با وجود تمام اقدامات سرکوبگرانه رژیم نسبت به حرکتهای اعتراضی و با تمام بگیر و ببند‌هایی که آخوندها و پاسداران آنها نسبت به مردم به جان آمده اعمال می‌کنند، تظاهرات خیابانی مالباختگان کماکان ادامه دارد.
مالباختگان تهرانی
روز پنجشنبه ۳آبان ۹۷ مالباختگان در مشهد تظاهرات اعتراضی برپا کردند و خواستار احقاق حقوق خود شدند.
۲روز پیش از آن، یعنی روز سه‌شنبه اول آبان نیز مالباختگان کاسپین تظاهرات اعتراضی خود را در تهران در مقابل دزدخانه کاسپین(متعلق به پاسداران) برپا کردند و خواهان رسیدگی به سرقت سپرده‌های خود توسط مؤسسه مزبور شدند.(بی‌شک گرفتن سپرده‌های مردم و پس ندادن آن، مصداق بارز سرقت و خیانت در امانت است که حتی طبق قوانین همین رژیم هم جرم محسوب شده و برای مرتکبین آن، مجازات تعریف شده است)
به این ترتیب طی همین ۲، ۳روز اخیر د۲حرکت اعتراضی مالباختگان در ۲کلان‌شهر کشور(تهران و مشهد) وجود داشته است.
روز سه‌شنبه اول آبان ۹۷ نیز جمعی از غارت‌شدگان مؤسسه کاسپین به‌دنبال فراخوان قبلی و در اعتراض به قیمت‌گذاری ناعادلانه املاک سپرده‌گذاران در برابر کانون کارشناسان رسمی دادگستری رژیم در استان تهران تجمع کردند.
غارت‌شدگان شعار می‌دادند:
قیمت عادلانه، نه این‌که ظالمانه!
ما تشنه عدالتیم، بیزار از خیانتیم!
به ما خیانت شده، نقض امانت شده!
سیف تفکر حیدری، اعدام باید گردند!
مالباختگان مشهدی
روز پنجشنبه سوم آبان ۹۷ یعنی ۲روز پس از تظاهرات قبلی در تهران، غارت‌شدگان پدیده در کلان‌شهر مشهد در حالی تجمع اعتراضی برگزار کردند که مأموران سرکوبگر نیروی انتظامی در وحشت از گسترش این حرکت اعتراضی چند تن از تجمع‌کنندگان را مورد ضرب و شتم قرار دادند و آنها را بازداشت کردند. این اقدام سرکوبگرانه موجب اعتراض مردم در صحنه شد.
شعارهای مالباختگان از پارسال تا امسال
گفتنی است عصر روز شنبه ۲۲مهر ۹۶ یعنی تقریباً یک سال پیش در چنین روزهایی جمعی از غارت‌شدگان مؤسسه کاسپین و پدیده در خیابان کشاورز تهران تجمع کرده و نسبت به عدم‌رسیدگی به خواسته‌های برحق‌شان شعارهای مختلفی سردادند.
معترضان تهرانی در آن روز در شعارهایشان فریاد می‌زدند:
جان فدا می‌کنیم، در ره آزادگی - وای از این ظلم، مرگ بر این ظلم!
کار سه‌قوه‌مون چیه، پاسکاری و ماستمالیه!
دستای پشت پرده، با پول ما چه کرده؟
حسین حسین شعارشون، دزدی افتخارشون!
می‌جنگیم، می‌میریم، ذلت نمی‌پذیریم!
تحت لوای قانون، دزدی شده فراوون!
