در جریان فاجعه سیل بازار دو چیز در حاکمیت آخوندی گرم بود یکی وعده‌های پوشالی و به‌قول مردم قولهای صد من یک غاز و دیگری جنگهای باندی.
اما این دور جنگهای باندی بر سر منافع و تقسیم سهم نبود،بلکه برای فرار از خشم مردم بود و انداختن تقصیر برعهده باند رقیب. وعده‌های پوشالی بقدری دروغ و رسوا بود که بسیاری از مهره‌های حکومتی در این زمینه از دولت روحانی فاصله گرفتند. بی‌عملی وبی راه‌حلی در جریان سیل و دادن وعده‌های پوشالی در مناطق سیلزده باعث خشم مردم می‌شود.
حضور نیروهای سرکوب در صحنه
در وحشت از خشم مردم رژیم ناگزیر به اعزام نیروهای سرکوب به مناطق سیلزده شد و در این رابطه پاسدار ایوب سلیمانی، سرکردهٔ سازمان عقیدتی سیاسی نیروی انتظامی با بیان این‌که «حضور نیروهای مسلح در مناطق سیلزده ادامه دارد» به لشکر کشی هراس‌آلود اعتراف کرد و افزود: «ارتش، سپاه، نیروی انتظامی و وزارت دفاع با فرمانی که صادر شد در میدان حاضر شدند و ان شاءالله بتوانیم جلوی هر گونه بی‌نظمی و اخلال در امنیت را بگیریم».
پاسدار سلیمانی بر شدت اقدامات امنینی در استانهای شمالی و پلیسی کردن فضای شهرها تأکید و از «کنترل و نظارت بر آمد و شد مناطق سیلزده با حضور هوشمندانه پلیس» خبر داد. (خبرگزاری تسنیم ۵فروردین ۹۸)
واکنش مهره‌های به حضور نیروهای سرکوب
در هراس از خشم و کین مردم به‌خاطر سیاست‌های ضدمردمی وبی عملی در کمک به سیلزدگان و خسارت دیدگان موج برائت از حسن روحانی در میان باندهای درونی حاکمیت به راه افتاده است.
داوود حشمتی یک روزنامه‌نگار حکومتی در مورد فضای امنیتی ایجاد شده و اعزام آخوند علوی به شیراز نوشت: «به دستور روحانی وزیر اطلاعات برای بررسی اوضاع و خسارت سیل به گلستان رفت. فکر کن بعد از توفان آمریکا ترامپ رئیس FBI یا CIA را مأمور بررسی کند. واقعاً دولت و روحانی دارد با خودش چکار می‌کند؟ بوی خوبی نمی‌دهد این رفتارها».
همان بو را صادق زیبا کلام حامی روحانی هم استشمام کرده و به رادیو فرانسه گفت: «تمام کسانی که دغدغه و نگرانی محیط‌زیست را دارند ظرف سالهای گذشته مرتباً ایراد گرفتند انتقاد کردند که مسولین، آنطور که باید و شاید به محیط‌زیست توجه نمی‌کنند. واقعیت در این هستش که شما از مسئولان ارشد دغدغهٔ توجه به محیط‌زیست را نمی‌شنوید».
وقتی که حاکمیت آخوندی در هنگام بحران و فاجعه سیل تنها دغدغه‌اش سرکوب مردم و تأمین امنیت خودش باشد، قطعاً دغدغه محیط‌زیست نخواهد داشت.
اگر چنین دغدغه‌ای وجود داشت وضعیت محیط‌زیست چنین وضعیت فاجعه باری نداشت، و وضعیت آن به این حد بحرانی نمی‌شد که در جریان سیل هست و نیست بسیاری از مردم در اکثر مناطق کشور را آب ببرد، تازه در این شرایط نیز رژیم به فکر سرکوب سیلزدگان و حفظ امنیت خودش می‌باشد.
حملات به روحانی
علی‌اکبر جوانفکر از باند رقیب روحانی نوشت «چرا مردم باید هزینه بی‌کفایتی آشکار رئیس جمهور و دولت فشل او را با جان مال خود بپردازند؟».
