«حدود ۶۳درصد جمعیت چابهار با شرایطی اسف‌بار در سکونتگاههای غیررسمی حاشیه شهر زندگی می‌کنند که بزرگترین منطقه حاشیه‌نشین کشور بحساب می‌آید. به گفته مسئولان که البته آمار دقیقی هم ارائه نمی‌دهند، ۴۰ تا ۵۰هزار نفر از جمعیت ۹۰ تا ۱۰۰هزار نفری شهر چابهار در حاشیه زندگی می‌کنند که بیشترین جمعیت حاشیه‌نشین یک شهر در کشور نسبت به جمعیت آن است». (خبرگزاری حکومتی تسنیم ۱۶مرداد ۹۶)
اگر چه در سایه حاکمیت غارت و چپاول ولایت‌فقیه پدیده شوم حاشیه نشینی، که نماد تمام‌عیار فقر و فلاکت، استثمار و عدم توزیع عادلانه ثروت است هم‌اکنون در سراسر میهن اشغال شده به بزرگترین بحران حاکمیت آخوندی تبدیل شده است اما در این میان بی‌تردید هم چون گذشته حرف اول و آخر حاشیه نشینی را باز هم میلیونها تن از محرومترین اقشار زحمتکش سیستان و بلوچستان می‌زنند.
شتاب روزافزون و لجام گسیخته فقر و گرسنگی و خانه خرابی، در نتیجه فساد نهادینه شده نظام ولایت‌فقیه، آنهم در شرایطی که میهن دربندمان از کشورهای غنی و ثروتمند جهان به‌شمار می‌رود تا آنجا در جامعه فقرزده ایران ریشه دوانده است و شرایط زندگی و تغذیه را در بسیاری از مناطق کشور فاجعه‌بار کرده است که هم‌اکنون نزدیک به ۵۰میلیون ایرانی در زیر خط فقر زندگی می‌کنند. چهره کریه و درد ناک این فقر که البته دیگر پوشیدنی هم نیست را می‌توان در جا به‌جای میهن اسیر در میان حاشیه نشینان شهرهای بزرگ و کوچک به‌خوبی مشاهده کرد.
در تأیید این نکته خبرگزاری حکومتی موسوم به ایرنا می‌نویسد: «سیستان و بلوچستان به‌عنوان پهناورترین استان از جمله مناطق محروم کشور است که هم اینک از نظر سو ء تغذیه در شرایط بحرانی به‌سر می‌برد به‌طوری که به گفته بسیاری از مسئولان و کارشناسان حوزه بهداشت و درمان بسیاری ازکودکان استان از وجود این اختلال رنج می‌برند. حدود یک پنجم کودکان زیر پنج سال سیستان و بلوچستان از مشکل لاغری، کم وزنی و کوتاه قدی رنج می‌برند. .. بیشتر ساکنان این مناطق از درآمد بسیار پایینی برخوردارند، به‌طوری که برخی از آنان بعضاً فقط با درآمد یارانه‌ها زندگی می‌کنند و هزینه خرید مواد غذایی مناسب را ندارند».
با تمام این توصیفات در میان تمامی فاکتورهایی که به حاشیه نشینی میلیونها تن از هموطنان محروم میهن اسیر راه برده است، بی‌تردید مهمترین فاکتور را باید در سیاستهای ضدملی و وطن‌فروشانه باندهای غارتگر مافیای آب آخوندی که عموماً وابسته به سپاه ضد‌مردمی پاسداران می‌باشند جستجو کرد، چرا که هیچ راه کار دیگری برای روستاییان محروم میهن به جز بیغوله نشینی در کنار شهرها باقی نگذاشته است.
شاهد بر این مطلب همین بس که رسانه‌های حکومتی معترفند: «منابع آب و خاک دشت‌های کشور در ۳۰سال آینده هم به‌لحاظ افزایش سطح آب‌های زیرزمینی و تبخیر از آب‌های سطحی و هم به‌لحاظ افت سطح آب‌های زیرزمینی و کسری ذخیره مخزن در معرض نابودی قرار خواهند داشت. بدین لحاظ در ۳۰سال آینده برای ۷۵میلیون ایرانی، نانی برای خوردن و محیط‌زیستی برای زندگی وجود نخواهد داشت».
