خامنه‌ای روز ۱۱فروردین ۱۴۰۴ با اشاره به‌سرعت بالای تحولات و این‌که «حوادث با سرعت سرسام‌آور اتفاق می‌افتد»، از تهدیدی نزدیک سخن گفت که از رگ گردن به او و نظامش نزدیک‌تر است. خلیفه هشدار داد که دشمنان «به فکر این» هستند «که در داخل کشور فتنه راه بیندازند، مثل بعضی از سال‌های قبل که راه انداختند».
این اعلام خطر در شرایطی مطرح می‌شود که ورشکستگی اقتصادی رژیم و بحران معیشتی پس از ۴دهه تبهکاری و غارتگری، بیش از همیشه در سفره‌های مردم آشکار شده و جامعه را به انبار باروت تبدیل کرده است.
رسانه‌های وابسته به نظام با تیترهایی چون «آیا اقتصاد ایران در سال ۱۴۰۴ فرومی‌پاشد؟»(انصاف‌نیوز، ۱۰فروردین) و پرسش‌هایی مانند «چرا هیچ برنامه‌یی برای نجات صنعت وجود ندارد»(رویداد۲۴، ۶فروردین) به وخامت اوضاع اشاره دارند.
کارشناسان حکومتی ماه‌های هراس‌انگیزی را پیش‌بینی می‌کنند. یکی از آنها از «نقطهٔ خطرناکی» در آینده‌یی نزدیک سخن می‌گوید که در آن «دولت توان خود را برای کنترل بحران‌ها از دست» می‌دهد و نتیجه آن «تنش‌های اجتماعی و ناآرامی‌های داخلی» و در نهایت رسیدن «به مرحله بی‌ثباتی و فروپاشی» نظام خواهد بود(ایمانی‌راد، ۱۰فروردین). دیگری با طرح این پرسش که «چرا به وضعیت تاریک امروز رسیده‌ایم»، از «رکود سنگین در بازار» و نبود «برنامهٔ واضحی» برای نجات آن در «سال آینده» ابراز نگرانی می‌کند(حیدری، ۶فروردین).
در این میان، رئیس‌جمهور وامانده ارتجاع روز ۹فروردین در جلسه با استانداران رژیم از آنها خواست کاری کنند که شعار «تولید» خامنه‌ای در سال جدید باز هم یک شعار توخالی باقی نماند. پزشکیان «با آرزوی طول عمر با عزت و برکت برای مقام معظم رهبری»، گفت: «شعاری که مقام معظم رهبری امسال اعلام فرمودند، همه استانداران باید کاری بکنیم که در شعار و در سخنرانی نماند. الآن بخواهیم تولید کنیم در قدم اول از ما انرژی می‌خواهند، اگر انرژی نداشته باشیم هی بگوییم ما پشتیبانی می‌کنیم، خوب می‌گویند برق بده! در سالی که گذشت متأسفانه نتوانستیم انرژی به تولیدکنندگان خودمان بدهیم و برق کارخانه‌ها را قطع کردیم سوخت‌شان را و گازشان را قطع می‌کردیم اگر نتوانیم پشتیبانی کنیم حتی اراده هم بکنیم وقتی برق ندهیم گاز ندهیم خوب تولید نمی‌شود!»
همین وضعیت وخیم بود که خامنه‌ای را در ۱۱فروردین وادار به هشدار درباره قیام گرسنگان کرد. بلافاصله پس از آن، سایت شرق رژیم(۱۱فروردین) با تیتر درشت «شورش نان در ۱۴۰۴» این تهدید را شفاف‌تر کرد و نوشت: «نظام با چالش‌های بزرگی مواجه است... ناظران سیاسی، وقوع اعتراضات گسترده در سال ۱۴۰۴ را محتمل‌تر از هر زمان دیگری می‌دانند و از سناریوی «شورش نان» به‌عنوان یک خطر جدی یاد می‌کنند. تجربهٔ سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ نشان داده که هرگاه وضعیت داخلی به نقطهٔ بحران رسیده، یک جرقهٔ اجتماعی یا فرهنگی می‌تواند زمینه‌ساز اعتراضات فراگیر شود. در شرایطی که مردم با تورم، رکود اقتصادی و کاهش قدرت خرید دست و پنجه نرم می‌کنند، (هر عاملی) می‌تواند به‌عنوان یک محرک عمل کرده و اعتراضات بالقوه اقتصادی را به یک جنبش اعتراضی گسترده تبدیل کند... بر خشم عمومی افزوده و انسجام معترضان را افزایش می‌دهد. (وضعیت طوری است که در ۱۴۰۴)... هر اقدام افراطی می‌تواند همان جرقه‌یی باشد که بحران‌های اقتصادی و معیشتی را به یک انفجار اجتماعی تبدیل کند».
