بحران‌های لاعلاج و در رأس آنها بحران سرنگونی که مردم قیام‌کننده و براندازان بر حاکمیت آخوندی تحمیل کرده‌اند شرایطی بسیار خطرناک و بازگشت‌ناپذیری را برای آن به‌وجود آورده است.
این روزها سرمداران، مهر‌ها و رسانه‌های رژیم از این شرایط بسیار خطرناک با عنوان «شرایط خطیر» نام می‌برند و «شرایط خطیر» کلیدواژه تذکرات باندهای حکومتی به یکدیگر است.
آنها وقتی می‌خواهند به باند رقیب هشدار بدهند می‌گویند مملکت و حاکمیت در وضعیت خطیری است.
وضعیت خطیر یعنی چه؟ و در کانون این وضعیت چه می‌گذرد؟
یکی از کسانی که همواره نسبت به بحران‌های گریبان‌گیر رژیم و بحران حاد سرنگونی به عناصر باند خامنه‌ای تذکر می‌دهد اسحاق جهانگیری معاون آخوند حسن روحانی است که در آخرین هشدارش در مورد وضعیت زار و نزار حاکمیت آخوندی در حاشیه نشست هیأت دولت می‌گوید: «ببینید ما باید با مردم صادقانه بگوییم و آن مطلب این است که شرایطی که پیش روی کشور هست یک شرایط خطیری است».(تلویزیون شبکه خبر ۱۷مرداد ۹۷)
علوی تبار از مهره‌های باند موسوم به اصلاح‌طلب نیز نسبت به این شرایط خطیر چنین هشدار دارد: «اگر بحران و معضلات موجود حل نشود، به فاجعه تبدیل خواهد شد». او در ادامه بن‌بست نظام را این‌گونه تعریف کرد: «بخش فعال و تاثیرگذار و تعادل‌بخش در جامعه به‌شدت ضعیف شده و انگیزه خود را از دست داده‌اند. گویی همگی نگران، ناامید و خسته‌اند. پیآمد این وضعیت ذهنی و روانی نوعی فلج‌شدن جمعی و صبر و انتظار منفعلانه است».(سایت خبر آنلاین ۱۷مرداد ۹۷)
پاسدار اسماعیل کوثری، جانشین سرکرده قرارگاه موسوم به ثارالله سپاه، به ویژگی مهم این شرایط خطیر اشاره کرد. وی با اشاره به نقش محوری مجاهدین، با ضدونقیض‌گویی از یک سو ادعا کرد کسی از «فراخوان مجاهدین برای تجمعات» استقبال نمی‌کند و از طرف دیگر گفت کسانی که از مجاهدین پشتیبانی می‌کنند در این خیال واهی به‌سر می‌برند که مجاهدین برای آنها معجزه می‌کنند». (سایت حکومتی قابوس‌نامه، ۱۷مرداد ۹۷)
رسانه‌های حکومتی با انعکاس اظهارات پاسدار کوثری نوشتند: «تا پیش از اغتشاشات دیماه گذشته، مجاهدین همیشه به‌دنبال استفاده تبلیغاتی از حوادث داخلی و اختلافات جناحی بودند تا با موج‌سواری، چنین وانمود کنند که به تعبیر آنان، پایان این نظام در چشم‌انداز است! اقدامات و فراخوان‌های پی‌درپی اخیر آنها نشان می‌دهد که در حال حاضر، آنان از موج‌سواری به موج‌سازی تغییر فاز داده‌اند».
علی ربیعی، وزیر کار برکنار شده دولت روحانی که از مهره‌های کارکشته وزارت اطلاعات و از دژخیمان دههٔ ۶۰ است، در دفاع از خود هنگام استیضاحش در مجلس آخوندی به نقش محوری مجاهدین در بحران‌های رژیم در گذشته و در حال حاضر اذعان کرد و گفت: «من ۴۰سال خدمت کردم در این ۴۰سال بحران‌های زیادی دیدم. یادم است یک روز در تهران ۱۲۰۰۰نفر میلیشیا در توپخانه رژه می‌رفتند. در هر شهری ۱۰۰۰تا میلیشیا رژه رفتند ما آن روز رو گذراندیم من می‌دانم شرایط سختی پیش روی خودمان داریم. ما امروز داریم اعتمادمان رو تو جامعه از دست می‌دهیم نقاط اتصال‌مون رو داریم تو جامعه از دست می‌دهیم».(رادیو فرهنگ ۱۷مرداد ۹۷)
خطیر بودن شرایط و وحشت از مجاهدین برخی را هم به پریشان‌گویی واداشته است، از جمله آخوند نوروزی، از اعضای مجلس، در جریان بحث در مورد استیضاح و برکناری علی ربیعی وزیر کار دولت روحانی گفت: «یکی از مسائلی که من می‌خواهم عرض بکنم بعضی‌ها می‌گویند که منافقین دارند دعوت می‌کنند به تظاهرات و غیره خب منافقین دعوت به تظاهرات می‌کنند بیجا دعوت می‌کنند. ما چهل سال است من اولین جزو اولین فرماندهان کمیته انقلاب اسلامی بودم تا آخرین قطره خون می‌ایستیم با آنها می‌جنگیم. خیلی از شهرستان‌ها شاید شلوغ شده باشه اما رباط‌کریم شلوغ نیست به‌خاطر این‌که من ایستادم دارم دفاع می‌کنم».(رادیو فرهنگ ۱۷مرداد ۹۷)
ملاحظه می‌شود پاسدار کوثری، علی ربیعی و آخوند نوروزی اولاً با زبان اشهد و باصراحت بسیار بیشتری به «شرایط خطیر(بخوانید بحران سرنگونی)» اعتراف می‌کنند، ثانیا نمی‌توانند نقش سازمان مجاهدین خلق و کانون‌های شورشی در به‌وجود آمدن چنین شرایطی برای حکومت آخوندی یعنی بحران سرنگونی را نادیده بگیرند و به آن اعتراف نکنند.
پاسدار کوثری با زبان بی‌زبانی نقش مجاهدین و کانون‌های شورشی در به‌وجود آمدن این شرایط خطیر را به تغییر فاز دادن مجاهدین تعبیر می‌کند و علی ربیعی نیز به شرایط سختی اشاره می‌کند که در این شرایط «نقاط اتصال» یعنی انسجام درونی نظام توسط جریان برانداز در حال از هم پاشیده شدن است، به‌گونه‌یی که نقطه اتصال نظام با جامعه یعنی نقطه اتصال سرکوب هم در حال زایل شدن است.
البته باید گفت این از نتایج سحر قیام مردم ایران و فعالیت‌های کانون‌های شورشی است و به این مهره‌ها و سرکردکان سابق و فعلی سرکوب(علی ربیعی، آخوند نوروزی، پاسدار اسماعیل کوثری) باید گفت این از نتایج سحر یعنی قیام فرخنده و ظفرنمون مردم ایران و نقش مجاهدین به‌عنوان پیشتازان این مردم است، باش تا صبح دولت قیام عمومی و سراسری و سرنگونی رژیم بدمد.