به این ترتیب است که از هم‌اکنون مشاهده می‌کنیم آثار گسترده این فقر دامنه‌دار و مزمن، آرام آرام با خشک شدن محیط‌زیست و سرزمین ایران از خاک به خانه‌ها خزیده و شمار کثیری را هم‌اکنون به خود مبتلا کرده آن چنان‌که جمعیت کثیری از روستاییان مجبور به ترک روستاهای پرآب و سر سبز گذشته شده و با حاشیه نشینی در کنار شهرهای میهن روزگار خود را با فلاکت طی می‌کنند.
به‌عنوان نمونه جمعیت شهر زاهدان از ۹۳۷۴۰نفر در سال ۱۳۵۵ به ۵۳۲۲۷۰نفر در سال ۱۳۸۲ افزایش یافته و به گفته مهره‌ها و کارگزاران حکومتی این جمعیت در حال حاضر به مرز یک میلیون نفر، یعنی معادل ده برابر افزایش پیدا کرده است. بعبارت دیگر به‌طور متوسط سالانه ۶.۶درصد رشد داشته است. جالب این جاست که بر اساس آمارهای حکومتی نزدیک به یک‌سوم از جمعیت این شهر هم‌اکنون حاشیه‌نشین می‌باشند. این در حالی است که بخش زیادی از جمعیت این شهر در فقر و بیکاری به‌سر می‌برند و در برخی از نقاط این استان افراد برای دستیابی به آب باید حدود ۴کیلومتر راه طی کنند تا بتوانند از آب شرب استفاده کنند.
در باب شرایط مردم محروم سیستان و بلوچستان و فساد نهادینه شده در حاکمیت آخوندی رحمانی فضلی وزیر کشور آخوند شیاد روحانی این‌گونه مجبور به اعتراف می‌شود: «در فاصله ۱۰دقیقه از شهر زاهدان، با جایی مواجه می‌شوید که ۲۵۰هزار نفر با استاندارد‌ها، سطح زندگی و شرایط ۱۰۰سال قبل زندگی می‌کنند». و در ادامه آن اضافه می‌کند که: دو لشگر برای «ایجاد امنیت و جبران نبود توازن» در استان سیستان و بلوچستان مستقر هستند، در حالی که هزینه نگهداری این دو لشکر «دو برابر نیاز سرمایه‌گذاری» برای توسعه این استان است.
ارگان تروریستی قدس در ادامه جنگ و دعواهای غارتگرانه باندهای آخوندی با انتشار گزارشی تحت عنوان تسنیم از بزرگترین منطقه حاشیه‌نشین کشور اعتراف می‌کند: «حدود ۶۳درصد جمعیت چابهار در حالی با شرایطی اسف‌بار در سکونتگاههای غیررسمی حاشیه شهر زندگی می‌کنند که سال‌هاست مسئولان وعده ساماندهی این شرایط را می‌دهند... شهرهای زابل، چابهار، کنارک و زاهدان بیشترین جمعیت حاشیه‌نشین سیستان و بلوچستان را تشکیل می‌دهند و زاهدان با بیش از ۲۵۰هزار نفر جمعیت حاشیه‌نشین، رکورد‌دار این شهرهاست. اما اهمیت حاشیه‌نشینی بیشتر به چابهار بر می‌گردد که بزرگترین منطقه حاشیه‌نشین کشور در آن قرار دارد، چرا که به گفته مسئولان که البته آمار دقیقی هم ارائه نمی‌دهند، ۴۰ تا ۵۰هزار نفر از جمعیت ۹۰ تا ۱۰۰هزار نفری شهر چابهار در حاشیه زندگی می‌کنند که بیشترین جمعیت حاشیه‌نشین یک شهر در کشور نسبت به جمعیت آن است. ... بنا بر برخی گزارشها چیزی بالغ بر ۵۰۰هزار نفر از جمعیت ۲میلیون و ۶۰۰هزار نفری سیستان و بلوچستان در سکونتگاههای غیررسمی حاشیه شهرها زندگی می‌کنند».
