شامگاه دوشنبه ۶اسفند ۹۷ ظریف، وزیر خارجه آخوندها، با انتشار متنی در اینستاگرام خبر از استعفای خود داد.
آسوشیتدپرس نوشت: «هیچ علتی که موجب استعفای ظریف باشد، ارائه نشده».
پمپئو، وزیر خارجه آمریکا، در یک پیام توئیتری گفت: «ظریف و روحانی فقط ویترین جلویی یک مافیای فاسد مذهبی هستند... تمامی تصمیمات نهایی را خامنه‌ای اتخاذ می‌کند و سیاست ما تغییری نکرده است».
سایت موسوم به نامه نیوز به نقل از سردبیر گروه سیاسی ایرنا نوشت: «پایان ظریف!»
واعظی، رئیس دفتر روحانی، استعفای ظریف را قویاً تکذیب کرد.
علی مطهری، نایب‌رئیس مجلس ارتجاع، گفت: «علت اصلی استعفای ظریف دخالت نهادهای غیرمسئول، در سیاست خارجی است».
سایت تابناک پاسدار رضایی این استعفا را مقدمه سناریویی برای طرح خواسته‌های جدید از سوی دولتی‌ها خواند.
آخوند حمید رسایی، عضو سابق مجلس ارتجاع، دستگاه قضایی را به ممنوع‌الخروج کردن ظریف به‌خاطر حضور عناصر جاسوس در تیم وی فراخواند و گفت: «ظریف سال ۹۱ به‌دنبال بازگشت به آمریکا و زندگی دائمی در آنجا بود».
آخوند رسایی همچنین گفت، ناظران استعفای ظریف را... به‌معنای فروپاشی دولت حسن روحانی می‌دانند.
روزنامهٔ وطن امروز هم نوشت: «بگذارید اگر اینها را خائن نمی‌دانیم، حداقل آنها را مشکوک بدانیم!»
و دست آخر آخوند روحانی در تشکری دوپهلو روشن نکرد که استعفا را پذیرفته یا نه!
اکنون فارغ از درستی یا نادرستی هر تحلیلی با قطعیت می‌توان گفت:
این استعفا در شرایطی صورت گرفته است که بر اثر شکست سیاست مماشات و حضور قدرتمند شورای ملی مقاومت و مجاهدین در عرصه جهانی، حکومت آخوندی در انزوای بین‌المللی بی‌سابقه‌ای به‌سر می‌برد. هفته پیش هموطنانمان در تظاهرات خود در مونیخ با اشاره به سابقه حمایتها و مشارکتهای ظریف و دپپلماتهای تحت‌امرش در سراسر جهان در تروریسم و با اشاره به نقش ظریف در پوشاندن لباس اعتدال و تعامل به جنایتهای رژیم، شعار می‌دادند «ظریف برو گمشو»! اکنون با استعفای ظریف شدت بحران و بن‌بست در درون نظام در مرحله پایانی آن در برابر انظار جهانیان قرار گرفته است.
