آخوند روحانی در جلسهٔ هیأت دولت ۲۳تیر اعتراف کرد مذاکرات وین با بن‌بست روبه‌رو شده و در حالی که می‌نالید: «تندروهای آمریکا و ضد انقلاب از ابتدا با برجام مخالف بودند» با سرخوردگی و افسوس گفت: «۴-۵ماه، ۶ماه فرصت از دست رفت!».
روحانی تشتت در نظام و جنگ گرگها را علت این نابسامانی و بن‌بست استراتژیک عنوان کرد و گفت: «اگر مذاکره با غربی‌ها باشد اما درون نظام دعوا باشد، آن مذاکره پیش نمی‌رود!». وی سپس مجلس ارتجاع و مصوبهٔ آن را عامل شکست و ادامهٔ تحریم‌ها معرفی کرد و گفت: «اگر ۱۱آذر نداشتیم... در ماه اسفند تحریم برداشته شده بود»؛ روحانی هم‌چنین در حالی‌که چندی پیش تأکید کرده بود خامنه‌ای شخصاً لحظه به لحظه مذاکرات وین را هدایت می‌کند، خود ولی‌فقیه را عامل اصلی شکست عنوان کرد و گفت: «وقتی هدایت‌های رهبری نباشد معلوم است که آن مذاکره پیش نمی‌رود!».
این ناله‌ها و اعتراف‌ها در حالیست که روحانی تا چند ماه پیش، تغییر دولت در آمریکا را «فرصت» می‌نامید و چندین بار از پایان تحریم‌ها دم زد و وعدهٔ پیروزی داد.
همان زمان رهبر مقاومت مسعود رجوی در پیامی گفت: «... بعد از قیامهای آبان۹۸ و دی۹۶ دیگر پیمانهٔ خامنه‌ای پر شده و سبوی ولایت درهم شکسته است. بازگشت به دوران استمالت و تعادل پیشین سراب و خواب و خیال است» (۱۹بهمن۹۹).
اکنون این رئیس‌جمهور نظام ولایت است که از بن‌بست مذاکرات می‌نالد و ضمن حمله به باند رقیب می‌گوید مقصر شما هستید که در آذر۹۹ قانون «اقدام راهبردی برای رفع تحریم‌ها» را تصویب کردید و برای طرف مقابل شاخ و شانه کشیدید که پروتکل الحاقی را منتفی می‌کنید و کار را به اینجا رساندید!
اما واقعیت چیست؟
واقعیت این است که خامنه‌ای و روحانی طمع داشتند دولت جدید آمریکا به همان برجام ۲۰۱۵ بازگردد، سیاست مماشات دوباره رو بیاید و امتیازات برجام را دوباره به‌دست بیاورند. اما همان‌گونه که رهبر مقاومت تأکید کرد اشتباه آنها عدم محاسبهٔ قیامهای بزرگ و آتشین طی ۴سال گذشته بود. قیام‌هایی که همراه با فعالیت‌های گستردهٔ مقاومت ایران سیاست مماشات را به‌شکست کشاند. از این‌رو دولت آمریکا نیز برجامی جدید را روی میز گذاشت و در آن «واشنگتن عقب‌نشینی کامل تهران از نفوذ در منطقه، موشکی و سیاست صفر هسته‌یی را به‌عنوان اهداف اصلی خود اعلام کرد» (رسالت-۲۳تیر).
اما دست کشیدن از تروریسم، برنامهٔ موشکی و دست شستن از سودای سلاح هسته‌یی یعنی سرکشیدن جامهای زهر؛ از همین رو ولی‌فقیه بارها و بارها آن را رد کرده و پیشاپیش هم این مسیر را «تنزل بی‌پایان» نامیده (خرداد۹۵) که غلتیدن در آن، در پایان به نفی ولایت فقیه و نابودی نظام می‌انجامد. اکنون هم بن‌بست مذاکرات وین پس از ۶دور گفتگو نشان می‌دهد رژیم فرتوت آخوندی تا کجا شکننده است و ظرفیت هیچگونه انعطافی ندارد و به گفتهٔ روحانی این‌گونه فرصتها را از دست می‌دهد و آنچه در برابرش قرار دارد، تنها بن‌بست است و بحران بی‌راه‌حلی.
این وضعیت در شرایطی است که مقاومت ایران در گردهمایی عظیم جهانی ایران آزاد، با رژه‌یی خیره‌کننده هم به‌لحاظ سیاسی در مدار جهانی و هم با کانون‌های شورشی آمادهٔ رزم در سراسر کشور به‌لحاظ داخلی و اجتماعی «زور بازو» ی خود را برای براندازی و سرنگونی این رژیم در گل‌مانده نشان داده و تعادل را هر چه بیشتر علیه آخوندهای درمانده، چرخانده است.