ارگان تروریستی قدس در ادامه گزارش ضمن اعتراف به فقر گسترده در میان مردم محروم این خطه از میهن، وجه غارتگری حاکمیت فاسد آخوندی را به‌صورت معکوس این‌گونه اعتراف می‌کند: «چابهار 'نگین توسعه شرق کشور' نام گرفته و در حال حاضر پروژه‌های بسیار مهمی در این بندر بین‌المللی در حال اجراست. به عقیده کارشناسان و البته فرماندار ویژه چابهار شاید در وهله اول باید ریشه حاشیه‌نشینی طولانی در این بندر را در ایجاد منطقه آزاد تجاری جستجو کرد. چرا که افرادی که از روستاها و شهرهای گوناگون به امید یافتن کار و درآمدی بهتر در منطقه آزاد تجاری به چابهار مهاجرت کرده‌اند، اکنون در مناطق حاشیه شهر ساکن هستند و توسعه نامتوازن و گسترش حاشیه‌نشینی یکی از پیامدهای ایجاد منطقه آزاد تجاری و صنعتی در چابهار است». و در ادامه به‌نقل از یک عضو مجلس ارتجاع اضافه می‌کند: «۶۳درصد جمعیت این بندر در ۳۳۰هکتار از اراضی حاشیه شهر شامل مناطق 'جنگولک، کمب مرادآباد، رمین، عثمان آباد، میرآباد و نوک‌آباد' ساکن هستند که در این میان 'کمب' بدترین وضعیت را دارد و 'بزرگترین منطقه حاشیه‌نشین کشور' محسوب می‌شود. ساکنان حاشیه‌نشین چابهار پایین‌ترین شاخصهای زندگی را دارند. اگر سری به مناطق حاشیه بزنید عمق محرومیت را حس می‌کنید. مردم محروم و زیر خط فقر حاشیه چابهار فاقد حداقل امکانات رفاهی هستند و آب، برق و فضای بهداشتی و آموزشی ندارند».
- ارگان تروریستی قدس موسوم به تسنیم ۲۱فروردین ۹۶ تحت عنوان سیستان و بلوچستان از رکوردداران حاشیه‌نشینی کشور/ بودجه حل معضل حاشیه‌نشینی در استان کجا هزینه می‌شود، ضمن اعتراف به چپاول و غارت اموال مردم محروم این استان، باند مغلوب رژیم را این‌گونه زیر ضرب می‌برد: «سیستان و بلوچستان یکی از رکوردداران حاشیه‌نشینی در کشور است که طبق گفته مدیرکل راه و شهرسازی این استان، در ۴شهر زابل، زاهدان، چابهار و ایرانشهر با مجموع جمعیت حدود ۳میلیون نفر، یک میلیون و ۸۲نفر حاشیه‌نشین هستند».
ارگان تروریستی قدس در ادامه وحشت و هراس رژیم آخوندی را از آتش زیر خاکستری که در این خطه محروم میهن نهفته است این‌گونه بیان می‌کند: «مردم ساکن در این مناطق در بدترین شرایط زندگی می‌کنند که اگر نسبت به این موضوع بی‌تفاوت باشیم، خسارات جبران‌ناپذیری به استان و کشور تحمیل می‌شود و به‌دنبال آن غارت و چپاول مهره‌های حکومتی را عامل اصلی این شرایط معرفی می‌کند و اعتراف می‌کند: «اکنون که سال ۹۵ سپری شده هنوز شاهد تحولی در زمینه رفع مشکلات حاشیه‌نشینان در سطح استان نیستیم و مشخص نشده که آن ۳۰درصد بودجه‌یی که استاندار وعده داده بود دقیقاً در کجا صرف شده، زیرا زاهدان، چابهار و دیگر شهرهای استان هم‌چنان در این رابطه همان روند گذشته را طی می‌کنند. اوضاع حاشیه‌نشینی در این شهرها در سال‌های اخیر نه تنها بهتر نشده، بلکه روز به روز بدتر می‌شود و علت مسأله نیز عدم توجه و اقدام مناسب مسئولان است. فقر و معیشت بد مردم به‌ویژه روستانشینان سبب می‌شود تا آنها به حاشیه شهرها هجوم آورند».