حسین دهباشی هم باندی سابق روحانی با اشاره به بی‌عملی روحانی و سفر تفریحی‌اش در روزهای شروع سیل نوشت: «آخرش توفان به سواحل زیبای قشم هم رسید و لاجرم رئیس‌جمهور و خانواده به زعفرانیه بازگشتند. اما چرا در توضیح مسافرت ایشان می‌گویند برای «بازدید از طرح های بزرگ ملی»؟. این مردم مصیبت‌زده و مظلوم را که از گوشت و مرغ و آجیل گذشته حالا پیاز هم برایشان نایاب شده، دور از جان، خر فرض کرده‌اند؟».(سایت تابناک جوان ۶فروردین ۹۸)
امیر خجسته عضو مجلس ارتجاع هم با طعنه به سفر روحانی به قشم نوشت «شنیده شده بعد از تیک آف رئیس‌جمهور از قشم، آنجا را سیل فراگرفته است تا گمانه فرار از بحران، بیش از عمل به وظیفه پر رنگ شود».
وی برای روحانی خط و نشان کشید و افزود «قطعا هیچ موضوعی توجیه عدم حضور مسؤل ارشد کشور در این چند روز نخواهد بود و اگر قصوری ثابت شود مجلس به وظیفه خود عمل و از این موضوع نمی‌گذرد».
سیدمهدی شجاعی یک کارگزار دیگر حکومتی می‌گوید: «اگر می‌توانستیم مثل اغلب زعما و زمامداران، بی‌خیال حال و روز مردم و مملکت باشیم یا خیال‌های دیگر در سر بپروریم به همان خواب که آنان فرو رفته‌اند فرو می‌رفتیم».
هراس حاکمیت از خیزش مردم
پیش از این نیروهای مردمی از بسیج نیروهای سرکوب برای مقابله با اعتراضات مردم سیلزده خبر می‌دادند، اما اکنون ایادی رژیم از جمله یک سرکرده نیروی انتظامی و یک مهره حکومتی اذعان می‌کنند، ارتش و سپاه پاسداران در هراس از خیزش اجتماعی مردم و تأمین امنیت نظام به مناطق سیلزده گسیل شده‌اند.
حضور آخوند محمود علوی وزیر اطلاعات دولت روحانی نیز گویای هراس از خیزش مردم و تلاش ضدمردمی برای خاموش کردن صدای اعتراض سیلزدگان مصیت دیده است.
رژیمی که در هنگام بروز بحران و فاجعه برای مردم به جای این‌که با کمک به آنها مرهمی بر زخمشان بگذارد، درصدد سرکوب و خفه کردن صدای آنها برمی‌آید.
اقدام فضاحت‌بار نظام
اقدام رژیم در گسیل نیروی سرکوب و امنیتی به مناطق سیلزده آن‌چنان فضاحت‌بار است که از کمکهای مستقل مردمی به سیلزدگان هم جلوگیری می‌کند.
معاون دادستان کل کشور رژیم هر گونه کمک مردمی را مشروط به کمک به نهادهایی نظیر هلال احمر و کمیته چپاولگر امداد خمینی کرد.
ترس از همسبتگی و همیاری مردمی همواره یکی از دغدغه‌های امنیتی نظام بوده که در شرایط فعلی این ترس و نگرانی ضریب می‌خورد. همبستگی مردمی در نهایت راه به اتحاد مردم می‌برد، و این هم در شرایطی که ظرف دو سال گذشته حکومت آخوندی زیرضرب قیامها و اعتراضات مردمی قرار گرفته، ودر شرایطی که به‌خاطر بی‌عملی در مقابله با سیل در معرض نفرت بیش‌از‌پیش عموم مردم سیلزده قرار گرفته است، همبستگی مردمی برای آن بسیار خطرناک است، و می‌تواند باعث شعله‌ور شدن قیام شود.
آری سیل اخیر آینه تمام نمایی از کارنامه سیاه رژیم در زمینه ویران کردن کشور و سرکوب مردم است،اما قطعاً این سیاست‌های ضدمردمی از طرف مردم بی‌پاسخ نخواهد ماند، و سیل اعتراضات مردمی دامن آنرا خواهد گرفت.
