بازاریان به‌شدت متضرر می‌شوند. در این شرایط مردم محروم همان آب‌باریکه و نان بخور و نمیری هم که از این طریق کسب می‌کردند را از دست داده و هیچ راهی جز اعتصاب و اعتراض برایشان باقی نمی‌ماند.
به همین علت روز پنجم اسفند بازاریان پیرانشهر و بانه و در روزهای ۱۴ و ۱۵فروردین بازاریان و مغازه‌داران شهرهای سقز و جوانرود و مریوان دست به اعتصاب زدند.
ادعای کذب رژیم مبنی بر حل تضاد معابر مرزی
چند روز پیش رژیم تحت فشار و اعتراضات مردمی مجبور شد ۲بازارچه را به‌رسمیت بشناسد یکی در منطقه پاوه به نام شوشمی و یکی هم در منطقه پیرانشهر به نام تمرچین.
البته این حتی بخش کوچکی از مشکلات مردم را هم حل نمی‌کند. به‌دلیل بیکاری گسترده، بخش قابل‌توجهی از مردم مجبورند کولبری کنند. صدها‌هزار نفر از مردم مشغول این کار بوده‌اند که در میان آنان از کودکان ۱۰ساله تا زنان و مردان سالخورده و دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی دیده می‌شوند. آنها در حالی که با انواع خطرات از جمله تیراندازی پاسداران و نیروهای مرزی، سقوط از کوه، یخ زدن بر اثر سرما و ماندن در زیر بهمن مواجهند، برای هر نوبت حمل بار فقط ۳۰ تا ۵۰هزارتومان (۵ تا ۹دلار)در آمد دارند.
مطابق آمار، طی سال گذشته(۱۳۹۶)، ٢١٢کولبر به دلایل مختلف در کردستان کشته شدند. بر اساس این آمار، بیشترین تعداد کولبران در پی شلیک مستقیم نیروهای نظامی کشته و زخمی شده‌اند.
یعنی کولبران محروم به‌خاطر کمتر از ۱۰دلار جان خود را به خطر می‌اندازند و این مایه ننگ و نفرت برای خامنه‌ای و سایر جنایتکاران رژیم آخوندی است که تمام سرمایه ایران را یا به غارت می‌برند و یا در اقدامات دخالت‌جویانه در کشورهای عراق و سوریه و یمن و لبنان هزینه می‌کنند. نتیجه این دخالتها که از جیب و سفره مردم غارت شده است، غير از فقر و محرومیت مردم ایران، کشتار مردم منطقه از جمله نیم‌میلیون نفر از مردم سوریه است.