-روزنامه حکومتی موسوم به فرهیختگان ۲۲مرداد ۹۶ تحت عنوان تشنگی در جوار آب می‌نویسد: «چابهار یکی از شهرهای جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان است و تنها بندر کشور است که در کنار دریای مکران و اقیانوس هند قرار دارد. با این حال آمارها می‌گویند بیش از ۵۰سال است که مردم چابهار با وجود قرار گرفتن در کنار این منبع عظیم آب با مشکل کم‌آبی مواجه هستند. به‌طوری که ۹۰درصد از روستانشینان این منطقه فاقد شبکه آبرسانی هستند و گفته می‌شود ۴۳۸روستای چابهار به‌دلیل نبود آب بهداشتی جان خود را از دست داده‌اند. در این میان برخی از ساکنان این روستاها به‌دلیل استفاده از آب‌های غیربهداشتی که گاها حیوانات از آنها استفاده می‌کنند به برخی از بیماریهای واگیردار مبتلا شده‌اند. چابهار ۱۲۰هزار نفر جمعیت دارد، با این حال ۲۰سال است که به‌دلیل کمبود آب در این منطقه، آب جیره‌بندی می‌شود. سال گذشته میزان آب برای هر نفر ۱۵لیتر در شبانه‌روز اعلام شد».
این منبع حکومتی در ادامه اضافه می‌کند: «به گفته شاهدان عینی در مناطقی که سیستم لوله‌کشی آب وجود دارد هم مردم دو روز در هفته به آب بهداشتی دسترسی دارند، البته گاهی همین دو روز هم ممکن است دسترسی وجود نداشته باشد. در این میان فرسودگی بیش از اندازه لوله‌ها و کمبود آب در شبکه آبرسانی سبب شده تا نیمی از جمعیت شهر از همین آب جیره‌بندی دو روزه هم برخوردار نباشند و آب را از تانکرهای سیار آبرسانی خریداری کنند. شهرستان چابهار ۳۵دستگاه تانکر آبرسانی دارد که ۱۹تانکر دولتی و ۱۶تانکر استیجاری است. اکثر این تانکرها فرسوده هستند و دولت بالغ بر هشت میلیارد تومان به تانکرهای خصوصی و چاه‌های آب بدهکار است. این تعداد تانکر محدود و قدیمی‌توان آبرسانی به ۲۸۰هزار نفر جمعیت شهر و روستاهای چابهار را ندارند اما اداره آب و فاضلاب روستایی نیز توان تعمیر و اجاره تانکرهای بیشتر را ندارد».
اگر چه در سایه حاکمیت غارت و چپاول ولایت‌فقیه پدیده شوم حاشیه نشینی، که نماد تمام‌عیار فقر و فلاکت، استثمار و عدم توزیع عادلانه ثروت است هم‌اکنون در سراسر میهن اشغال شده به بزرگترین بحران حاکمیت آخوندی تبدیل شده است اما در این میان بی‌تردید هم چون گذشته حرف اول و آخر حاشیه نشینی را باز هم میلیونها تن از محرومترین اقشار زحمتکش سیستان و بلوچستان می‌زنند.
شتاب روزافزون و لجام گسیخته فقر و گرسنگی و خانه خرابی، در نتیجه فساد نهادینه شده نظام ولایت‌فقیه، آنهم در شرایطی که میهن دربندمان از کشورهای غنی و ثروتمند جهان به‌شمار می‌رود تا آنجا در جامعه فقرزده ایران ریشه دوانده است و شرایط زندگی و تغذیه را در بسیاری از مناطق کشور فاجعه‌بار کرده است که هم‌اکنون نزدیک به ۵۰میلیون ایرانی در زیر خط فقر زندگی می‌کنند. چهره کریه و درد ناک این فقر که البته دیگر پوشیدنی هم نیست را می‌توان در جا به‌جای میهن اسیر در میان حاشیه نشینان شهرهای بزرگ و کوچک به‌خوبی مشاهده کرد.
