سپیدپوشان دلسوز و فرشتگان زحمتکش
در تعاریف آکادمیک میگویند پرستار کسی است که با کسب مهارتهای علمی و حرفهیی و داشتن مدرک دانشگاهی به کار مراقبت از بیماران و کنترل وضعیت آنها مطابق نظر پزشکان میپردازد.
این تعریف برای حرفهای حساس و مخاطرهآمیز چون پرستاری کم است. راستی پرستار کیست؟
اگر کسی برای یک بار بیمار شده و گذرش به مراکز درمانی افتاده باشد، او را میشناسد. حضور سپید او در همه جا هست. کسی است که در شبهای پردرد بیماران، تسکین درد آنان را سر از پا نمیشناسد. لبخند او در خستهترین ساعت کار همیشه التیام بخشترین درمان برای بیماران است اما کمتر کسان میدانند که در پشت این لبخند چه رنجی نهفته است.
پرستاری از شغلهای پرمشقت در ایران است. پرستار مجبور است ساعتهای متمادی بهصورت سرپا و ایستاده در بیمارستانها به کار بپردازد و با بردباری با شرایط دشوار روحی و شکایت بیماران از بیماری روبهرو گردد. ساعت کار پرستار بهصورت تماموقت است حتی وقتی کار پزشکان در مراکز درمانی و بیمارستانها به پایان میسد، کار پرستاران بیوقفه ادامه مییابد و شب و روز نمیشناسد. برخی از پرستاران برای اینکه بتوانند زندگی روزانهٔ خود را در زیر خط فقر بگذرانند ناچار از انجام ۲شیفت کاری پشت سر هم هستند؛ یعنی ۱۸ساعت کار مداوم. مرخصی، عید و تعطیلات برای آنها معنایی ندارد. شیفت را در شرایطی میتوانند ترک کنند که شیفت بعدی به بیمارستان آمده و کار را از آنان تحویل گرفته باشد.
مخاطرات حرفهٔ پرستاری
حرفهٔ پرستاری حرفهای است که در آن پرستار روزانه کارش را با دیدن درد و رنج بیماران آغاز میکند. او گاه شاهد مرگ دردناک انسانهاست. در ایران نزدیک به ۷۰درصد خدمات بهداشتی را پرستاران انجام میدهند. یک پرستار ایرانی پس از ۱۲سال کار دائمی در بیمارستانها سلامت خود را از دست میدهد و دچار بیماریهایی روحی و نیز بیماریهای جسمی مانند اختلال در وضعیت معده، آرتروز در نقاط مختلف بدن، اختلال در سیکل خواب، هپاتیت و مشکل ستون فقرات میشود. این در حالی است که حقوق بازنشستگی آنان گاه در مواردی کمتر از سایر حرفههاست.
وضعیت پرستاران در ایران
در همه جای جهان برای شغل پرستاری و پرستاران جایگاه ویژه دارند اما در ایران گرفتار در نظام ولایت فقیه، پرستاران نه تنها مورد توجه قرار نمیگیرند، بلکه در معرض فشارهای زیادی قرار دارند و اجازه داده نمیشود صدای آنها به جایی برسد.
بهدلیل شرایط طاقتفرسای حاکم بر این حرفه، از جمله حقوق اندک، بسیاری از فارغالتحصیلان رشته پرستاری اساساً وارد این حرفه نمیشوند و اگر فرصت و امکان برایشان وجود داشته باشد به سایر کشورها مهاجرت میکنند و شماری نیز خانهنشین میشوند. مطابق آمارهای حکومتی، ۳۵ تا ۵۵درصد فارغالتحصیلان رشته پرستاری اساساً به کار پرستاری نمیپردازند.(سایت حکومتی راه دانا ۱۵بهمن ۹۵)
این در حالی است که بهگفته حریرچی، سخنگوی وزارت بهداشت رژیم، در حال حاضر ایران حداقل ۱۰۰هزار پرستار کمبود دارد.(تلویزیون رژیم - ۱۹تیر ۹۶)
بهگفته شریفی مقدم، قائممقام نظام پرستاری رژیم، در حالی که کمبود کادر پرستاری در بیمارستانها وجود دارد، وزارت بهداشت توان جذب نیروهای شاغل را ندارد و ظرف ۴، ۵سال گذشته حدود ۳۸هزار پرستار فارغالتحصیل شدند که وزرات بهداشت ۱۶هزار نفر آنها را استخدام کرده و نیمی از فارغالتحصیلان پرستاری در حال حاضر بیکار هستند.(تلویزیون شبکه ۲۲۵تیر ۹۶)
معنای این اظهارات این است که پرستاران شاغل مجبور هستند کمبود ۱۰۰هزار پرستار در واحدهای درمانی را با کار مضاعف پر کنند.
پرستاران شاغل هم بهطور عموم ناگزیرند با حقوق کم کار کنند، خبرگزاری حکومتی ایلنا مینویسد: «پرستارانی هستند که با ۵۰۰هزار تومان درآمد بدون بیمه سرمیکنند. ۵۰۰هزار تومان حدود ۶برابر زیر خط فقر است.(خبرگزاری ایلنا ۲۶تیرماه ۱۳۹۶)
فشار بر پرستاران در حالی است که حتی مواد قانون کار خود این رژیم در مورد آنها رعایت نمیشود. همانطور که اشاره شد برخی از پرستاران مجبور به اضافهکاریهای اجباری شیفت شب و تحمل فشار کار سنگین هستند، به گونهای که به گزارش خبرگزاریهای حکومتی طی یکسال و نیم گذشته، ۱۶پرستار بهدلیل فشار کار جانشان را از دست دادهاند.
تأخیر ۸ماهه در پرداخت کارانهٔ پرستاران
رئیس سازمان نظام پرستاری استان تهران در تاریخ ۱۰شهریور ۹۶ طی یک مصاحبه اعلام کرد:
«پرداخت کارانه پرستاران ۸ماه است که به تأخیر افتاده و اضافهکاری آنان بهصورت علیالحساب پرداخت میشود».
این مهرهٔ حکومتی همچنین گفت:
«میزان کار پرستاران بهدلیل کمبود نیرو بیش از حد استاندارد و مجاز است و همین مسأله باعث بروز مشکلات مختلفی از جمله ایجاد بیماریهای مختلف در درازمدت و کاهش کاری آنها میشود... مطالبات و پرداختیهای پرستاران در استان تهران در بیمارستانهای دولتی چندین ماه به تأخیر افتاده و همین مسأله باعث بروز مشکلات فراوانی در تأمین هزینههای زندگی آنها شده است و حتی بهتازگی اضافهکاری آنها را نیز بهصورت علیالحساب پرداخت میکنند و این مسأله میتواند بر روحیه آنها تاثیر گذاشته و انگیزه را در بین همکارانمان و بهخصوص پرستاران جوان برای کار در این شغل سخت کم کند».(۱)
ادامه دارد...
پانویس ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(۱) سایت ایران استخدام ـ ۱۴شهریور ۹۶
مطالب مرتبط: