از زمانی که دولت رئیسی جلاد دور هشتم مذاکرات برجام در وین را شروع کرده است، اظهارات خوش‌بینانه‌ای توسط وزیر خارجه رژیم امیر عبداللهیان، علی باقری کنی سرپرست تیم مذاکره‌کننده و شمخانی مطرح می‌شود. اما همواره با شروطی همراه است نظیر: «مسایل مهمی باقی است که باید حل شود»، «اگر طرف مقابل حسن‌نیت داشته باشد»، «اگر طرف مقابل اراده داشته باشد... توافق به‌سرعت صورت می‌گیرد».
اما این شروط آن چنان است که خطیب‌زاده سخنگوی وزارت‌خارجه در مورد آنها گفت: «متأسفانه در سه یا چند موضوع اصلی هم‌چنان طرفهای غربی و آمریکا تصمیم سیاسی خودشان را نگرفتند» (خبرگزاری فارس ۹ اسفند ۱۴۰۰).
عباس گلرو رئیس کمیته روابط خارجی مجلس آخوندی نیز در مورد تضمین طرف مقابل که بعداً توافق احتمالی را نقض نکند، گفت: «مکانیسمی باید تعریف شود که طرف مقابل نتواند به تعهداتش پشت پا زند. اگر طرف مقابل این موضوع را نپذیرد، ما باید فرایندی را تعبیه کنیم تا تضمین در نحوه عملکرد ما نهفته باشد» (خبرگزاری مجلس ۸ اسفند ۱۴۰۰).
این در شرایطی است که طرف غربی مذاکرات به‌ویژه آمریکا تاکنون تعهدی در مورد عدم لغو توافق احتمالی در آینده نداده، چه رسد به این‌که مکانیسمی برای اجرای آن تعریف کند.
به فرض هم که چنین توافقی روی کاغذ هم تعریف بشود، تا وقتی همین توافق به تصویب دو مجلس آمریکا نرسد هیچ تضمینی برای حفظ و رعایت این توافق توسط دولت بعدی آمریکا وجود نخواهد داشت.
نظام‌الدین موسوی عضو هیأت‌رئیسه مجلس ارتجاع در مورد تحریم‌ها و رویکرد طرف مقابل گفت: «ما با تحریم‌های ظالمانه آمریکا مواجه هستیم، اگر جایی تعهد یا تضمینی می‌دهیم، باید تعهد متقابل هم وجود داشته باشد که رفع تحریم‌ها و انتفاع اقتصادی باشد» (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۸ اسفند ۱۴۰۰)
رفع کامل تحریم‌ها هم سرابی بیش نیست چرا که بسیاری از تحریم‌ها فرا برجامی است و دولت آمریکا هم اعلام کرده است در صورت توافق تحریم‌های مربوط به برجام را لغو می‌کند.
در زمینه معضلات باقیمانده در مذاکرات، رسانه‌های وابسته به خامنه‌ای نسبت به توافق خوب مورد نظر مقامات وزارت‌خارجه ابراز بدبینی می‌کنند از جمله کیهان خامنه‌ای می‌نویسد: « به نظر می‌رسد که عدم توافق بهتر از توافق بد است و آنچه بایستی در دستور کار تیم مذاکره‌کننده کشورمان قرار گیرد این است که ضمن پافشاری بر اصول و شروط ملت ایران (لغو تحریم‌ها، راستی‌آزمایی مؤثر و ارائه تضمین از سوی آمریکایی‌ها) نشان دهند که ریل دیپلماسی کشور در دولت سیزدهم تغییر کرده و جمهوری اسلامی ایران معطل برجام نمی‌ماند» (کیهان ۸ اسفند ۱۴۰۰).
روزنامه وطن امروز۹ اسفند نیز در مورد مسایل باقیمانده نوشت: « موضوعات مهمی که می‌تواند اصل توافق را تحت تأثیر قرار دهد حل نشده باقی مانده است. یکی از آنها PMD (ابعاد نظامی احتمالی) یا مطالعات ادعایی است که تهران خاتمه آن را به‌عنوان یکی از خطوط قرمز غیرقابل خدشه و عدول‌ناپذیر خود، شرط هر گونه توافقی قرار داده است».
روزنامه شرق وابسته به باند مغلوب اظهارات بدبینانهٔ رسانه‌ها و مهره‌هایی از باند خامنه‌ای را «ساز ناکوک» خواند و نوشت: «با آن‌که مذاکرات در دولت رئیسیِ کاملاً اصول‌گرا که در انتخابات مورد حمایت تمام اصول‌گرایان قرار گرفت، در حال پیشروی است باز هم صداهای ناکوک از همان نیروها شنیده می‌شود» (شرق ۹ اسفند ۱۴۰۰).
همه این فاکتها بیانگر این است که بن‌بست مذاکرات هنوز ادامه دارد و سه محور مورد اشاره خطیب‌زاده مانع پیشرفت کامل آن شده است.
به نظر می‌رسد علت نرسیدن خبرهای خوب از وین در این رابطه باشد که هنوز توافق مورد نظر رژیم در دسترس نیست، و طرف مقابل هم‌چنان بر مواضع خود یعنی لغو نکردن همه تحریم‌ها و عدم تضمین لغو توافق در آینده با پر جا است. و رژیم هم‌چنان بر سر دوراهی تصمیم در مورد خوردن زهر یا رفتن در مسیر انقباض و بمب‌سازی در گل مانده است.