در تأیید این نکته خبرگزاری حکومتی موسوم به ایرنا می‌نویسد: «سیستان و بلوچستان به‌عنوان پهناورترین استان از جمله مناطق محروم کشور است که هم اینک از نظر سو ء تغذیه در شرایط بحرانی به‌سر می‌برد به‌طوری که به گفته بسیاری از مسئولان و کارشناسان حوزه بهداشت و درمان بسیاری ازکودکان استان از وجود این اختلال رنج می‌برند. حدود یک پنجم کودکان زیر پنج سال سیستان و بلوچستان از مشکل لاغری، کم وزنی و کوتاه قدی رنج می‌برند. .. بیشتر ساکنان این مناطق از درآمد بسیار پایینی برخوردارند، به‌طوری که برخی از آنان بعضاً فقط با درآمد یارانه‌ها زندگی می‌کنند و هزینه خرید مواد غذایی مناسب را ندارند».
با تمام این توصیفات در میان تمامی فاکتورهایی که به حاشیه نشینی میلیونها تن از هموطنان محروم میهن اسیر راه برده است، بی‌تردید مهمترین فاکتور را باید در سیاستهای ضدملی و وطن‌فروشانه باندهای غارتگر مافیای آب آخوندی که عموماً وابسته به سپاه ضد‌مردمی پاسداران می‌باشند جستجو کرد، چرا که هیچ راه کار دیگری برای روستاییان محروم میهن به جز بیغوله نشینی در کنار شهرها باقی نگذاشته است.
شاهد بر این مطلب همین بس که رسانه‌های حکومتی معترفند: «منابع آب و خاک دشت‌های کشور در ۳۰سال آینده هم به‌لحاظ افزایش سطح آب‌های زیرزمینی و تبخیر از آب‌های سطحی و هم به‌لحاظ افت سطح آب‌های زیرزمینی و کسری ذخیره مخزن در معرض نابودی قرار خواهند داشت. بدین لحاظ در ۳۰سال آینده برای ۷۵میلیون ایرانی، نانی برای خوردن و محیط‌زیستی برای زندگی وجود نخواهد داشت».
به این ترتیب است که از هم‌اکنون مشاهده می‌کنیم آثار گسترده این فقر دامنه‌دار و مزمن، آرام آرام با خشک شدن محیط‌زیست و سرزمین ایران از خاک به خانه‌ها خزیده و شمار کثیری را هم‌اکنون به خود مبتلا کرده آن چنان‌که جمعیت کثیری از روستاییان مجبور به ترک روستاهای پرآب و سر سبز گذشته شده و با حاشیه نشینی در کنار شهرهای میهن روزگار خود را با فلاکت طی می‌کنند.
به‌عنوان نمونه جمعیت شهر زاهدان از ۹۳۷۴۰نفر در سال ۱۳۵۵ به ۵۳۲۲۷۰نفر در سال ۱۳۸۲ افزایش یافته و به گفته مهره‌ها و کارگزاران حکومتی این جمعیت در حال حاضر به مرز یک میلیون نفر، یعنی معادل ده برابر افزایش پیدا کرده است. بعبارت دیگر به‌طور متوسط سالانه ۶.۶درصد رشد داشته است. جالب این جاست که بر اساس آمارهای حکومتی نزدیک به یک‌سوم از جمعیت این شهر هم‌اکنون حاشیه‌نشین می‌باشند. این در حالی است که بخش زیادی از جمعیت این شهر در فقر و بیکاری به‌سر می‌برند و در برخی از نقاط این استان افراد برای دستیابی به آب باید حدود ۴کیلومتر راه طی کنند تا بتوانند از آب شرب استفاده کنند.
در باب شرایط مردم محروم سیستان و بلوچستان و فساد نهادینه شده در حاکمیت آخوندی رحمانی فضلی وزیر کشور آخوند شیاد روحانی این‌گونه مجبور به اعتراف می‌شود: «در فاصله ۱۰دقیقه از شهر زاهدان، با جایی مواجه می‌شوید که ۲۵۰هزار نفر با استاندارد‌ها، سطح زندگی و شرایط ۱۰۰سال قبل زندگی می‌کنند». و در ادامه آن اضافه می‌کند که: دو لشگر برای «ایجاد امنیت و جبران نبود توازن» در استان سیستان و بلوچستان مستقر هستند، در حالی که هزینه نگهداری این دو لشکر «دو برابر نیاز سرمایه‌گذاری» برای توسعه این استان است.