راهی که مالباختگان از پاییز ۹۶ تا پاییز ۹۷ طی کردند
مالباختگان که اینک یک طیف نسبتاً وسیع از هموطنان را تشکیل می‌دهند، از حداقل سال ۱۳۹۰ به این‌سو با آخوندها و پاسدارانی که سپرده‌هایشان را گرفته و پس نمی‌دهند، درگیر هستند. یکی از کارشناسان رژیم به نام حمیدرضا جلایی‌پور پیش‌تر در گفتگو با شبکه ۴ تلویزیون رژیم ضمن هشدار به مقامات رژیم گفته بود:
« به مطالبات... باید پاسخ بدهید تا جامعه آرام بگیرد... (اگر به این مطالبات) توجه نکنیم اونوقت نگرانی‌آور است و من می‌توانم نشان بدهم از پارسال تا حالا حرکت جمعی اعتراضی چه تغییراتی را دارد می‌کند و این تغییرات را باید جدی گرفت».
او در ادامه با ابراز وحشت از افزایش خشم عمومی در حرکتهای اعتراضی اضافه کرده بود:
«تو یک‌سال اخیر رفتار جمعی مردم وضعش تغییر کرده... شما نگاه کنید تو یک‌سال گذشته(حتی در جریان انقلاب ۵۷) ما شاهد خشونت نبودیم ولی تو اعتراضات سال گذشته ما شاهد خشونت بودیم... مردم معترض بودند ناراحت بودند، مشکل داشتند مالباخته‌ها بودند ولی بانک آتیش زده شد به طرف دادگستری رفتند اینها چیزهای خطرناکی‌ست اینها همون چیزهای نگران‌کننده‌ای است که همه ما باید نگران بشویم که حرکت جمعی مردم باید پاسخ داده بشه نباید کشیده بشه به نارضایتی به اعتراض به خدایی نکرده خشونت بعد اعتصاب خب بعد به‌لحاظ رفتار جمعی نگاه کنید کارها به جاهای باریکی می‌کشه».
همبستگی ملی، ضرورت احقاق حقوق صنفی و...
ماه گذشته اعتصاب رانندگان کامیون، با پشتیبانی اعتصاب معلمان سراسر کشور همراه شد.
پیش از آن و در تابستان سال جاری، اعتصاب کامیون‌داران با پشتیبانی عظیم مردم و یک قیام شهری بزرگ که از منطقه شاپور اصفهان زبانه کشید، همراه شد.
در اعتصاب سراسری معلمان، برخی حمایت‌های دانش‌آموزی و دانشجویی نیز دیده شد. همبستگی‌های کارگری نیز در تمامی این یک سال اخیر، با همدیگر و با دیگر اقشار و بازنشستگان و پرستاران نویدبخش بارز شدن یک پدیده جدید در قیام بزرگ مردم ایران است.
برای درک «ضرورت و اهمیت این همبستگی‌ها» نیاز به «کند و کاو» در متون تاریخ و نظریه‌های پیچیده تئوریک نیست، آنان‌که انقلاب ۵۷ را به‌خاطر دارند، نیک به یاد می‌آورند پیدایی نوعی همبستگی که آرام آرام از کف خیابانها آغاز شد، نهایتاً به یک اعتصاب عمومی در سراسر مملکت منتهی شد و تمامی دستگاه اداری دولت و تمامی چرخ‌های دیکتاتوری سلطنتی را مختل کرد.
طبعا نمی‌توان روی یک فرمول همیشگی برای قیام و انقلاب تکیه کرد، هر انقلابی راه‌کار‌های خاص خودش را دارد اما «همبستگی»، چسب اصلی تمامی حرکتهای متنوعی است که در شرایط گوناگون یک قیام، به‌وجود آمده و در پیوند با یکدیگر، راه به مرحله بالاتر، همبستگی‌های گسترده‌تر و قیامهای کوبنده‌تر می‌برند، قیام‌هایی که نهایتاً به یک دگرگونی کیفی منجر می‌شوند.
اینک حمایت از مالباختگان به‌عنوان یکی از کانون‌هایی که می‌تواند آتش قیام را گرم نگهدارد، یک ضرورت ملی است، ضرورتی که تمامی اقشار و طبقات گوناگون به استمرار آن به‌مثابه تضمینی برای احقاق حقوق خود نیاز دارند.
