قیام قهرمانانه آبان ماه ۹۸ چنان ضربه‌ای هولناکی به نظام و «رهبر قاتل!» وارد کرد که از آن روز به بعد مزدوران ارتجاع و عوامل سرکوب رژیم خواب خوش نداشته‌اند. در هراس از آن ضربه بود که رژیم از چند روز قبل خود را برای روز ۵دی یعنی روز چهلم شهدا آماده کرده بود. نگاهی به حجم آماده‌باش و مقدمه‌چینی رژیم برای سرکوب و اختناق نشان‌دهنده این است که به‌راستی بعد از قیام آبان، معادله بین مردم و حاکمیت از یک فاز کیفی عبور کرده و هر چه هست سازش‌ناپذیری و قیام و شورش است.
مانور و آماده‌باش از قبل
رژیم از چند روز قبل به یک بسیج تمام‌عیار دست‌زده بود. پاسدار رحیمی، فرمانده جنایتکار انتظامی تهران، با وحشت می‌گفت: «پلیس لحظه به لحظه تحرکات دشمنان را دنبال و مقتدرانه با افرادی برخورد می‌کند که قصد داشته باشند کوچکترین خدشه به امنیت مردم و جامعه وارد کنند». (تسنیم ۳دی ۹۸)
در برخی استانها به‌طور متناوب یا مداوم به قطع اینترنت روی آورد.
برخی ابلاغیه‌های رژیم به عواملش در بسیج و سپاه که در شبکه‌های اجتماعی هم منعکس شد نشان می‌داد بالاترین سطح درجه آماده‌باش را در نیروهای نظامی و انتظامی خود اعمال کرده بود. بسیاری از مرخصی‌ها را در بین این نیروها لغو و روزانه برای آنان مانور و چرخش با کلیه خودروها را برنامه‌ریزی کرده بود. این نیروها می‌بایست در ساعات ۹صبح و ۱۴عصر با تجهیزات ضدشورش در معابر اصلی و بزرگ‌راه‌ها اقدام به گشت‌زنی می‌کردند. به برقراری ایجاد پست و بازرسی و گشتهای ویژه توسط آنان نیز تأکید شده بود. هم‌چنین بر اساس دستورالعمل فرماندهی سپاه جهل و جنایت یکانهایی برای حفاظت از صدا و سیما و شماری از پادگانها و مراکز نظامی اختصاص داده شد.
اضافه بر اینها، رژیم با دستگیری شمار زیادی از خانواده‌های شهیدان و جوانان و زندانیان آزاد شده تلاش کرد هم فضای رعب و وحشت را بپراکند و هم از برگزاری مراسم چهلم جلوگیری کند. اما اوج وحشت رژیم در دو جا بارزتر شد. یکی در مناطقی مثل ارومیه بود که با استقرار تک‌تیراندازها بر پشت‌بامها مجدداً صحنه‌های قیام آبان تکرار شد و دیگری به پرواز درآوردن هلیکوپتر در آرامگاه بی‌بی سکینه در کرج بود که با این اقدام بر فراز این قبرستان، نشان داد که تا کجا از استمرار قیام به‌خصوص در کلان‌شهر کرج هراس دارد.
در ۵دی چه گذشت؟
با وجود همه موانع و سنگ‌اندازی و فضای رعب و وحشت رژیم مراسم چهلم شهیدان با حضور بسیاری از هموطنان در بسیاری از شهرهای میهن برگزار شد. ذکر این نکته نیز مهم است که هر هموطن شرکت‌کننده در مراسم باید ریسک بازداشت و دستگیری از طرف نیروهای اطلاعاتی رژیم را می‌پذیرفت. هم‌چنین در برخی جاها حتی موبایلهای شهروندان را گرفته و می‌شکستند تا از هر گونه پخش اخبار و عکس و فیلم جلوگیری کنند. بهرحال در بسیاری از شهرها مردم در مزار شهیدان حاضر شده و با خواندن سرودهای انقلابی و اجرای مراسم محلی مثل آنچه در لرستان انجام گرفت با آنان تجدید پیمان کرده و بر تداوم قیام علیه ظلم عهد بستند. از جمله مراسم گرامی‌داشت چهلمین روز شهادت شهیدان قیام در آرامستان دارالرحمه شهرک صدرا در شیراز با حضور خانواده و دوستان و آشنایان شهیدان برگزار شد.
در بی‌بی سکینه با وجود بالاترین سرکوب و دستگیری تعدادی از هموطنان و صحنه‌های جنگ و گریز بین مردم و عوامل رژیم، مردم شعار دادند «کشته ندادیم که سازش کنیم، رهبر قاتل رو ستایش کنیم». در خرم‌آباد مراسم چهلم شهید قیام آذر میرزاپور در آرامستان بهشت ۱۲ برگزار شد که خانواده و بستگان شهید در آن شرکت داشتند. مراسم چهلم صفر و ساسان عیدی‌وند توسط جمع کثیری از مردم یزدانشهر و بختیاریهای مقیم اصفهان در یزدانشهر برگزار شد. در این مراسم لباس‌شخصیها و بسیجی تمام تلاششان را کردند که از مراسم فیلم یا عکسی گرفته نشود ولی موفق نشدند.
مراسم چهلم شهدای قیام برادران شهید محمود و مهرداد دشتی‌نیار در بهبهان برگزار شد. جوانان شرکت‌کننده در این مراسم به احترام شهدای قیام آبان، اقدام به شلیک هوایی کردند. در شهریار مراسم چهلم شهید قیام، علیرضا نوری برگزار شد. این مراسم در شرایطی برگزار شد که مسجد و مردم شرکت‌کننده توسط مأموران سرکوبگر رژیم و هم‌چنین مأموران لباس شخصی خامنه‌ای محاصره شده بودند.
نمایش اقتدار یا هراس و ذلت دیکتاتور؟
سؤالی که ذهن هر ناظر بی‌طرفی را به خود مشغول می‌کند این است که این بسیج وحشیانه پاسداران در دو نوبت نشانه قدرت و اقتدار نظام زهوار دررفته ولایت فقیه است یا ترس و وحشت سردمداران دزد و جنایتکار آن؟
تردیدی نیست که خون شهیدان قیام این روزها به‌شدت گریبان اختاپوس ولایت را گرفته است. حس انتقام خون شهیدان سرفراز قیام ـ به خصوص بعد از ارا‌ئه آمار ۱۵۰۰تن از آنان توسط سازمان مجاهدین خلق ایران ـ در قلب تک‌تک ایرانیان شجاع و تشنه آزادی زبانه می‌کشد. رژیم آخوندی در امواج خروشان خون شهیدان و در ترس از انتقام این خونها توسط مردم و جوانان شورشی در شهرهای شورشی، مرگ تمامیت خود را می‌بیند؛ از این رو در هراس از شعله‌ور شدن دوباره قیام در روز چهلم شهیدان مجبور شد دیوانه‌وار پاسداران و گله‌های بسیجیاش را راهی خیابان‌ها نماید.
مردم و جوانان شورشی در شهرهای شورشی با بیمه نامهٔ خون شهیدان، دور نیست که با تجارب به دست آورده از قیام دیماه بنیان این نظام پوسیده را از ریشه برکنند.
این شعار گویاترین تصویر ایران امروز است:
«کشته ندادیم که سازش کنیم
رهبر قاتل رو ستایش کنیم»