ارگان تروریستی قدس در ادامه جنگ و دعواهای غارتگرانه باندهای آخوندی با انتشار گزارشی تحت عنوان تسنیم از بزرگترین منطقه حاشیه‌نشین کشور اعتراف می‌کند: «حدود ۶۳درصد جمعیت چابهار در حالی با شرایطی اسف‌بار در سکونتگاههای غیررسمی حاشیه شهر زندگی می‌کنند که سال‌هاست مسئولان وعده ساماندهی این شرایط را می‌دهند... شهرهای زابل، چابهار، کنارک و زاهدان بیشترین جمعیت حاشیه‌نشین سیستان و بلوچستان را تشکیل می‌دهند و زاهدان با بیش از ۲۵۰هزار نفر جمعیت حاشیه‌نشین، رکورد‌دار این شهرهاست. اما اهمیت حاشیه‌نشینی بیشتر به چابهار بر می‌گردد که بزرگترین منطقه حاشیه‌نشین کشور در آن قرار دارد، چرا که به گفته مسئولان که البته آمار دقیقی هم ارائه نمی‌دهند، ۴۰ تا ۵۰هزار نفر از جمعیت ۹۰ تا ۱۰۰هزار نفری شهر چابهار در حاشیه زندگی می‌کنند که بیشترین جمعیت حاشیه‌نشین یک شهر در کشور نسبت به جمعیت آن است. ... بنا بر برخی گزارشها چیزی بالغ بر ۵۰۰هزار نفر از جمعیت ۲میلیون و ۶۰۰هزار نفری سیستان و بلوچستان در سکونتگاههای غیررسمی حاشیه شهرها زندگی می‌کنند».
ارگان تروریستی قدس در ادامه گزارش ضمن اعتراف به فقر گسترده در میان مردم محروم این خطه از میهن، وجه غارتگری حاکمیت فاسد آخوندی را به‌صورت معکوس این‌گونه اعتراف می‌کند: «چابهار 'نگین توسعه شرق کشور' نام گرفته و در حال حاضر پروژه‌های بسیار مهمی در این بندر بین‌المللی در حال اجراست. به عقیده کارشناسان و البته فرماندار ویژه چابهار شاید در وهله اول باید ریشه حاشیه‌نشینی طولانی در این بندر را در ایجاد منطقه آزاد تجاری جستجو کرد. چرا که افرادی که از روستاها و شهرهای گوناگون به امید یافتن کار و درآمدی بهتر در منطقه آزاد تجاری به چابهار مهاجرت کرده‌اند، اکنون در مناطق حاشیه شهر ساکن هستند و توسعه نامتوازن و گسترش حاشیه‌نشینی یکی از پیامدهای ایجاد منطقه آزاد تجاری و صنعتی در چابهار است». و در ادامه به‌نقل از یک عضو مجلس ارتجاع اضافه می‌کند: «۶۳درصد جمعیت این بندر در ۳۳۰هکتار از اراضی حاشیه شهر شامل مناطق 'جنگولک، کمب مرادآباد، رمین، عثمان آباد، میرآباد و نوک‌آباد' ساکن هستند که در این میان 'کمب' بدترین وضعیت را دارد و 'بزرگترین منطقه حاشیه‌نشین کشور' محسوب می‌شود. ساکنان حاشیه‌نشین چابهار پایین‌ترین شاخصهای زندگی را دارند. اگر سری به مناطق حاشیه بزنید عمق محرومیت را حس می‌کنید. مردم محروم و زیر خط فقر حاشیه چابهار فاقد حداقل امکانات رفاهی هستند و آب، برق و فضای بهداشتی و آموزشی ندارند».
- ارگان تروریستی قدس موسوم به تسنیم ۲۱فروردین ۹۶ تحت عنوان سیستان و بلوچستان از رکوردداران حاشیه‌نشینی کشور/ بودجه حل معضل حاشیه‌نشینی در استان کجا هزینه می‌شود، ضمن اعتراف به چپاول و غارت اموال مردم محروم این استان، باند مغلوب رژیم را این‌گونه زیر ضرب می‌برد: «سیستان و بلوچستان یکی از رکوردداران حاشیه‌نشینی در کشور است که طبق گفته مدیرکل راه و شهرسازی این استان، در ۴شهر زابل، زاهدان، چابهار و ایرانشهر با مجموع جمعیت حدود ۳میلیون نفر، یک میلیون و ۸۲نفر حاشیه‌نشین هستند».
