یکی از نگرانی‌های حاکمیت آخوندی، در زمینه برگزاری کنفرانس لهستان نگرانی از فعالیت‌های مجاهدین خلق و مقاومت ایران است. این نگرانی در بسیاری از اظهارنظر مهره‌های حکومتی نسبت به کنفرانس لهستان وجود دارد.
نگرانی از فعالیت مجاهدین
روزنامه مردم‌سالاری وابسته به باند روحانی ۲۹دی ۹۷ «با نگاه کلی به اجلاس ورشو در میانه زمستان منطقه» و با بیان این‌که «فعال‌شدن مجاهدین نشانهٔ خوبی نیست» گوشه‌ای از ترس و وحشت حاکمیت را از اجلاس لهستان و فعالیت‌های مجاهدین نشان داد.
این ابراز نگرانی در شرایطی است که کیهان خامنه‌ای ۲۹دی ۹۷ نیز در هراس از این اجلاس تیتر زد: «اجلاس ضدایرانی لهستان شروع نشده شکست خورد».
روزنامه آرمان وابسته به باند خامنه‌ای ۲۹دی ۹۷ هم به نقل از حسن خمینی تیتر زد: «شکست نشست ورشو قطعی است».
با وجود این فرار به جلو نوه خمینی و کیهان خامنه‌ای در رابطه با کنفرانس لهستان، اما ابراز وحشت از مجاهدین و مقاومت ایران و ترس از پیامدهای این اجلاس و ضرورت عقب‌نشنیی و غلط کردم گویی از مواضع قبلی توسط کارگزاران حکومتی هم‌چنان به گوش می‌رسد.
ائتلاف نظامی
علی خرم، سفیر پیشین رژیم در مقر اروپایی ملل متحد نسبت به اجماع جهانی در کنفرانس لهستان هشدار داده و از انزوای جهانی آن ابراز نگرانی کرده و نوشت: «اگر مایک پمپئو موفق شود اجلاس تبلیغاتی لهستان را به اجلاس سیاسی تبدیل نماید، پیش‌درآمد یک ائتلاف نظامی علیه نظام تلقی می‌شود... به‌طور مثال، ارتباط سازمان مجاهدین خلق با دولت افغانستان هشداری جدی در جدا شدن دوستان از نظام است».
این کارگزار حکومتی از انزوای نظام ابراز نگرانی کرده و هشدار داده است: «همه دارند به سرعت اختلافات خود را به دعوت آمریکا کنار می‌گذارند تا به یک دشمنی یعنی دشمنی با نظام بپردازند. در این میان به‌نظر نمی‌آید نظام حتی یک دوست واقعی داشته باشد که در مقابل این موج سنگین سیاسی بایستد و از نظام حمایت نماید. دوستان (ما) عموماً در حد ایستادگی تا مرزهای منافع زودگذر خودشان هستند که هرگاه مابه‌ازای آن را از آمریکا دریافت دارند، دست از دوستی با نظام برمی‌دارند».(روزنامه آرمان ۲۹دی ۹۷)
فریدون مجلسی، یک دیپلمات سابق هم با یادآوری این‌که: «جان بولتون، مشاور امنیت ملی ترامپ و پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا هم اشاره داشتند که باید تحریم‌ها علیه نظام به قدری ادامه یابد تا این کشور را له کند! آنها از عبارتی استفاده کردند که در عرصه دیپلماتیک مرسوم نیست»، بر ضرورت عقب‌نشینی و غلط کردم گویی نظام تأکید کرده و نوشته است: «کشورهای اتحادیه اروپا، خواستار این هستند که جمهوری اسلامی سیاست دیگری در سطح بین‌الملل اتخاذ و به‌اصطلاح در ابعاد خود بتواند در سطوح مختلف سیاسی و اقتصادی اقدام کند و از برخی فعالیت‌هایش بکاهد. این مسأله برای غربی‌ها بسیار حساس و حائز اهمیت است. در این باره باید مقامات ایران راهی را اتخاذ کنند تا حساسیتها در این زمینه کاهش یابد».(آرمان ۲۹دی ۹۷)
انتقال مجاهدین به آلبانی و برخی سناریوها
پیش از این هم علاءالدین بروجردی، عضو کمیسیون امنیت مجلس ارتجاع، با اشاره به اجلاس ورشو با سوزوگداز گفته بود: «اخیراً در حوزه اتخاذ سیاست‌های ضدنظام از سوی کشورهای اروپایی تحت فشار آمریکا، شاهد انتقال (مجاهدین) به آلبانی و برخی سناریوسازیهای کشورهای اروپایی بودیم که نشان می‌دهد قرار است این سیاست آمریکا استمرار یابد».(خبرگزاری ایسنا ۲۵دی ۹۷)
این اظهارات از یک‌طرف بیانگر اوج انزوای رژیم در صحنه بین‌المللی و از طرف دیگر بیانگر تاثیر‌گذاری فعالیت‌های مقاومت ایران در سیاست‌های قاطعی است که در سطح بین‌المللی علیه آن اتخاذ می‌شود.
