بحران نمایش انتخابات و جنگ‌وجدال باندهای حاکم بر سر آن هم‌چنان عاجل‌ترین مسألهٔ روی میز رژیم است. آخوند حسن روحانی روز یکشنبه ۱۳بهمن در آغاز دههٔ زجر رژیم در سخنانی بر سر قبر خمینی به مسألهٔ انتخابات پرداخت. روحانی بار دیگر از قصد باند خامنه‌ای برای قلع و قمع باندهای هم‌سو با او، در نمایش انتخابات، شکوه و شکایت کرد و نسبت به پیامدهای این جراحی به خامنه‌ای هشدار داد و گفت: «اگر مردم غایب باشند بی‌تردید ما به موفقیتی دست نخواهیم یافت اگر هم بیابیم ماندگار نخواهد ماند...».
آخوند روحانی نمایش انتخاباتی مدنظر ولی‌فقیه ارتجاع را با انتخاباتهای فرمایشی رژیم شاه مقایسه کرد. روحانی با بیان این‌که تأکید خمینی همواره بر انتخابات و شرکت مردم بود، نسبت به دلسردی مردم هشدار داد و آن را فاصله گرفتن از مشی و راه خمینی قلمداد کرد. روشن است که منظور وی از مردم، نیروهای رژیم است. رئیس‌جمهور ارتجاع پیش از این نیز خلوتی پای صندوقها را معنی کرده که همکاری نکردن در آمارسازی قلابی همیشگی در اتاق تجمیع است.
موضع ضعیف خامنه‌ای
کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان هم روز شنبه در یک نشست خبری، در دفاع از عملکرد شورای نگهبان، اشکال کار را ناشی از «نظام انتخاباتی و قوانین حداقلی» انتخابات دانست و گفت: «این نظام انتخاباتی و قوانین حداقلی است که وضعیت فعلی را ایجاد می‌کند و هر دو طرف ممکن است ناراضی باشند، در حالی که ما هم راضی به این وضعیت نیستیم».
این بیان موقعیت ضعیف و تدافعی شورای نگهبان و در واقع ضعف خامنه‌ای را منعکس می‌کند. کدخدایی هم‌چنین مدعی شد که صلاحیت حدود ۴۵۰۰نفر دوباره بررسی شده و از این عده بیش از ۵۰درصد مورد تأیید قرار گرفته‌اند و تنها بیست و چند درصد رد صلاحیت شده‌اند. وی افزود حدود ۸نفر از ۹۰نفر اعضای کنونی مجلس ارتجاع که رد صلاحیت شده بودند، مورد تأیید قرار گرفته‌اند. ولی باند مغلوب می‌گوید اکثر کسانی که تأیید صلاحیت شده‌اند از باند غالب هستند و هیچ‌یک از چهره‌های شناخته شدهٔ به‌اصطلاح اصلاح‌طلبان تأیید نشده‌اند.
در همین نشست خبری وقتی یکی از خبرنگاران از کدخدایی پرسید که آیا شورای نگهبان به‌خاطر اظهارات روحانی که مصداق تشویش افکار عمومی است، به قوه قضاییه شکایت خواهد کرد؟ او پاسخ داد: «بین ما و دولت را بیش از این شکرآب نکنید... اما حقمان را پیگیری می‌کنیم و اگر لازم باشد از طریق قوه قضاییه اقدام می‌کنیم».
تک و پاتک دو باند متخاصم
به همین ترتیب حملات دو باند علیه همدیگر در رابطه با انتخابات ادامه دارد. روزنامهٔ حکومتی وطن امروز(۱۳بهمن) روحانی را به‌خاطر تهدیدش در استفاده از اهرم وزارت کشور و جلوگیری از آمارسازی مورد حمله قرار داد و نوشت: «دولت در انتخابات مجری است و مجری باید بی‌طرف باشد، اما رئیس‌جمهور با این حرف‌ها نشان داد نه‌تنها بی‌طرف نیست، بلکه قصد اخلال در وظایف ذاتی یک رکن از ارکان نظام را دارد».
منظور از یک رکن از ارکان نظام، همان «اتاق تجمیع» است!
در مقابل در باند روحانی، حرفهای عباس عبدی در روزنامهٔ اعتماد(۱۳بهمن) قابل توجه است که معیارهای شورای نگهبان برای رد صلاحیت مانند ریش تراشیدن و چادر نپوشیدن و استفاده از ماهواره و فیلترشکن و امثالهم را مورد طعنه قرار داده و گفته که به این ترتیب اکثر مردم با این معیارها فاقد صلاحیت‌اند. وی سپس به یک نظرسنجی حکومتی که گویا در سال جاری به‌عمل آمده اشاره کرد و گفت: «به‌طور متوسط در تهران فقط حدود ۲۵درصد مردم خود را علاقه‌مند به یکی از دو باند اصول‌گرا و اصلاح‌طلب می‌دانند. ۷۵درصد بقیه خارج از این دسته‌بندی خود را معرفی کرده‌اند».
این اعتراف روشنی است به این‌که دست‌کم ۷۵درصد مردم مخالف رژیمند. عبدی سپس می‌گوید: «گرایش شدید بسیاری از جوانان به خروج از کشور ناشی از همین حس عدم تعلق است که آن نیز متأثر از بیگانه‌سازی ساختار رسمی است».
نگاهی به تک و پاتک‌های دو باند رقیب بر سر نمایش انتخابات گویای آن است که هر دو به‌شدت ضعیف و متشتت و درعین‌حال هراسان هستند. از یک‌سو خامنه‌ای تلاش می‌کند چفت و بست‌های ولایتش را با حذف و تصفیهٔ باند رقیب محکم کند اما از باز شدن شکاف در نظام و فوران خیزشها و قیام مردم می‌ترسد. از سوی دیگر باند روحانی هم تهدید می‌کنند که اگر ولی‌فقیه درصدد بیرون راندن آنها از نهادهای حکومتی باشد، آنها هم مهندسی خامنه‌ای برای آمارسازی در اتاق تجمیع را بر هم می‌زنند. اما این باند هم به‌خوبی می‌دانند که هر ضربه‌ای به ولی‌فقیه به‌مثابه عمود خیمهٔ نظام، موجودیت تمامیت این رژیم فرسوده و متزلزل را در معرض نفی و نابودی قرار می‌دهد.
به این ترتیب هر دو باند در موقعیت آچمز قرار دارند؛ نیرویی که راه را بر آنها بسته و آنها را در بن‌بست قرار داده، مردم و مقاومت ایران هستند که ایمان دارند پاسخ این رژیم تنها آتش و قهر انقلابی است و آن را در این شعار خلاصه کرده‌اند که: «توپ، تانک، فشفشه، آخوند باید گم بشه!».