ارگان تروریستی قدس در ادامه وحشت و هراس رژیم آخوندی را از آتش زیر خاکستری که در این خطه محروم میهن نهفته است این‌گونه بیان می‌کند: «مردم ساکن در این مناطق در بدترین شرایط زندگی می‌کنند که اگر نسبت به این موضوع بی‌تفاوت باشیم، خسارات جبران‌ناپذیری به استان و کشور تحمیل می‌شود و به‌دنبال آن غارت و چپاول مهره‌های حکومتی را عامل اصلی این شرایط معرفی می‌کند و اعتراف می‌کند: «اکنون که سال ۹۵ سپری شده هنوز شاهد تحولی در زمینه رفع مشکلات حاشیه‌نشینان در سطح استان نیستیم و مشخص نشده که آن ۳۰درصد بودجه‌یی که استاندار وعده داده بود دقیقاً در کجا صرف شده، زیرا زاهدان، چابهار و دیگر شهرهای استان هم‌چنان در این رابطه همان روند گذشته را طی می‌کنند. اوضاع حاشیه‌نشینی در این شهرها در سال‌های اخیر نه تنها بهتر نشده، بلکه روز به روز بدتر می‌شود و علت مسأله نیز عدم توجه و اقدام مناسب مسئولان است. فقر و معیشت بد مردم به‌ویژه روستانشینان سبب می‌شود تا آنها به حاشیه شهرها هجوم آورند».
-روزنامه حکومتی موسوم به فرهیختگان ۲۲مرداد ۹۶ تحت عنوان تشنگی در جوار آب می‌نویسد: «چابهار یکی از شهرهای جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان است و تنها بندر کشور است که در کنار دریای مکران و اقیانوس هند قرار دارد. با این حال آمارها می‌گویند بیش از ۵۰سال است که مردم چابهار با وجود قرار گرفتن در کنار این منبع عظیم آب با مشکل کم‌آبی مواجه هستند. به‌طوری که ۹۰درصد از روستانشینان این منطقه فاقد شبکه آبرسانی هستند و گفته می‌شود ۴۳۸روستای چابهار به‌دلیل نبود آب بهداشتی جان خود را از دست داده‌اند. در این میان برخی از ساکنان این روستاها به‌دلیل استفاده از آب‌های غیربهداشتی که گاها حیوانات از آنها استفاده می‌کنند به برخی از بیماریهای واگیردار مبتلا شده‌اند. چابهار ۱۲۰هزار نفر جمعیت دارد، با این حال ۲۰سال است که به‌دلیل کمبود آب در این منطقه، آب جیره‌بندی می‌شود. سال گذشته میزان آب برای هر نفر ۱۵لیتر در شبانه‌روز اعلام شد».
این منبع حکومتی در ادامه اضافه می‌کند: «به گفته شاهدان عینی در مناطقی که سیستم لوله‌کشی آب وجود دارد هم مردم دو روز در هفته به آب بهداشتی دسترسی دارند، البته گاهی همین دو روز هم ممکن است دسترسی وجود نداشته باشد. در این میان فرسودگی بیش از اندازه لوله‌ها و کمبود آب در شبکه آبرسانی سبب شده تا نیمی از جمعیت شهر از همین آب جیره‌بندی دو روزه هم برخوردار نباشند و آب را از تانکرهای سیار آبرسانی خریداری کنند. شهرستان چابهار ۳۵دستگاه تانکر آبرسانی دارد که ۱۹تانکر دولتی و ۱۶تانکر استیجاری است. اکثر این تانکرها فرسوده هستند و دولت بالغ بر هشت میلیارد تومان به تانکرهای خصوصی و چاه‌های آب بدهکار است. این تعداد تانکر محدود و قدیمی‌توان آبرسانی به ۲۸۰هزار نفر جمعیت شهر و روستاهای چابهار را ندارند اما اداره آب و فاضلاب روستایی نیز توان تعمیر و اجاره تانکرهای بیشتر را ندارد».
