در حالی که بحرانها از همه سو نظام آخوندی را محاصره کرده‌اند، ارگانهای تصمیم‌گیرنده نظام همه در بحران بی‌راه‌حلی به گل نشسته‌اند. بارزترین سیمای نظام آخوندی را می‌توان در مجلس ارتجاع دید. جایی که فساد فراگیر و تداوم غارت و چپاول و ناکارآمدی و بی‌راه‌حلی در آن نمایان است. اذعان به بحرانهای فراگیر داخلی و خارجی بدون ارائه راه‌حل در جلسه روز۲۱خرداد مجلس آخوندی، نمودی از بن‌بست نظام بود.
علی اسماعیلی عضو مجلس ارتجاع گفت: «ملت بزرگ ایران نیک می‌دانید که نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و کشور عزیز مان در شرایط بسیار حساسی از تاریخ قرار گرفته است از یک‌سو دشمنان خارجی و استکبار جهانی به هزاران شیوه نظام، مردم و سپاه ما را تحت فشارهای مختلف سیاسی اقتصادی و امنیتی قرار داده‌اند و از سوی دیگر در داخل کشور نیز چالشهای فراوان زیست محیطی بیکاری و عدم اشتغال مناسب جوانان و دانش آموختگان فقر و نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی و همچنین فساد های گسترده اداری سیاسی بروکراسی زائد اداری بر شانه‌های مردم عزیز ما بسی سنگینی می‌کند...».
شقه درونی نظام و انداختن مشکلات و ناکارآمدی‌ها به گردن باند رقیب وجه دیگری از بحران درونی نظام است که به اشکال مختلف در مجلس ارتجاع بیرون می‌زند.
محمد جواد ابطحی عضو دیگر مجلس ارتجاع در این رابطه گفت: «آقای رئیس‌جمهور با معذرت بی‌عرضه گی خودتان را به‌عنوان نداشتن اختیار توجیه نکنید....آقای روحانی سعی نکنید با ایجاد دو قطبیهای کاذب مذاکره - جنگ معیشت - مذاکره، حصر و غیر حصر رفراندوم و غیرآن اسلام رحمانی و غیر رحمانی و نظایر آن از اجرای وظایف اصلی خود طفره بروید و اما سه ماه از سالی که به‌نام رونق تولید بود گذشت سه ماه هم از ضرورت تغییر ساختار بودجه گذشت سازمان برنامه و بودجه چه کرده است؟...
کمال الدین شهریاری عضو مجلس ارتجاع هم به ناکارآمدی خود مجلس آخوندی و تبدیل شدن آن به یک ماشین بی‌خاصیت در خدمت بوروکراسی آخوندی اذعان کرد و گفت:« مجلس به‌رغم توسعه کمی در فضا و ساخت و سازهای انبوه و گسترش سازمانی و چند برابر شدن کارکنان و ایجاد معاونت ها و تشکیلات وسیع با نیروی انسانی زیاد در مرکز پژوهش‌ها و غیره و رشد بودجه و هزینه‌های گزاف با سقوط در ورطه روزمرگی و تبدیل شدن به کارخانه تولید انبوه قوانین الحاقی و اصلاحی که ارتباط چندانی هم با مسائل و مشکلات مهم جامعه و کشور ندارد به نهادی بی‌اثر تبدیل شده».
تداوم غارت و چپاول هم موضوعی است که گوشه‌یی از ابعاد نجومی آن در دعوای باندی مجلس آخوندی رو شد.
در این رابطه کوهکن عضو مجلس ارتجاع گفت: «شرکت پالایش نفت کرمانشاه را که قیمت کارشناسی اش ۶۱۷هزار میلیارد ریال ارزیابی شده با تصویب هیأت واگذاری با کاهش ۷۰درصدی واگذار کردند ما در زمان بررسی توجه نداریم آکبند تحویل می‌گیریم آکبند تحویل می‌دهیم بعد واگذار میشه هفتاد درصد را تخفیف می‌دهند....دو شرکت تولید آلومینیم عمده کشور بخش عمده آلومینیم کشور را تولید می‌کنند شرکت دولتی اعلام می‌کند با این‌که پیگیری می‌کند دیوان محاسبات و ۳۴۶میلیارد اضافه می‌شود اعلام می‌کند ۳۶۰میلیارد تومان از رقم کارشناسی شده ارزانتر واگذار می‌شود. دقت کنید همگی ما می‌آئیم می‌گیم بخش عمده‌یی از بودجه، شرکتهای دولتی ست همه ما می‌گیم اقا مجلس اقتدار باید داشته باشد مجلس باید ورود پیدا کند مجلس باید نظارت داشته باشه نظارت چگونه؟ در بسته تحویل می‌گیریم در بسته هم تحویل می‌دهیم بعد اون اتفاقات می‌افته بعد حالا برویم سراغ بحثها و تبعاًتی که برای جامعه داره».
و بالاخره تصویر نظام ورشکسته و ناکارآمد در اعترافات دلخوش عضو دیگر مجلس ارتجاع در مورد بودجه بارزتر می‌شود:
«در واقع،
بودجه ما نوعی کره چکیده را می‌ماند
حلوای به ته کشیده را می‌ماند
این بودجه و بحث و جدل در هر سال
یک چهره رنگ پریده را می‌ماند».