سیاست‌هایی که این روزها با دستگیری جاسوسان آن در کشورهای مختلف قاطع‌تر می‌شود و بقایای سیاست مماشات با آن‌را هم به چالش می‌طلبد.
این تحولات علیه نظام و همچنین سیاست‌های بین‌المللی علیه آن رژیم را به‌شدت سراسیمه کرده است و باعث تشدید بی‌سابقه جدال درونی آن هم شده است.
در شرایط کنونی تعادل‌قوای داخلی و بین‌المللی علیه نظام آخوندی تفاوت بسیار کیفی کرده است و در جریان برهم‌خوردن این تعادل‌قوا علیه رژیم آخوندی سیاست مماشات هم با دریافت ضربات پیاپی با شکست مواجه شده است.در این تعادل‌قوای داخلی و بین‌المللی طرفی که روزبه‌روز ضعیف‌تر می‌شود حاکمیت است و آن طرفی که قوی‌تر می‌شود مردم و مقاومت ایران هستند.
واکنش‌های تدافعی به کنفرانس لهستان
حکومت آخوندی خوب می‌داند که با بحران و بن‌بستی که در داخل با آن مواجه است طرف‌حسابهای خارجی هیچ‌یک از هارت و پورت‌های معمول رژیم را جدی نمی‌گیرند و آنها را ناشی از ضعف و ناتوانی رژیم برآورد می‌کنند. واکنش به کنفرانس لهستان و فعالیت‌های مجاهدین و مقاومت ایران هم در زمره این واکنش‌های هراس‌آلود است که مطلقاً از موضع ضعف و درماندگی است.
نوه خمینی کنفرانس لهستان را کنفرانسی از پیش شکست‌خورده می‌داند و کیهان خامنه‌ای هم با تیتر «اجلاس ضدایرانی لهستان شروع نشده شکست خورد» این طور وانمود می‌کنند که نباید نگران نتایج این کنفرانس علیه رژیم بود.
چرخش تعادل‌قوای داخلی و بین‌المللی
اگر واقعیت این است که کنفرانس لهستان از پیش شکست خورده است، پس آه و فغانهای سردمداران و مهره‌های حکومتی از جمله موضع‌گیری مقامات وزارت‌خارجه دولت روحانی و موضع‌گیری یک خط در میان سخنگوی وزارت‌خارجه در مورد این کنفرانس چه ضرورتی دارد.
در شرایط کنونی که سیاست مماشات ضربه قاطع خورده و با شکست مواجه شده است، تعادل‌قوای داخلی و بین‌المللی علیه آن نیز بسیار متفاوت از گذشته و کیفی است.
واضح است که تغییر تعادل‌قوا در داخل نسبت به تغییر تعادل‌قوا در خارج، تعیین‌کننده‌تر و از اهمیت بیشتری برخوردار است، چنین تعادلی در داخل، نظام را روزبه‌روز ضعیف‌تر و مردم و مقاومت ایران را در موقعیت بالاتری قرار می‌دهد.
